|
وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنْجِيهِ
﴿۱۴﴾
انصاریان: و نیز همه کسانی را که در روی زمین اند تا [این فدیه و عوض] او را [از عذاب آن روز] نجات دهد!
خرمشاهی: همچنين هر كس كه در روى زمين است، آنگاه باز رهاندش فولادوند: و هر كه را كه در روى زمين است همه را [عوض مى داد] و آنگاه خود را رها میکرد قمشه‌ای: و هر که را روی زمین است خواهد همه را فدای خویش گردند تا مگر او را (از آن عذاب) برهاند. مکارم شیرازی: و تمام مردم روي زمين را تا مايه نجاتش شود.
كَلَّا إِنَّهَا لَظَى
﴿۱۵﴾
انصاریان: این چنین نیست [که برایش راه نجاتی باشد] همانا آتش زبانه می کشد،
خرمشاهی: حاشا، آن آتشى زبانهزن است فولادوند: نه چنين است [آتش] زبانه مى كشد قمشه‌ای: و هرگز نجات نیابد که آتش دوزخ بر او شعله‌ور است. مکارم شیرازی: اما هرگز چنين نيست شعله هاي سوزان آتش است.
نَزَّاعَةً لِلشَّوَى
﴿۱۶﴾
انصاریان: در حالی که دست و پا و پوست سر را بر می کند!!
خرمشاهی: بركننده پوست سر فولادوند: پوست سر و اندام را بركننده است قمشه‌ای: تا سر و صورت و اندمش پاک بسوزد. مکارم شیرازی: دست و پا و پوست سر را ميكند و ميبرد.
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى
﴿۱۷﴾
انصاریان: هر که را به حق پشت کرده واز دعوت حق روی گردانده، می طلبد،
خرمشاهی: كه هر كس را كه [به حق] پشت كرد و [از ايمان] روى گرداند، به خود مىخواند فولادوند: هر كه را پشت كرده و روى برتافته قمشه‌ای: دوزخ کسی را می‌خواند که از خدا رو گردانیده و با حق مخالفت کرده. مکارم شیرازی: و كساني را كه به فرمان خدا پشت كردند صدا ميزند.
وَجَمَعَ فَأَوْعَى
﴿۱۸﴾
انصاریان: و آن را که ثروت جمع کرده و به ذخیره سازی و انباشتن پرداخته، می خواند؛
خرمشاهی: همان كسى كه مال اندوخت و جا به جا كرد فولادوند: و گرد آورده و انباشته [و حسابش را نگاه داشته] فرا مى خواند قمشه‌ای: و مال دنیا را جمع کرده و همه را ذخیره نموده است. مکارم شیرازی: و آنها كه اموال را جمع و ذخيره كردند.
إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا
﴿۱۹﴾
انصاریان: همانا انسان حریص و بی تاب آفریده شده است؛
خرمشاهی: بىگمان انسان ناشكيب آفريده شده است فولادوند: به راستى كه انسان سخت آزمند [و بى تاب] خلق شده است قمشه‌ای: که انسان مخلوقی طبعا سخت حریص و بی‌صبر است. مکارم شیرازی: انسان حريص و كم طاقت آفريده شده.
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا
﴿۲۰﴾
انصاریان: چون آسیبی به او رسد، بی تاب است،
خرمشاهی: چون شر به او رسد، بىتاب است فولادوند: چون صدمه اى به او رسد عجز و لابه كند قمشه‌ای: چون شر و زیانی به او رسد سخت جزع و بی‌قراری کند. مکارم شیرازی: هنگامي كه بدي به او رسد بيتابي ميكند.
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا
﴿۲۱﴾
انصاریان: و هنگامی که خیر و خوشی [و مال و رفاهی] به او رسد، بسیار بخیل و بازدارنده است،
خرمشاهی: و چون خير به او رسد، بازدارنده است فولادوند: و چون خيرى به او رسد بخل ورزد قمشه‌ای: و چون مال و دولتی به او رو کند منع (احسان) نماید. مکارم شیرازی: و هنگامي كه خوبي به او رسد مانع ديگران ميشود.
إِلَّا الْمُصَلِّينَ
﴿۲۲﴾
انصاریان: مگر نماز گزاران،
خرمشاهی: مگر نمازگزاران فولادوند: غير از نمازگزاران قمشه‌ای: مگر نماز گزاران حقیقی. مکارم شیرازی: مگر نمازگزاران.
الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ
﴿۲۳﴾
انصاریان: آنان که همواره بر نمازشان مداوم و پایدارند،
خرمشاهی: آنان كه در نمازهايشان پيگيرند فولادوند: همان كسانى كه بر نمازشان پايدارى مى كنند قمشه‌ای: آنان که دایم در نماز (و طاعت الهی) عمر گذرانند. مکارم شیرازی: آنها كه نمازها را مرتبا بجا ميآورند. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو