انصاریان: که همه مردم را فرا می گیرد، این عذابی دردناک است.
خرمشاهی: كه مردم را فراگيرد، اين عذابى دردناك است‏
فولادوند: كه مردم را فرو مى‏ گيرد اين است عذاب پر درد
قمشه‌ای: آن دود آسمانی که عذابی دردناک است مردم را احاطه کند.
مکارم شیرازی: همه مردم را فرا مي‏گيرد، اين عذاب دردناكي است.

انصاریان: [همه می گویند:] پروردگارا! این عذاب را از ما برطرف کن که ما ایمان می آوریم
خرمشاهی: [گويند] پروردگارا اين بلا را از ما بگردان، كه ما [اينك‏] مؤمن هستيم‏
فولادوند: [مى‏ گويند] پروردگارا اين عذاب را از ما دفع كن كه ما ايمان داريم
قمشه‌ای: (و کافران فریاد برآرند که) پروردگارا، این عذاب از ما بر طرف ساز که ما البته ایمان می‌آوریم.
مکارم شیرازی: مي گويند پروردگارا! عذاب را از ما برطرف كن كه ايمان مي‏آوريم

انصاریان: [در آن موقعیت سخت] چگونه برای آنان جای پند گرفتن و هوشیاری است و حال آنکه [پیش از این عذاب] پیامبری روشنگر برای آنان آمد [و پند نگرفتند.]
خرمشاهی: [اما] چگونه پند گيرند، و به راستى كه پيامبرى آشكار به نزد آنان آمده بود
فولادوند: آنان را كجا [جاى] پند[گرفتن] باشد و حال آنكه به يقين براى آنان پيامبرى روشنگر آمده است
قمشه‌ای: کجا متذکر شده و ایمان می‌آورند در صورتی که رسول ما با آیات روشن بیان آمد (و ایمان نیاوردند).
مکارم شیرازی: چگونه و از كجا متذكر مي‏شوند با اينكه رسول آشكار (با معجزات و منطق روشن) به سراغ آنها آمد؟

انصاریان: آن گاه از او روی گرداندند و گفتند: تعلیم یافته ای دیوانه است!!
خرمشاهی: سپس از او رويگردان شدند، و گفتند [او] تعليم گرفته‏اى ديوانه است‏
فولادوند: پس از او روى برتافتند و گفتند تعليم‏ يافته‏ اى ديوانه است
قمشه‌ای: پس (از مشاهده آیات) باز از او اعراض کردند و گفتند: او شخص دیوانه‌ای است که (مردم قرآن را) به او آموخته‌اند.
مکارم شیرازی: سپس از او رويگردان شدند و گفتند: ديوانه‏ اي است كه ديگران به او تعليم مي‏دهند!

انصاریان: مدتی اندک عذاب را برطرف می کنیم، ولی باز شما [به همان عقاید بی پایه و اعمال زشت] برمی گردید!
خرمشاهی: [گفتيم‏] ما برگرداننده بلا به اندك مايه‏اى هستيم، [و مى‏دانيم‏] كه شما باز گردنده‏ايد
فولادوند: ما اين عذاب را اندكى از شما برمى داريم [ولى شما] در حقيقت باز از سر مى‏ گيريد
قمشه‌ای: ما تا زمانی اندک (که برای امتحان) عذاب را (از شما) برمی‌داریم باز (به کفر خود) بر می‌گردید.
مکارم شیرازی: ما كمي عذاب را برطرف مي‏سازيم ولي باز به كارهاي خود برمي گرديد!

انصاریان: [ما از آنان انتقام خواهیم گرفت آن] روزی که آنان را با قدرتی بسیار سخت بگیریم؛ زیرا که ما انتقام گیرنده ایم.
خرمشاهی: روزى كه گير و دارى سخت و سترگ آغاز كنيم، [آنگاه‏] ما دادستانيم‏
فولادوند: روزى كه دست به حمله مى‏ زنيم همان حمله بزرگ [آنگاه] ما انتقام‏ كشنده‏ ايم
قمشه‌ای: (ای رسول منتظر باش) آن روز بزرگ که ما (آنها را) به عذاب سخت بگیریم که البته ما (از آنها) انتقام خواهیم کشید.
مکارم شیرازی: ما از آنها انتقام مي‏گيريم در آن روز كه آنها را با قدرت خواهيم گرفت، آري ما از آنها انتقام مي‏گيريم.

انصاریان: و همانا پیش از آنان قوم فرعون را آزمودیم، و پیامبری بزرگوار برای آنان آمد،
خرمشاهی: و به راستى كه پيش از آنان قوم فرعون را آزموديم، و پيامبرى گرامى به نزد آنان آمد
فولادوند: و به يقين پيش از آنان قوم فرعون را بيازموديم و پيامبرى بزرگوار برايشان آمد
قمشه‌ای: و ما پیش از این امت قوم فرعون را آزمودیم و رسولی بزرگوار (مانند موسی) به سوی آنها فرستادیم.
مکارم شیرازی: ما قبل از اينها قوم فرعون را آزموديم و رسول بزرگواري به سراغ آنها آمد.

انصاریان: که [به آنان گفت:] بندگان خدا را [که به آزار و شکنجه شما گرفتارند] به من واگذارید؛ زیرا من برای شما فرستاده ای امینم.
خرمشاهی: [و با ايشان گفت‏] كه بندگان خدا را به من بسپاريد، كه من پيامبرى امين براى شما هستم‏
فولادوند: كه [به آنان گفت] بندگان خدا را به من بسپاريد زيرا كه من شما را فرستاده‏ اى امينم
قمشه‌ای: (او گفت) که (ای فرعونیان) امر بندگان خدا را به من واگذارید، که من بر شما به یقین رسول امین پروردگارم.
مکارم شیرازی: كه اي بندگان خدا آنچه را به شما دستور داده است انجام دهيد و در برابر من تسليم شويد كه من فرستاده اميني براي شما هستم

انصاریان: و در برابر خدا تکبّر نکنید که من برای شما دلیلی روشن آورده ام.
خرمشاهی: و اينكه در برابر خداوند بزرگى نجوييد، كه من آورنده برهانى آشكار براى شما هستم‏
فولادوند: و بر خدا برترى مجوييد كه من براى شما حجتى آشكار آورده‏ ام
قمشه‌ای: و زنهار بر خدا تکبر و طغیان مجویید که من بر شما حجت آشکار آوردم.
مکارم شیرازی: و در برابر خداوند تكبر نورزيد كه من براي شما دليل روشني آورده‏ ام.

انصاریان: و من به پروردگارم و پروردگار شما از اینکه مرا سنگسار کنید [یا برانید یا متهم کنید] پناه می برم؛
خرمشاهی: و من از شر اينكه سنگسارم كنيد به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مى‏برم‏
فولادوند: و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مى برم از اينكه مرا سنگباران كنيد
قمشه‌ای: و من به خدای خود و خدای شما پناه می‌برم از اینکه عزم آزار و سنگسار من کنید.
مکارم شیرازی: و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مي‏برم از اينكه مرا متهم (يا سنگسار) كنيد.