|
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا
﴿۲۱﴾
انصاریان: و هنگامی که خیر و خوشی [و مال و رفاهی] به او رسد، بسیار بخیل و بازدارنده است،
خرمشاهی: و چون خير به او رسد، بازدارنده است فولادوند: و چون خيرى به او رسد بخل ورزد قمشه‌ای: و چون مال و دولتی به او رو کند منع (احسان) نماید. مکارم شیرازی: و هنگامي كه خوبي به او رسد مانع ديگران ميشود.
إِلَّا الْمُصَلِّينَ
﴿۲۲﴾
انصاریان: مگر نماز گزاران،
خرمشاهی: مگر نمازگزاران فولادوند: غير از نمازگزاران قمشه‌ای: مگر نماز گزاران حقیقی. مکارم شیرازی: مگر نمازگزاران.
الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ
﴿۲۳﴾
انصاریان: آنان که همواره بر نمازشان مداوم و پایدارند،
خرمشاهی: آنان كه در نمازهايشان پيگيرند فولادوند: همان كسانى كه بر نمازشان پايدارى مى كنند قمشه‌ای: آنان که دایم در نماز (و طاعت الهی) عمر گذرانند. مکارم شیرازی: آنها كه نمازها را مرتبا بجا ميآورند.
وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ
﴿۲۴﴾
انصاریان: و آنان که در اموالشان حقّی معلوم است
خرمشاهی: و كسانى كه در اموالشان حقى معين است فولادوند: و همانان كه در اموالشان حقى معلوم است قمشه‌ای: و آنان که در مال و دایی خود حقّی معیّن و معلوم گردانند. مکارم شیرازی: و آنها كه در اموالشان حق معلومي است.
لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ
﴿۲۵﴾
انصاریان: برای درخواست کننده [تهیدست] و محروم [از معیشت و ثروت،]
خرمشاهی: براى خواهنده و بىبهره فولادوند: براى سائل و محروم قمشه‌ای: تا به فقیران سائل و فقیران آبرومند محروم رسانند. مکارم شیرازی: براي تقاضا كنندگان و محرومان.
وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ
﴿۲۶﴾
انصاریان: و آنان که همواره روز پاداش را باور دارند،
خرمشاهی: و كسانى كه روز جزا را باور مىدارند فولادوند: و كسانى كه روز جزا را باور دارند قمشه‌ای: و آنان که روز قیامت و جزا را تصدیق کنند. مکارم شیرازی: و آنها كه به روز جزا ايمان دارند.
وَالَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ
﴿۲۷﴾
انصاریان: و آنان که از عذاب پروردگارشان بیمناکند،
خرمشاهی: و كسانى كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند فولادوند: و آنان كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند قمشه‌ای: و آنان که از قهر و عذاب خدای خویش سخت ترسانند. مکارم شیرازی: و آنها كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند.
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ
﴿۲۸﴾
انصاریان: زیرا که از عذاب پروردگارشان ایمنی نیست،
خرمشاهی: بىگمان عذاب پروردگارشان، بدون ايمنى است فولادوند: چرا كه از عذاب پروردگارشان ايمن نمى توانند بود قمشه‌ای: که از عذاب خدا هیچ کس ایمن نتواند بود. مکارم شیرازی: چرا كه هيچگاه خود را از عذاب پروردگار در امان نميبينند.
وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ
﴿۲۹﴾
انصاریان: و آنان که دامنشان را [از آلوده شدن به شهوات حرام] حفظ می کنند،
خرمشاهی: و كسانى كه ناموسشان را حفظ مىكنند فولادوند: و كسانى كه دامن خود را حفظ مى كنند قمشه‌ای: و آنان که اندام خود را (از شهوت رانی) نگاه می‌دارند. مکارم شیرازی: و آنها كه دامان خويش را از بيعفتي حفظ ميكنند.
إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ
﴿۳۰﴾
انصاریان: مگر در کام جویی از همسران و کنیزانشان که آنان در این زمینه مورد سرزنش نیستند.
خرمشاهی: مگر در برابر همسرانشان يا ملك يمينهايشان، كه در اين صورت سرزنش ناپذيرند فولادوند: مگر بر همسران خود يا كنيزانشان كه [در اين صورت] مورد نكوهش نيستند قمشه‌ای: مگر بر زنان حلال و کنیزان ملکی خویش که (از اعمال شهوت با آنها) هیچ ملامت ندارند. مکارم شیرازی: و آميزش جنسي جز با همسران و كنيزان (كه در حكم همسرند) ندارند ولي در بهره گيري از اينها مورد سرزنش نخواهند بود. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو