|
وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَى
﴿۴۳﴾
انصاریان: و این اوست که می خنداند و می گریاند؛
خرمشاهی: و اوست كه مىخنداند و مىگرياند فولادوند: و هم اوست كه مى خنداند و مى گرياند قمشه‌ای: و هم اوست که (بندگان را) شاد و خندان سازد و غمین و گریان گرداند. مکارم شیرازی: و اينكه او است كه ميخنداند و ميگرياند!
وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْيَا
﴿۴۴﴾
انصاریان: و هم اوست که می میراند و زنده می کند.
خرمشاهی: و اوست كه مىميراند و زنده مىدارد فولادوند: و هم اوست كه مى ميراند و زنده مى گرداند قمشه‌ای: و هم اوست که بمیراند و باز زنده فرماید. مکارم شیرازی: و او است كه ميميراند و زنده ميكند.
وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَى
﴿۴۵﴾
انصاریان: واوست که دو زوج نر وماده آفرید،
خرمشاهی: و اوست كه زوج نرينه و مادينه را آفريد فولادوند: و هم اوست كه دو نوع مى آفريند نر و ماده قمشه‌ای: و اوست که خلق را (برای انس با هم) جفت نر و ماده آفریده است. مکارم شیرازی: و او است كه دو زوج مذكر و مؤ نث را ميآفريند،
مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى
﴿۴۶﴾
انصاریان: از نطفه هنگامی که در رحم ریخته شود.
خرمشاهی: از نطفهاى كه [در رحم] فرو مىريزد فولادوند: از نطفه اى چون فرو ريخته شود قمشه‌ای: از نطفه‌ای آفریده که (از مردان به رحم زنان) می‌ریزد. مکارم شیرازی: از نطفه اي كه خارج ميشود (و در رحم ميريزد).
وَأَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى
﴿۴۷﴾
انصاریان: و پدید آوردن جهان دیگر بر عهده اوست،
خرمشاهی: و اينكه پديد آوردن نشاه آخرت با اوست فولادوند: و هم پديد آوردن [عالم] ديگر بر [عهده] اوست قمشه‌ای: و هم بر اوست که ایجاد نشأه آخرت کند. مکارم شیرازی: و اينكه بر خدا است ايجاد عالم ديگر (تا عدالت اجرا گردد).
وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى
﴿۴۸﴾
انصاریان: و اوست که شما را توانگر کرد و سرمایه قابل ذخیره بخشید،
خرمشاهی: و اوست كه بىنياز كند و سرمايه دهد فولادوند: و هم اوست كه [شما را] بى نياز كرد و سرمايه بخشيد قمشه‌ای: و هم اوست که (بندگان را) بی‌نیاز کند و سرمایه (هر سعادت) بخشد. مکارم شیرازی: و اينكه او است كه بينياز ميكند، و سرمايه باقي ميبخشد.
وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى
﴿۴۹﴾
انصاریان: و او پروردگار [ستاره] شِعری است،
خرمشاهی: و اوست كه پروردگار شعرى است فولادوند: و هم اوست پروردگار ستاره شعرى قمشه‌ای: و هم اوست آفریننده ستاره شعری (پس آفریننده را پرستید نه ستاره را). مکارم شیرازی: و اينكه او است پروردگار ستاره شعري.
وَأَنَّهُ أَهْلَكَ عَادًا الْأُولَى
﴿۵۰﴾
انصاریان: و اوست که قوم عاد نخستین را هلاک کرد،
خرمشاهی: و اوست كه عاد نخستين را نابود كرد فولادوند: و هم اوست كه عاديان قديم را هلاك كرد قمشه‌ای: و هم اوست که نخستین قوم عاد را هلاک ساخت. مکارم شیرازی: (و آيا به انسان نرسيده است كه در كتب انبياي پيشين آمده) كه خداوند قوم «عاد نخستين» را هلاك كرد؟
وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى
﴿۵۱﴾
انصاریان: و [نیز] قوم ثمود را به طوری که [کسی از آنان را] باقی نگذاشت
خرمشاهی: و ثمود را نيز، باقى نگذاشت فولادوند: و ثمود را [نيز هلاك كرد] و [كسى را] باقى نگذاشت قمشه‌ای: و قوم ثمود را، و هیچ باقی نگذاشت. مکارم شیرازی: و همچنين «قوم ثمود» را، و كسي از آنها را باقي نگذارد.
وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى
﴿۵۲﴾
انصاریان: وقوم نوح را پیش تر [هلاک کرد]؛ زیرا آنان ستمکارتر و سرکش تر بودند
خرمشاهی: و نيز پيش از آن قوم نوح را، كه ايشان ستمكارتر و سركشتر بودند فولادوند: و پيشتر [از همه آنها] قوم نوح را زيرا كه آنان ستمگرتر و سركشتر بودند قمشه‌ای: و پیش از اینان قوم نوح را که ظالم و سرکش‌تر بودند هلاک گردانید. مکارم شیرازی: و نيز قوم نوح را پيش از آنها، چرا كه آنها از همه ظالمتر و طغيانگرتر بودند. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو