|
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ
﴿۵۵﴾
انصاریان: مانند نوشیدن شترانی که به شدت تشنه اند؛
خرمشاهی: و مانند نوشيدن شتران عطش زده مىآشاميد فولادوند: [مانند] نوشيدن اشتران تشنه قمشه‌ای: بدان‌سان از عطش، آن آب را می‌نوشید که شتران تشنه آب می‌آشامند. مکارم شیرازی: و همچون شتراني كه مبتلا به بيماري عطش شده اند از آن ميآشاميد
هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ
﴿۵۶﴾
انصاریان: این است پذیرایی از آنان در روز جزا.
خرمشاهی: اين پيشكش ايشان در روز جزاست فولادوند: اين است پذيرايى آنان در روز جزا قمشه‌ای: این است طعام و شراب کافران در روز جزا. مکارم شیرازی: اين است وسيله پذيرائي از آنها در قيامت!
نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ
﴿۵۷﴾
انصاریان: ما شما را آفریدیم، پس چرا [آفرینش دوباره خود را پس از مرگ] باورنمی کنید؟
خرمشاهی: ما شما را آفريدهايم، پس چرا تصديق نمىكنيد؟ فولادوند: ماييم كه شما را آفريده ايم پس چرا تصديق نمى كنيد قمشه‌ای: ما شما را بیافریدیم پس چرا تصدیق نمی‌کنید؟ مکارم شیرازی: ما شما را آفريديم، چرا كه آفرينش مجدد را تصديق نميكنيد؟
أَفَرَأَيْتُمْ مَا تُمْنُونَ
﴿۵۸﴾
انصاریان: آیا از [حالات و دگرگونی های] نطفه ای که در رحم می ریزید آگاه هستید؟
خرمشاهی: آيا انديشيدهايد آنچه [از منى] را كه [در رحمها] مىريزيد فولادوند: آيا آنچه را [كه به صورت نطفه] فرو مى ريزيد ديده ايد قمشه‌ای: آیا ندیدید (و به حقیقت در نیافتید) که نخست شما نطفه‌ای (بی‌قدر و قابلیّت) بودید؟ مکارم شیرازی: آيا از نطفه اي كه در رحم ميريزيد آگاهيد؟
أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ
﴿۵۹﴾
انصاریان: آیا شما آن را [تا انسانی معتدل و آراسته شود] می آفرینید یا ما آفریننده ایم؟
خرمشاهی: آيا شما آن را آفريدهايد يا ما آفرينندهايم فولادوند: آيا شما آن را خلق مى كنيد يا ما آفريننده ايم قمشه‌ای: آیا شما خود آن نطفه را (به صورت فرزند انسان) می‌آفرینید یا ما آفریننده‌ایم؟ مکارم شیرازی: آيا شما آن را (در دوران جنيني) آفرينش پي درپي ميدهيد، يا ما آفريدگاريم ؟
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ
﴿۶۰﴾
انصاریان: ماییم که مرگ را میان شما مقدّر کردیم، و هیچ چیز ما را [در جاری کردن مرگ بر شما] مغلوب نمی کند.
خرمشاهی: ما در ميان شما مرگ را مقدر داشتهايم، و ما درمانده نيستيم فولادوند: ماييم كه ميان شما مرگ را مقدر كرده ايم و بر ما سبقت نتوانيد جست قمشه‌ای: ما مرگ را بر همه شما مقدّر ساختیم و هیچ کس بر قدرت ما سبق نتواند برد. مکارم شیرازی: ما در ميان شما مرگ را مقدر ساختيم و هرگز كسي بر ما پيشي نميگيرد.
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ
﴿۶۱﴾
انصاریان: [آری، مرگ را مقدّر کردیم] تا امثال شما را جایگزین شما کنیم و شما را به صورتی که نمی دانید آفرینشی تازه و جدید بخشیم،
خرمشاهی: كه همانندان شما را جانشين شما گردانيم، و شما را در هيئتى كه نمىدانيد باز آفرينيم فولادوند: [و مى توانيم] امثال شما را به جاى شما قرار دهيم و شما را [به صورت] آنچه نمیدانید پديدار گردانيم قمشه‌ای: در اینکه شما را فانی کرده و خلقی دیگر مثل شما بیافرینیم و شما را به صورتی (در جهانی دیگر) که اکنون از آن بی‌خبرید برانگیزیم. مکارم شیرازی: به اين منظور كه گروهي را بجاي گروه ديگري بياوريم و شما را در جهاني كه نميدانيد آفرينش تازه بخشيم.
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ
﴿۶۲﴾
انصاریان: و به راستی پیدایش نخستین را [که جهان فعلی است] شناختید، پس چرا متذکّر [پدید شدن جهان دیگر] نمی شوید؟!
خرمشاهی: و به راستى نشاه نخستين را شناختهايد، پس چرا پند نمىگيريد؟ فولادوند: و قطعا پديدار شدن نخستين خود را شناختيد پس چرا سر عبرت گرفتن نداريد قمشه‌ای: و بی‌شک شما از نشأه اوّل خود آگاه شدید (که از عدم به وجودتان آوردیم) پس چرا متذکر (عالم آخرت) نمی‌شوید؟ مکارم شیرازی: شما عالم نخستين را دانستيد، چگونه متذكر نميشويد (كه جهاني بعد از آن است).
أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ
﴿۶۳﴾
انصاریان: مرا خبر دهید آنچه را می کارید،
خرمشاهی: آيا انديشيدهايد در آنچه مىكاريد؟ فولادوند: آيا آنچه را كشت مى كنيد ملاحظه كرده ايد قمشه‌ای: آیا دیدید تخمی را که در زمین می‌کارید؟ مکارم شیرازی: آيا هيچ درباره آنچه كشت ميكنيد انديشيده ايد؟
أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ
﴿۶۴﴾
انصاریان: آیا شما آن را می رویانید، یا ما می رویانیم؟
خرمشاهی: آيا شما آن را مىرويانيد يا ما رويانندهايم؟ فولادوند: آيا شما آن را [بىيارى ما] زراعت مى كنيد يا ماييم كه زراعت مى كنيم قمشه‌ای: آیا شما آن تخم را می‌رویانید یا ما رویاننده‌ایم؟ مکارم شیرازی: آيا شما آن را ميرويانيد، يا ما ميرويانيم ؟ |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو