|
الَّذِي جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَأَلْقِيَاهُ فِي الْعَذَابِ الشَّدِيدِ
﴿۲۶﴾
انصاریان: که با خدا معبودی دیگر قرار داد، پس او را در عذاب سخت اندازید،
خرمشاهی: كسى كه در جنب خداوند به خدايى ديگر قائل است، پس او را در [جايگاه] عذاب سهمگين بيندازيد فولادوند: كه با خداوند خدايى ديگر قرار داد [اى دو فرشته] او را در عذاب شديد فرو افكنيد قمشه‌ای: همان کافر مشرک که با خدای یکتا خدای دیگری جعل کرد، پس او را در عذاب سخت جهنم درافکنید. مکارم شیرازی: آن كسي كه معبود ديگري با خدا قرار داده (آري) او را در عذاب شديد بيفكنيد!
قَالَ قَرِينُهُ رَبَّنَا مَا أَطْغَيْتُهُ وَلَكِنْ كَانَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ
﴿۲۷﴾
انصاریان: همنشینش [از میان شیطان ها] می گوید: پروردگارا! من او را به سرکشی و طغیان وا نداشتم، او خودش [به میل خود] در گمراهی دور و درازی بود. ….
خرمشاهی: همنشين او گويد پروردگارا من او را طغيانگر نساختهام، ولى خودش در گمراهى دور و دراز بود فولادوند: [شيطان] همدمش مى گويد پروردگار ما من او را به عصيان وانداشتم ليكن [خودش] در گمراهى دور و درازى بود قمشه‌ای: آن گاه قرین او (شیطان) گوید: بار الها، من او را به طغیان و عصیان نکشیدم بلکه او خود در ضلالت دور (از اطاعت و سعادت) افتاد. مکارم شیرازی: و همنشينش از شياطين ميگويد: پروردگارا من او را به طغيان وانداشتم لكن او خود در گمراهي دور و درازي بود.
قَالَ لَا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ وَقَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكُمْ بِالْوَعِيدِ
﴿۲۸﴾
انصاریان: [خدا] می گوید: در پیشگاه من با یکدیگر ستیزه مکنید، بی تردید من تهدید [به عذاب] را پیش از این [از طریق وحی و پیامبران] به شما اعلام کرده بودم.
خرمشاهی: فرمايد نزد من ستيزهجويى مكنيد، و به راستى كه پيشاپيش وعده عذاب را [براى آگاهى شما] فرستاده بودم فولادوند: [خدا] مى فرمايد در پيشگاه من با همديگر مستيزيد [كه] از پيش به شما هشدار داده بودم قمشه‌ای: (آن گاه خدا به عتاب) گوید: در حضور من خصومت مکنید که من قبلا وعده عذاب را به شما گوشزد کردم. مکارم شیرازی: خداوند ميگويد: نزد من جدال و مخاصمه نكنيد، من قبلا به شما اتمام حجت كرده ام.
مَا يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَمَا أَنَا بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ
﴿۲۹﴾
انصاریان: نزد من فرمان [تهدیدآمیز به اینکه هر کس با حال کفر و شرک وارد آخرت شود حتماً دوزخی است] تغییر نمی یابد و من نسبت به بندگان ستمکار نیستم.
خرمشاهی: در نزد من آن حكم ديگرگون نشود، و [در عين حال] من در حق بندگان ستمگر نيستم فولادوند: پيش من حكم دگرگون نمى شود و من [نسبت] به بندگانم بيدادگر نيستم قمشه‌ای: دیگر وعده عذاب من مبدّل نخواهد شد و هیچ (در کیفر) ستمی به بندگان نخواهم کرد. مکارم شیرازی: سخن من تغيير ناپذير است، و من هرگز به بندگانم ستم نخواهم كرد.
يَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَأْتِ وَتَقُولُ هَلْ مِنْ مَزِيدٍ
﴿۳۰﴾
انصاریان: [یاد کن] روزی را که به دوزخ می گوییم: آیا پر شدی؟ می گوید: آیا زیادتر از این هم هست؟
خرمشاهی: روزى كه به جهنم گوييم آيا پرشدى؟ و گويد آيا باز هم بيشتر هست؟ فولادوند: آن روز كه [ما] به دوزخ مى گوييم آيا پر شدى و مى گويد آيا باز هم هست قمشه‌ای: روزی که جهنّم را گوییم: آیا مملوّ (از وجود کافران) شدی؟ و او گوید: آیا (دوزخیان) بیش از این هم هستند؟ مکارم شیرازی: به خاطر بياوريد روزي را كه به جهنم ميگوئيم آيا پر شده اي ؟ و او ميگويد آيا افزون بر اين هم وجود دارد؟!
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ
﴿۳۱﴾
انصاریان: و بهشت را به پرهیزکاران نزدیک می کنند بی آنکه فاصله ای از آنان داشته باشد.
خرمشاهی: و بهشت براى پرهيزگاران نزديك آورده شود و دور نباشد فولادوند: و بهشت را براى پرهيزگاران نزديك گردانند بىآنكه دور باشد قمشه‌ای: و بهشت را برای اهل تقوا نزدیک آرند تا هیچ دور از آن نباشند (و رنج حرکت نکشند). مکارم شیرازی: (در آن روز) بهشت به پرهيزگاران نزديك ميشود، و فاصله اي از آنها ندارد!
هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ
﴿۳۲﴾
انصاریان: [به آنان می گویند:] این همان است که [در دنیا] وعده داده می شدید [این جایگاه رفیع] برای هر کسی است که [در دنیا به سوی خدا] باز می گشته [و] حافظ و نگهبان [عهد، پیمان الهی و حقوق خدا و مردم] بوده است.
خرمشاهی: اين همان است كه به شما وعده داده شده است، [و] خاص هر توبه كار [ادب] نگاه دار فولادوند: [و به آنان گويند] اين همان است كه وعده يافته ايد [و] براى هر توبه كار نگهبان [حدود خدا] خواهد بود قمشه‌ای: این بهشت همان است که وعده داده شدید، برای هر بنده‌ای که به درگاه خدا بازگشته و نفس را (از حرام) نگه داشت. مکارم شیرازی: اين چيزي است كه به شما وعده داده ميشود و براي كساني است كه به سوي خدا باز ميگردند، و پيمانها و احكام او را حفظ ميكنند.
مَنْ خَشِيَ الرَّحْمَنَ بِالْغَيْبِ وَجَاءَ بِقَلْبٍ مُنِيبٍ
﴿۳۳﴾
انصاریان: همان کسی که در نهان از [خدای] رحمان می ترسید و دلی رجوع کننده [به سوی خدا] آورده است؛
خرمشاهی: همان كسى كه به ناديده از خداوند رحمان بيمناك باشد، و دلى پرانابت پيش آورد فولادوند: آنكه در نهان از خداى بخشنده بترسد و با دلى توبه كار [باز] آيد قمشه‌ای: آن کس که از خدای مهربان در باطن ترسید و با قلب خاشع و نالان به درگاه او باز آمد. مکارم شیرازی: آنكس كه از خداوند رحمان در نهان بترسد، و با قلبي پرانابه در محضر او حاضر شود
ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ
﴿۳۴﴾
انصاریان: به سلامت در آن وارد شوید، امروز روز جاودانگی است
خرمشاهی: [گوييم] به سلامت [و امن و امان] وارد آن [بهشت] شويد، اين روز [آغاز] جاودانگى است فولادوند: به سلامت [و شادكامى] در آن درآييد [كه] اين روز جاودانگى است قمشه‌ای: در آن بهشت با تحیّت و سلام حق در آیید که این روز دخول ابدی در بهشت جاودانی است. مکارم شیرازی: (به آنها ميگويند) به سلامت وارد بهشت شويد، امروز روز جاوداني است.
لَهُمْ مَا يَشَاءُونَ فِيهَا وَلَدَيْنَا مَزِيدٌ
﴿۳۵﴾
انصاریان: در آنجا هرچه بخواهند برای آنان فراهم است، و نزد ما [نعمت های] بیشتری است.
خرمشاهی: در آنجا ايشان راست هر چه خواهند، و نزد ما افزونتر هم هست فولادوند: هر چه بخواهند در آنجا دارند و پيش ما فزونتر [هم] هست قمشه‌ای: بر آن بندگان در آنجا هر چه بخواهند مهیّاست و باز افزونتر از آن نزد ما خواهد بود. مکارم شیرازی: هر چه بخواهند در آنجا براي آنها هست و نزد ما نعمتهاي اضافي ديگري است (كه به فكر هيچكس نميرسد). |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو