|
فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِيرِ
﴿۱۱﴾
انصاریان: پس به گناه خود اعتراف می کنند. و مرگ و دوری از رحمت بر اهل آتش سوزان باد.
خرمشاهی: و بدينسان به گناهشان اعتراف مىكنند، لعنت باد دوزخيان را فولادوند: پس به گناه خود اقرار مى كنند و مرگ باد بر اهل جهنم قمشه‌ای: آنجا به گناه خود معترف شوند (که سودی ندارد و خطاب قهر فرا رسد) که اهل آتش افروخته (قهر، از رحمت حق) دور باد. مکارم شیرازی: اينجاست كه به گناه خود اعتراف ميكنند، دور باشند دوزخيان از رحمت خدا!
إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ
﴿۱۲﴾
انصاریان: بی تردید کسانی که در نهان از پروردگارشان می ترسند، برای آنان آمرزش و پاداشی بزرگ است.
خرمشاهی: بىگمان كسانى كه به نهان از پروردگارشان مىهراسند، براى آنان آمرزش و پاداشى بزرگ است فولادوند: كسانى كه در نهان از پروردگارشان مى ترسند آنان را آمرزش و پاداشى بزرگ خواهد بود قمشه‌ای: همانا آنان که از خدای خود در پنهان می‌ترسند آنها را آمرزش و پاداش بزرگ (بهشت ابد) خواهد بود. مکارم شیرازی: كساني كه از پروردگارشان در نهان ميترسند آمرزش و اجر بزرگي دارند.
وَأَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
﴿۱۳﴾
انصاریان: و گفتارتان را پنهان کنید یا آن را آشکار سازید، مسلماً او به نیّات و اسرار سینه ها داناست.
خرمشاهی: و سخنتان را چه پوشيده داريد چه آشكار، او به راز دلها داناست فولادوند: و [اگر] سخن خود را پنهان داريد يا آشكارش نماييد در حقيقت وى به راز دلها آگاه است قمشه‌ای: و شما سخن پنهان گویید یا آشکار، در علم حق یکسان است، که خدا به اسرار دلها هم البته داناست. مکارم شیرازی: گفتار خود را پنهان كنيد يا آشكار (تفاوتي نميكند) او به آنچه در دلها است آگاه است.
أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ
﴿۱۴﴾
انصاریان: آیا کسی که [همه موجودات را] آفریده است، نمی داند؟ و حال آنکه او لطیف و آگاه است.
خرمشاهی: آيا كسى كه آفريده است، علم ندارد؟ و اوست باريكبين آگاه فولادوند: آيا كسى كه آفريده است نمى داند با اينكه او خود باريك بين آگاه است قمشه‌ای: آیا آن خدایی که خلق را آفریده عالم به اسرار آنها نیست؟ و حال آنکه او بر باطن و ظاهر همه امور عالم آگاه است. مکارم شیرازی: آيا آن كسي كه موجودات را آفريده از حال آنها آگاه نيست ؟ در حالي كه او از اسرار دقيق با خبر، و نسبت به همه چيز عالم است.
هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ
﴿۱۵﴾
انصاریان: اوست که زمین را برای شما رام قرار داد، بنابراین بر اطراف و جوانب آن راه روید و از روزی خدا بخورید، و برانگیختن مردگان و رستاخیز به سوی اوست.
خرمشاهی: اوست كسى كه زمين را براى شما رام گردانيد، پس در گوشه و كنار آن رهسپار شويد و از روزى او بخوريد، و رستاخيز به امر [و در پيشگاه] اوست فولادوند: اوست كسى كه زمين را براى شما رام گردانيد پس در فراخناى آن رهسپار شويد و از روزى [خدا] بخوريد و رستاخيز به سوى اوست قمشه‌ای: او آن خدایی است که زمین را برای شما نرم و هموار گردانید پس شما در پست و بلندی‌های آن حرکت کنید و از روزی او خورید و (بدانید که) بازگشت همه خلایق به سوی اوست. مکارم شیرازی: او كسي است كه زمين را براي شما رام كرد، بر شانه هاي آن راه برويد، و از روزيهاي خداوند بخوريد، و بازگشت همه به سوي او است.
أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ
﴿۱۶﴾
انصاریان: آیا از کسی که [حاکمیت و فرمانروایی اش] در آسمان قطعی است [چه رسد در زمین] خود را در امان دیده اید، از اینکه [با شکافتن زمین] شما را در آن فرو برد در حالی که زلزله و جنبش موج آسایش را ادامه دهد؟
خرمشاهی: آيا از آن كه در آسمان است ايمنيد كه شما را در زمين فرو برد، در حالتى كه آن ناگاه مىجنبد؟ فولادوند: آيا از آن كس كه در آسمان است ايمن شده ايد كه شما را در زمين فرو برد پس بناگاه [زمين] به تپيدن افتد قمشه‌ای: آیا از (قهر) خدایی که در آسمان مقتدر و حکمفرماست ایمنید که شما را به زمین فرو برد در حالی که زمین به موج و اضطراب در افتد؟ مکارم شیرازی: آيا خود را از عذاب كسي كه حاكم بر آسمان است در امان ميدانيد كه دستور دهد زمين بشكافد و شما را فرو برد و دائما به لرزش خود ادامه دهد؟
أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ
﴿۱۷﴾
انصاریان: آیا از کسی که حاکمیت و فرمانروایی اش در آسمان قطعی است [چه رسد در زمین] خود را در امان دیده اید از اینکه توفانی سخت [که با خود ریگ و سنگ می آورد] بر شما فرستد؟ پس به زودی خواهید دانست که بیم دادن من چگونه است!
خرمشاهی: يا از آن كه در آسمان است ايمنيد كه بر شما شنبادى بفرستد، زودا كه بدانيد هشدار من چگونه است فولادوند: يا از آن كس كه در آسمان است ايمن شده ايد كه بر [سر] شما تندبادى از سنگريزه فرو فرستد پس به زودى خواهيد دانست كه بيم دادن من چگونه است قمشه‌ای: آیا از قهر خدای مقتدری که در (زمین و) آسمان حکمفرماست ایمنید که تندبادی بفرستد و بر سر شما سنگ ببارد تا بدانید که وعده عذاب من چگونه است؟ مکارم شیرازی: يا خود را از عذاب خداوند آسمان در امان ميدانيد كه تندبادي مملو از سنگريزه بر شما فرستد، و به زودي خواهيد دانست تهديدهاي من چگونه است ؟
وَلَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ
﴿۱۸﴾
انصاریان: و مسلماً کسانی که پیش از آنان بودند [آیات خدا و پیامبران را انکار کردند]، پس [بنگر] عذاب من چگونه بود!
خرمشاهی: و به راستى كه پيشينيان آنان تكذيب پيشه كردند پس [بنگر كه] عقوبت من چگونه بود فولادوند: و پيش از آنان [نيز] كسانى به تكذيب پرداختند پس عذاب من چگونه بود قمشه‌ای: و همانا امم پیش از اینها نیز (رسولان ما را) تکذیب کردند پس (بنگرید) چگونه سخت آنها را هلاک کردم. مکارم شیرازی: كساني كه پيش از آنها بودند (آيات الهي را) تكذيب كردند اما (ببين) مجازات من چگونه بود؟
أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَيَقْبِضْنَ مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ
﴿۱۹﴾
انصاریان: آیا ندانسته اند که پرندگان بالای سرشان را در حالی که بال می گشایند و می بندند، فقط [خدای] رحمان در فضا نگه می دارد؟ یقیناً او بر همه چیز بیناست.
خرمشاهی: آيا به پرندگان بر فراز سرشان ننگريستهاند، كه بال گشادهاند و فرو بندند [آن را]، هيچ كس جز خداوند رحمان آنها را نگه نمىدارد، كه او به هر چيزى بيناست فولادوند: آيا در بالاى سرشان به پرندگان ننگريسته اند [كه گاه] بال مى گسترند و [گاه] بال مى آنند جز خداى رحمان [كسى] آنها را نگاه نمى دارد او به هر چيزى بيناست قمشه‌ای: آیا مرغان هوا را نمی‌نگرند که بالای سرشان پر گشوده، گاه بی‌حرکت و گاه با حرکت بال پرواز می‌کنند؟ کسی جز خدای مهربان آنها را (در فضا) نگاه نمی‌دارد، که او به احوال همه موجودات کاملا بیناست. مکارم شیرازی: آيا پرندگاني را كه بالاي سرشان گاه بالهاي خود را گسترده و گاه جمع ميكنند نگاه نكردند؟ جز خداوند رحمان كسي آنها را بر فراز آسمان نگه نميدارد چرا كه او به هر چيز بينا است.
أَمَّنْ هَذَا الَّذِي هُوَ جُنْدٌ لَكُمْ يَنْصُرُكُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْكَافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ
﴿۲۰﴾
انصاریان: آیا آن کیست [از] سپاهتان که شما را به هنگام نزول عذاب در برابر خدای رحمان یاری دهد؟ کافران جز دچار فریب [شیطان] نیستند.
خرمشاهی: يا كيست آنكه سپاه شماست كه شما را در برابر خداى رحمان يارى دهد؟ كافران جز در [توهم و] فريب خوردگى نيستند فولادوند: يا آن كسى كه خود براى شما [چون] سپاهى است كه ياريتان مى كند جز خداى رحمان كيست كافران جز گرفتار فريب نيستند قمشه‌ای: آیا آن کیست که سپاه و مددکار شما باشد و همه‌گونه شما را در برابر خدای مهربان یاری تواند کرد؟ پس کافران جز در غرور و فریبی بیش نیستند. مکارم شیرازی: آيا كسي كه لشكر شما است ميتواند شما را در برابر خداوند ياري دهد، ولي كافران تنها گرفتار غرورند. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو