مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى
﴿۱۱﴾
انصاریان: آنچه را دل [پیامبر] دید [به پیامبر] دروغ نگفت [تا او را درباره حقیقت فرشته وحی به وهم و خیال اندازد، بلکه به حضور و شهودش یقین کامل داشت.]
خرمشاهی: دل او در آنچه ديد ناراستى نكرد فولادوند: آنچه را دل ديد انكار[ش] نكرد قمشهای: آنچه (در غیب عالم) دید دلش هم به حقیقت یافت و کذب و خیال نپنداشت. مکارم شیرازی: قلب او در آنچه ديد هرگز دروغ نميگفت.
أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا يَرَى
﴿۱۲﴾
انصاریان: آیا در آنچه [به حقیقت] می بینید با او به سختی مجادله و ستیزه می کنید؟
خرمشاهی: آيا شما با او درباره آنچه ديده است، مجادله مىكنيد؟ فولادوند: آيا در آنچه ديده است با او جدال مى كنيد قمشهای: آیا (شما کافران) با رسول بر آنچه (در شب معراج) به چشم مشاهده کرد ستیزه میکنید؟ مکارم شیرازی: آيا با او درباره آنچه ديده مجادله ميكنيد.
وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى
﴿۱۳﴾
انصاریان: و بی تردید یک بار دیگر هم او را دیده است
خرمشاهی: و به راستى كه بار ديگر هم او [جبرئيل] را ديد فولادوند: و قطعا بار ديگرى هم او را ديده است قمشهای: و یکبار دیگر هم او را (یعنی جبرئیل را) رسول مشاهده کرد. مکارم شیرازی: و بار ديگر او را مشاهده كرد.
عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى
﴿۱۴﴾
انصاریان: نزد سدرة المنتهی،
خرمشاهی: در نزديكى سدرةالمنتهى فولادوند: نزديك سدرالمنتهى قمشهای: در نزد (مقام) سدرة المنتهی (که آن درختی است در سمت راست عرش که منتهای سیر عقلی فرشتگان و ارواح مؤمنان تا آنجاست و بر مقام بالاتر آگاه نیستند). مکارم شیرازی: نزد سدرة المنتهي!
عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى
﴿۱۵﴾
انصاریان: در آنجا که جنت الماوی است.
خرمشاهی: كه جنةالماوى هم نزديك آن است فولادوند: در همان جا كه جنةالماوى است قمشهای: بهشتی که مسکن متقیان است در همان جایگاه سدره است. مکارم شیرازی: كه جنت الماءوي در آنجا است.
إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشَى
﴿۱۶﴾
انصاریان: آن گاه که سدره را احاطه کرده بود آنچه [از فرشتگان، نور و زیبایی] احاطه کرده بود.
خرمشاهی: آنگاه كه [درخت] سدره را چيزى كه فرو پوشاند، فرو پوشاند فولادوند: آنگاه كه درخت سدر را آنچه پوشيده بود پوشيده بود قمشهای: چون سدره را میپوشاند (از نور عظمت حق) آنچه که احدی از آن آگه نیست. مکارم شیرازی: در آن هنگام كه چيزي (نور خيره كننده اي) سدرة المنتهي را پوشانده بود.
مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى
﴿۱۷﴾
انصاریان: دیده [پیامبر آنچه را دید] بر غیر حقیقت و به خطا ندید و از مرز دیدن حقیقت هم درنگذشت.
خرمشاهی: ديده[اش] كژتابى و سرپيچى نكرد فولادوند: ديده [اش] منحرف نگشت و [از حد] در نگذشت قمشهای: چشم (محمّد ص از حقایق آن عالم) آنچه را باید بنگرد بی هیچ کم و بیش مشاهده کرد. مکارم شیرازی: و چشم او هرگز منحرف نشد و طغيان ننمود.
لَقَدْ رَأَى مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرَى
﴿۱۸﴾
انصاریان: به راستی که بخشی از نشانه های بسیار بزرگ پروردگارش را دید.
خرمشاهی: به راستى كه نشانههاى بزرگ پروردگارش را ديد فولادوند: به راستى كه [برخى] از آيات بزرگ پروردگار خود را بديد قمشهای: آنجا از بزرگتر آیات حیرتانگیز پروردگارش را به حقیقت دید. مکارم شیرازی: او پاره اي از آيات و نشانه هاي بزرگ پروردگارش را مشاهده كرد.
أَفَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّى
﴿۱۹﴾
انصاریان: پس به من از لات و عزّی [دو بت خویش] خبر دهید
خرمشاهی: آيا شما لات و عزى را نگريستهايد فولادوند: به من خبر دهيد از لات و عزى قمشهای: آیا دو بت بزرگ لات و عزّای خود را دیدید (که بی اثر است). مکارم شیرازی: به من خبر دهيد آيا بتهاي «لات» و «عزي»…
وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى
﴿۲۰﴾
انصاریان: و منات، سومین [بت] دیگرتان [که شما آنها را تمثال فرشتگانی به عنوان دختران خدا می پندارید،]
خرمشاهی: و آن ديگرى منات را كه سومين است فولادوند: و منات آن سومين ديگر قمشهای: و منات سومین بت دیگرتان را دانستید (که جمادی بینفع و ضرر است). مکارم شیرازی: و منات كه سومين آنها است (دختران خدا هستند)؟! |
||