انصاریان: و چه بسیار اقوامی را که پیش از آنان هلاک کردیم که از آنان نیرومندتر بودند، و [با نیرویشان] به سرزمین ها رفتند [و آنها را فتح کردند]، آیا توانستند [از عذاب و هلاکت] گریزگاهی بیابند؟
خرمشاهی: و چه بسيار پيش از آنان نسلهايى را نابود كرديم كه از ايشان دراز دست‏تر بودند، كه در گوشه و كنار شهرها جستجو كردند كه آيا گريزگاهى هست‏
فولادوند: و چه بسا نسلها كه پيش از ايشان هلاك كرديم كه [بس] نيرومندتر از اينان بودند و در شهرها پرسه زده بودند [اما سرانجام] مگر گريزگاهى بود
قمشه‌ای: و چقدر طوایفی را پیش از اینان ما هلاک کردیم که با قهر و قوّت‌تر از اینان بودند و در هر دیار راه جستند. آیا هیچ راه نجاتی یافتند؟
مکارم شیرازی: چه بسيار اقوامي را كه قبل از آنها هلاك كرديم، اقوامي كه از آنها قويتر بودند، و شهرها (و كشورها) را گشودند، آيا راه فراري وجود دارد؟

انصاریان: بی تردید در سرگذشت پیشینیان مایه پند و عبرتی است برای کسی که نیروی تعقّل دارد، یا با تأمل و دقت [به سرگذشت ها] گوش فرا می دهد در حالی که حاضر به شنیدن و فراگیری شنیده های خود باشد.
خرمشاهی: بى‏گمان در اين براى كسى كه صاحبدل باشد يا سمع قبول داشته و شاهد باشد، پندآموزى است‏
فولادوند: قطعا در اين [عقوبتها] براى هر صاحبدل و حق نيوشى كه خود به گواهى ايستد عبرتى است
قمشه‌ای: در این هلاک پیشینیان پند و تذکر است آن را که قلب هوشیاری داشته باشد یا گوش فرا دهد و توجه کامل کند و گواهی دهد.
مکارم شیرازی: در اين تذكري است براي آن كس كه عقل دارد، يا گوش فرادهد و حضور يابد.

انصاریان: همانا ما آسمان ها و زمین و آنچه را میان آنهاست در شش روز آفریدیم، و هیچ رنج و درماندگی به ما نرسید.
خرمشاهی: و به راستى كه آسمانها و زمين و مابين آنها را در شش روز آفريديم و به ما ماندگى نرسيد
فولادوند: و در حقيقت آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است در شش هنگام آفريديم و احساس ماندگى نكرديم
قمشه‌ای: و همانا ما آسمانها و زمین و آنچه بین آنهاست همه را در شش روز آفریدیم و هیچ رنج و خستگی به ما نرسید.
مکارم شیرازی: ما آسمانها و زمين و آنچه را در ميان آنهاست در شش روز (شش ‍ دوران) آفريديم و هيچگونه رنج و تعبي به ما نرسيد (با اين حال چگونه زنده كردن مردگان براي ما مشكل است ؟).

انصاریان: پس [بر آزار مشرکان] شکیبا باش، و پیش از طلوع خورشید و پیش از غروب آن پروردگارت را همراه با سپاس و ستایش تسبیح گوی،
خرمشاهی: پس بر آنچه مى‏گويند شكيبايى‏ورز و سپاسگزارانه پروردگارت را پيش از طلوع خورشيد و پيش از غروب [آن‏] تسبيح گوى‏
فولادوند: و بر آنچه مى‏ گويند صبر كن و پيش از برآمدن آفتاب و پيش از غروب به ستايش پروردگارت تسبيح گوى
قمشه‌ای: پس تو (ای رسول) بر آنچه می‌گویند (و می‌کنند از آزار و تکذیب) صبر کن (تا ما آنها را کیفر دهیم) و به حمد و ستایش خدایت تسبیح‌گو پیش از طلوع خورشید (به نماز صبح) و پیش از غروب آن (به نماز ظهر و عصر).
مکارم شیرازی: در برابر آنچه آنها مي‏گويند شكيبا باش، و تسبيح و حمد پروردگارت را قبل از طلوع آفتاب و پيش از غروب بجا آور.

انصاریان: و در پاره ای از شب و نیز پس از سجده ها خدا را تسبیح گوی،
خرمشاهی: و در شب و به دنباله سجده [و نماز واجب‏] نيز او را نيايش كن‏
فولادوند: و پاره‏ اى از شب و به دنبال سجود [به صورت تعقيب و نافله] او را تسبيح گوى
قمشه‌ای: و باز برخی از شب را (به نماز مغرب و عشاء) و هم در عقب سجده‌ها به تسبیح خدا پرداز.
مکارم شیرازی: و در بخشي از شب او را تسبيح كن، و بعد از سجده‏ ها!

انصاریان: و گوش فرا ده روزی که ندا دهنده از جایی نزدیک ندا می دهد.
خرمشاهی: و گوش بدار روزى را كه منادى از جايى نزديك ندا در دهد
فولادوند: و روزى كه منادى از جايى نزديك ندا درمى‏ دهد به گوش باش
قمشه‌ای: و به ندای منادی حق (اسرافیل) روزی که از مکان نزدیک (مردگان را برای زنده شدن) ندا کند گوش فرا دار (که هم اکنون به گوش دلت ندای او را بشنوی).
مکارم شیرازی: گوش فرا ده و منتظر روزي باش كه منادي از مكان نزديك ندا مي‏دهد.

انصاریان: روزی که [همگان] صیحه و فریاد را به حق و درستی می شنوند [و] آن روز، روز بیرون آمدن [از قبرها] ست.
خرمشاهی: روزى كه صيحه را به حق بشنوند، آنگاه روز رستاخيز است‏
فولادوند: روزى كه فرياد [رستاخيز] را به حق مى ‏شنوند آن [روز] روز بيرون آمدن [از زمين] است
قمشه‌ای: روزی که خلق آن صیحه به حق را بشنوند آن روز هنگام خروج (از قبرها) است.
مکارم شیرازی: روزي كه همگان صيحه رستاخيز را به حق مي‏شنوند، آن روز روز خروج است.

انصاریان: بی تردید ماییم که زنده می کنیم و می میرانیم، و بازگشت به سوی ماست.
خرمشاهی: بى‏گمان ماييم كه زنده مى‏داريم و مى‏ميرانيم و سرانجام [همه چيز] به سوى ماست‏
فولادوند: ماييم كه خود زندگى مى ‏بخشيم و به مرگ مى ‏رسانيم و برگشت به سوى ماست
قمشه‌ای: البته ما خلق را زنده ساخته و می‌میرانیم و بازگشت همه به سوی ماست.
مکارم شیرازی: مائيم كه زنده مي‏كنيم، و مي‏ميرانيم، و بازگشت تنها به سوي ما است.

انصاریان: روزی که زمین از [روی اجساد] آنان در حالی که [از قبرها بیرون آمده] شتابان [به سوی ندا کننده خود بروند] بشکافد؛ این گردآوردنشان از گورها [وحاضر کردنشان در قیامت] بر ما آسان است.
خرمشاهی: روزى كه زمين شتابان بر آنان بشكافد [و از گورها بيرون آيند] اين [هنگام‏] حشر است كه [اقامه آن‏] بر ما آسان است‏
فولادوند: روزى كه زمين به سرعت از [اجساد] آنان جدا و شكافته مى ‏شود اين حشرى است كه بر ما آسان خواهد بود
قمشه‌ای: روزی که زمین از (احاطه بر) آنها بشکافد و همه (به عرصه قیامت) بشتابند و این جمع‌آوری خلق بر ما سهل و آسان باشد.
مکارم شیرازی: روزي كه زمين از روي آنها شكافته مي‏شود و به سرعت (از قبرها) خارج مي‏گردند، و اين جمع كردن براي ما آسان است.

انصاریان: ما به آنچه [دشمنان لجوج بر ضد حقایق] می گویند، داناتریم و تو را بر آنان تسلطی نیست [که به قبول حقایق وادارشان کنی]؛ پس به وسیله قرآن کسانی را که از تهدید من می ترسند، بیم ده.
خرمشاهی: ما به آنچه مى‏گويند آگاه‏تريم و تو زورگوى بر آنان نيستى، پس هر كس را كه از وعده عذاب من مى‏ترسد، به قرآن پند بده‏
فولادوند: ما به آنچه مى‏ گويند داناتريم و تو به زور وادارنده آنان نيستى پس به [وسيله] قرآن هر كه را از تهديد [من] مى‏ ترسد پند ده
قمشه‌ای: ما به گفتار مردم (مغرض نادان) داناتریم و تو بر آن مردم، جبّار و مسلّط نیستی (تو رسول حقّی) پس آن کس را که از وعده عذاب قیامت من ترسان است به آیات قرآن متذکر ساز.
مکارم شیرازی: ما به آنچه آنها مي‏گويند آگاهتريم و تو ماءمور به اجبار آنها نيستي، بنابراين به وسيله قرآن كساني را كه از عذاب من مي‏ترسند متذكر ساز.