|
إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ
﴿۸﴾
انصاریان: که شما [در رابطه با قرآن و حقایقی که قرآن با دلیل و برهان اثبات می کند] در گفتاری متناقض و گوناگون هستید.
خرمشاهی: كه شما سخنهاى گوناگون پيش آريد فولادوند: كه شما [درباره قرآن] در سخنى گوناگونيد قمشه‌ای: که شما (مردم نادان) در اختلاف سخن باز ماندید (و حقیقت قرآن و رسول حق را نیافته شعر و سحر و ساحرش خواندید). مکارم شیرازی: كه شما در گفتاري مختلف و گوناگون هستيد.
يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ
﴿۹﴾
انصاریان: از قرآن [به باطل] منحرف می شود کسی که [از خیر و سعادت] منحرف شده است.
خرمشاهی: هر كس كه از پيش، باز گردانده شده است از [ايمان به] آن باز گردانده شود فولادوند: [بگوى] تا هر كه از آن برگشته برگشته باشد قمشه‌ای: از این قرآن هر که را شایسته فهم آن نبود هم آخر روگردان کنند. مکارم شیرازی: كساني از ايمان به آن (روز جزا) منحرف ميشوند كه از قبول حق سر باز ميزنند.
قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ
﴿۱۰﴾
انصاریان: مرگ بر دروغ پردازان [که بدون دلیل و به ناحق درباره قرآن و حقایقش سخن پراکنی می کنند.]
خرمشاهی: مرگ بر دروغ زنان فولادوند: مرگ بر دروغپردازان قمشه‌ای: کشته باد و نابود آنان که دروغ بندند (و قرآن را سحر و فسانه برخوانند). مکارم شیرازی: كشته شوند دروغگويان (و مرگ بر آنها!).
الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ
﴿۱۱﴾
انصاریان: همانان که در جهالتی عمیق و فراگیر در بی خبری و غفلتی سنگین فرو رفته اند!
خرمشاهی: كسانى كه در بىخبرى فراموشكارند فولادوند: همانان كه در ورطه نادانى بى خبرند قمشه‌ای: آنان که در ضلالت و غفلت زیستند. مکارم شیرازی: همانها كه در جهل و غفلت فرو رفته اند.
يَسْأَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ
﴿۱۲﴾
انصاریان: [همواره] می پرسند: روز جزا چه زمانی خواهد بود؟
خرمشاهی: مىپرسند كه روز جزا چه وقت است فولادوند: پرسند روز پاداش كى است قمشه‌ای: باز می‌پرسند که پس این روز جزاکی خواهد بود؟ مکارم شیرازی: و پيوسته سؤ ال ميكنند روز جزا چه موقع است؟!
يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ
﴿۱۳﴾
انصاریان: همان روزی است که آنان را در آتش می سوزانند.
خرمشاهی: روزى كه ايشان بر آتش [دوزخ] عذاب كرده شوند فولادوند: همان روز كه آنان بر آتش عقوبت [و آزموده] شوند قمشه‌ای: آن روز خواهد بود که آنها را به آتش بسوزانند و معذّب کنند. مکارم شیرازی: (آري) همان روزي است كه آنها را بر آتش ميسوزانند!
ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ
﴿۱۴﴾
انصاریان: [و به آنان گویند:] عذابتان را بچشید، این همان عذابی است که [از روی ریشخند] شتاب در آمدنش را می خواستید.
خرمشاهی: همين عذابتان را، كه به شتابش مىخواستيد، بچشيد فولادوند: عذاب [موعود] خود را بچشيد اين است همان [بلايى] كه با شتاب خواستار آن بوديد قمشه‌ای: (و خطاب قهر کنند که) اینک بچشید کیفر خود را، این همان عذابی است که خود به تعجیل می‌خواستید. مکارم شیرازی: بچشيد عذاب خود را، اين همان چيزي است كه درباره آن عجله داشتيد!
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
﴿۱۵﴾
انصاریان: بی تردید پرهیزکاران در بهشت ها و چشمه سارهایند.
خرمشاهی: پرهيزگاران در بوستانها و چشمهسارانند فولادوند: پرهيزگاران در باغها و چشمه سارانند قمشه‌ای: (آن روز) متقیان همه در بهشت و بر لب چشمه‌های آب غنوده‌اند. مکارم شیرازی: پرهيزگاران در باغهاي بهشت و در ميان چشمه ها قرار دارند.
آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُحْسِنِينَ
﴿۱۶﴾
انصاریان: آنچه را پروردگارشان به آنان عطا کرده دریافت می کنند؛ زیرا که آنان پیش از این همواره نیکوکار بودند.
خرمشاهی: آنچه پروردگارشان به ايشان بخشيده است پذيرا هستند، كه ايشان پيش از اين نيكوكار بودند فولادوند: آنچه را پروردگارشان عطا فرموده مى گيرند زيرا كه آنها پيش از اين نيكوكار بودند قمشه‌ای: همان نعمتها که خدایشان به آنها عطا کند فراگیرند چرا که پیش از آن مردمی نیکوکار بودند. مکارم شیرازی: و آنچه پروردگارشان به آنها مرحمت كرده دريافت ميدارند زيرا آنها پيش از آن (در سراي دنيا) از نيكوكاران بودند.
كَانُوا قَلِيلًا مِنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ
﴿۱۷﴾
انصاریان: آنان اندکی از شب را می خوابیدند [و بیشتر آن را به عبادت و بندگی می گذراندند.]
خرمشاهی: [فقط] اندكى از شب را مىخفتند فولادوند: و از شب اندكى را مىغنودند قمشه‌ای: از شب اندکی را خواب می‌کردند. مکارم شیرازی: آنها كمي از شبها را ميخوابيدند. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو