|
وَفِي عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ
﴿۴۱﴾
انصاریان: و [نیز] در [سرگذشت قوم] عاد هنگامی که بر آنان باد هلاک کننده ای فرستادیم [عبرتی است.]
خرمشاهی: و در مورد عاد، آنگاه كه بر آنان بادى سترون فرستاديم فولادوند: و در [ماجراى] عاد [نيز] چون بر [سر] آنها آن باد مهلك را فرستاديم قمشه‌ای: و نیز در قوم عاد که بر هلاکشان تندباد خزان فرستادیم (عبرت خلق است). مکارم شیرازی: همچنين در سرگذشت عاد نيز آيتي است در آن هنگام كه تندبادي بيباران بر آنها فرستاديم.
مَا تَذَرُ مِنْ شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ
﴿۴۲﴾
انصاریان: [آن باد] هیچ چیزی را که بر آن می وزید، رها نمی کرد مگر آنکه آن را به صورت استخوان پوسیده ای می ساخت.
خرمشاهی: كه هيچ چيزى كه بر آن مىگذشت باقى نمىگذاشت، مگر آنكه آن را مانند خاك و خاشاك مىساخت فولادوند: به هر چه مىوزيد آن را چون خاكستر استخوان مرده مى گردانيد قمشه‌ای: که آن باد هلاک به چیزی نمی‌گذشت جز آنکه آن را مانند استخوان پوسیده می‌گردانید. مکارم شیرازی: كه از هر چيزي ميگذشت آنرا رها نميكرد تا همچون استخوانهاي پوسيده كند!
وَفِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِينٍ
﴿۴۳﴾
انصاریان: و [نیز] در قوم ثمود [عبرتی است] هنگامی که [پس از پی کردن ناقه] به آنان گفته شد: زمانی کوتاه [که بیش از سه روز نیست، از زندگی] برخوردار باشید [که عذاب خواهد رسید.]
خرمشاهی: و در مورد ثمود آنگاه كه به آنان گفته شد كه تا زمانى [معين] از زندگى برخوردار شويد فولادوند: و در [ماجراى] ثمود [نيز عبرتى بود] آنگاه كه به ايشان گفته شد تا چندى برخوردار شويد قمشه‌ای: و هم در قوم ثمود (بر خلق عبرتی است) که به آنان گفته شد: اینک گرم تعیّش و تمتّع (حیوانی) باشید تا هنگام معیّن (که وعده انتقام حق فرا می‌رسد). مکارم شیرازی: و نيز در سرگذشت قوم ثمود عبرتي است در آن هنگام كه به آنها گفته شد مدتي كوتاه متمتع باشيد (و سپس منتظر عذاب).
فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ يَنْظُرُونَ
﴿۴۴﴾
انصاریان: ولی [آنان در آن سه روز هم که مهلت داشتند باز] از فرمان پروردگارشان سرپیچی کردند، پس صاعقه مرگبار آنان را فراگرفت در حالی که آنان با ترس و حیرت به آن می نگریستند.
خرمشاهی: سپس از فرمان پروردگارشان سرپيچيدند، آنگاه صاعقه[ى مرگ] آنان را كه [درماندهوار] مىنگريستند، فروگرفت فولادوند: تا [آنكه] از فرمان پروردگار خود سر برتافتند و در حالى كه آنها مى نگريستند آذرخش آنان را فرو گرفت قمشه‌ای: آنها هم از فرمان خدای خود سرکشیدند پس آنها را صاعقه آتش درگرفت در حالی که (هلاک خویش را) به چشم مشاهده می‌کردند. مکارم شیرازی: آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنها را فروگرفت در حالي كه (خيره خيره) نگاه ميكردند (بي آنكه قدرت بر دفاع داشته باشند).
