بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَى وَأَمَرُّ
﴿۴۶﴾
انصاریان: بلکه وعده گاهشان قیامت است، و قیامت هولناک تر و تلخ تر است.
خرمشاهی: آرى قيامت موعد [اصلى] ايشان است و قيامت سهمگينتر و تلختر است فولادوند: بلكه موعدشان قيامت است و قيامت [بسى] سخت تر و تلختر است قمشهای: بلکه ساعت قیامت وعدهگاه آنهاست و آن روزی بسیار سختتر و ناگوارتر (از روز بدر) است. مکارم شیرازی: (علاوه بر اين) رستاخيز موعد آنها است و مجازات قيامت هولناكتر و تلختر است.
إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ
﴿۴۷﴾
انصاریان: بی تردید گنهکاران در گمراهی و انحراف و در آتش افروخته اند.
خرمشاهی: آرى كه گناهكاران در گمراهى و سردرگمىاند فولادوند: قطعا بزهكاران در گمراهى و جنونند قمشهای: البته بدکاران عالم (در دنیا) به گمراهی و (در آخرت) در آتش سوزان دوزخند. مکارم شیرازی: مجرمان در گمراهي و شعله هاي آتشند.
يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَلَى وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ
﴿۴۸﴾
انصاریان: روزی که با صورت در آتش کشیده می شوند [و به آنان می گویند:] سوزندگی و عذاب دردناک دوزخ را بچشید.
خرمشاهی: روزى كه بر چهرههايشان در آتش كشيده شوند [و گويندشان] آسيب دوزخ را بچشيد فولادوند: روزى كه در آتش به رو كشيده مى شوند [و به آنان گفته مى شود] لهيب آتش را بچشيد [و احساس كنيد] قمشهای: روزی که آنها را به رو در آتش دوزخ کشند (و گویند) اینک الم جهنم را بچشید! مکارم شیرازی: در آن روز كه در آتش دوزخ به صورتشان كشيده ميشوند (و به آنها گفته ميشود) بچشيد آتش دوزخ را.
إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ
﴿۴۹﴾
انصاریان: ما هر چیزی را به اندازه آفریدیم.
خرمشاهی: ما هر چيز را به اندازه آفريدهايم فولادوند: ماييم كه هر چيزى را به اندازه آفريده ايم قمشهای: ما هر چه آفریدیم به اندازه آفریدیم. مکارم شیرازی: ما هر چيزي را به اندازه آفريديم.
وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ
﴿۵۰﴾
انصاریان: و فرمان ما جز فرمان واحدی نیست که مانند یک چشم بر هم زدن است.
خرمشاهی: و فرمان ما جز [فرمانى] يگانه نيست، مانند چشم برهمزدنى فولادوند: و فرمان ما جز يك بار نيست [آن هم] چون چشم به هم زدنى قمشهای: و فرمان ما (در همه عالم) یکی است (و هیچ تبدیلپذیر نیست چه در امر ایجاد و چه در کار معاد، و در سرعت) به مانند چشم به هم زدنی انجام یابد. مکارم شیرازی: و فرمان ما يك امر بيش نيست، همچون يك چشم بر هم زدن!
وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا أَشْيَاعَكُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ
﴿۵۱﴾
انصاریان: بی تردید ما هم مسلکان شما را [که در گذشته به سر می بردند، به خاطر طغیانشان] هلاک کردیم؛ پس آیا پند گیرنده ای هست؟
خرمشاهی: و به راستى همانندانتان را نابود كرديم، پس آيا پندپذيرى هست؟ فولادوند: و هم مسلكان شما را سخت به هلاكت رسانديم پس آيا پندگيرنده اى هست قمشهای: و ما بسیاری از پیشینیان امثال شما را هلاک کردیم آیا کسی هست که از آن پند و عبرت گیرد؟ مکارم شیرازی: ما كساني را كه در گذشته شبيه شما بودند هلاك كرديم آيا كسي هست كه متذكر شود.
وَكُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ
﴿۵۲﴾
انصاریان: و هر عملی را که انجام دادند در نامه های اعمالشان ثبت است.
خرمشاهی: و هر چيزى كه انجام دادهاند در نامههاى اعمال هست فولادوند: و هر چه كرده اند در كتابها[ى اعمالشان درج] است قمشهای: و هر عملی که کردند در کتبنامه عملشان ثبت است. مکارم شیرازی: و هر كاري را انجام دادند در نامه هاي اعمالشان ثبت است.
وَكُلُّ صَغِيرٍ وَكَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ
﴿۵۳﴾
انصاریان: و هر کوچک و بزرگی [از اعمالشان در آن] نوشته شده است.
خرمشاهی: و هر خرد و بزرگى نوشته شده است فولادوند: و هر خرد و بزرگى [در آن] نوشته شده قمشهای: و هر امر کوچک و بزرگ (در آنجا) نگاشته است. مکارم شیرازی: و هر كار كوچك و بزرگي نوشته ميشود.
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ
﴿۵۴﴾
انصاریان: یقیناً پرهیزکاران در بهشت ها و [کنار] نهرها هستند؛
خرمشاهی: بىگمان پرهيزگاران در باغها و [جوار] جويبارها هستند فولادوند: در حقيقت مردم پرهيزگار در ميان باغها و نهرها قمشهای: محققا اهل تقوا در باغها و کنار نهرها (ی بهشت ابد) منزل گزینند. مکارم شیرازی: پرهيزگاران در باغها و نهرهاي بهشتي جاي دارند.
فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ
﴿۵۵﴾
انصاریان: در جایگاهی حق و پسندیده نزد پادشاهی توانا.
خرمشاهی: در مقام و منزلتى راستين، نزد فرمانرواى توانا فولادوند: در قرارگاه صدق نزد پادشاهى توانايند قمشهای: در منزلگاه صدق و حقیقت نزد خداوند عزّت و سلطنت جاودانی متنعّمند. مکارم شیرازی: در جايگاه صدق نزد خداوند مالك مقتدر. |
||