فَمَا اسْتَطَاعُوا مِنْ قِيَامٍ وَمَا كَانُوا مُنْتَصِرِينَ
﴿۴۵﴾
انصاریان: پس [با آمدن عذاب و به سبب اینکه هیچ مهلتی نیافتند] نه قدرت برخاستن از جای خود را داشتند و نه دادخواهی کردند.
خرمشاهی: آنگاه توان ايستادن هم نداشتند و كينستان نبودند فولادوند: در نتيجه نه توانستند به پاى خيزند و نه طلب يارى كنند قمشه‌ای: در حالی که نه هیچ توانایی برخاستن (و گریختن) داشتند و نه هیچ یار و مددکاری یافتند. مکارم شیرازی: آنها چنان بر زمين افتادند كه قدرت بر قيام نداشتند، و نتوانستند از كسي ياري طلبند!
وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ
﴿۴۶﴾
انصاریان: و قوم نوح را پیش از این [هلاک کردیم]؛ زیرا آنان همواره مردمی نافرمان بودند.
خرمشاهی: و قوم نوح از آن پيش، كه آنان قومى نافرمان بودند فولادوند: و قوم نوح [نيز] پيش از آن [اقوام نامبرده همين گونه هلاك شدند] زيرا آنها مردمى نافرمان بودند قمشه‌ای: و پیش از این اقوام هم قوم نوح را هلاک کردیم که مردمی فاسق و نابکار بودند. مکارم شیرازی: همچنين قوم نوح را قبل از آنها هلاك كرديم، چرا كه قوم فاسقي بودند.
وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ
﴿۴۷﴾
انصاریان: و آسمان را به قدرت ونیرو بنا کردیم و ما [همواره] وسعت دهنده ایم.
خرمشاهی: و آسمان را توانمندانه برافراشتيم و ما توانمنديم فولادوند: و آسمان را به قدرت خود برافراشتيم و بى گمان ما [آسمان]گستريم قمشه‌ای: و کاخ رفیع آسمان را ما به قدرت خود برافراشتیم و ماییم که مقتدریم. مکارم شیرازی: ما آسمان را با قدرت بنا كرديم و همواره آنرا وسعت ميبخشيم!
وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ
﴿۴۸﴾
انصاریان: و زمین را گستردیم و چه نیکو گستراننده ای هستیم.
خرمشاهی: و زمين را گسترانديم چه نيكو گسترانندهايم فولادوند: و زمين را گسترانيده ايم و چه نيكو گسترندگانيم قمشه‌ای: و زمین را بگستردیم و چه نیکو مهدی بگستردیم. مکارم شیرازی: و زمين را گسترديم، و چه خوب گستراننده ايم ؟
وَمِنْ كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ
﴿۴۹﴾
انصاریان: واز هر چیزی جفت آفریدیم باشد که متذکّر [این حقایق که نشانه هایی بر قدرت، حکمت و ربوبیت خداست] شوید.
خرمشاهی: و از هر چيز گونههايى آفريديم باشد كه پند گيريد فولادوند: و از هر چيزى دو گونه [يعنى نر و ماده] آفريديم اميد كه شما عبرت گيريد قمشه‌ای: و از هر چیزی دو نوع (نر و ماده) بیافریدیم تا مگر متذکر (حکمت خدا) شوید. مکارم شیرازی: و از هر چيز دو زوج آفريديم شايد متذكر شويد.
فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ
﴿۵۰﴾
انصاریان: پس به سوی خدا بگریزید [که] بی تردید من از سوی او بیم دهنده ای روشنگرم.
خرمشاهی: پس در خداوند بگريزيد، كه من براى شما از جانب او هشداردهندهاى آشكارم فولادوند: پس به سوى خدا بگريزيد كه من شما را از طرف او بيم دهنده اى آشكارم قمشه‌ای: باری، به درگاه خدا گریزید، که من از جانب او با بیانی روشن شما را می‌ترسانم. مکارم شیرازی: پس به سوي خدا بگريزيد كه من از سوي او براي شما بيم دهنده آشكاري هستم. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو