ParsQuran
سوره 39: الزمر - جزء 23

قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّينَ ﴿۱۱﴾
انصاریان: بگو: من مأمورم که خدا را در حالی که ایمان و عبادت را برای او [از هر گونه شرکی] خالص می کنم، بپرستم.
خرمشاهی: بگو فرمان يافته‏ام كه خداوند را -در حالى كه دينم را براى او پاك و پيراسته مى‏دارمبپرستم‏
فولادوند: بگو من مامورم كه خدا را در حالى كه آيينم را براى او خالص گردانيده‏ ام بپرستم
قمشه‌ای: بگو که من خود مأمورم که تنها خدا را پرستش کنم و دین را برای او خالص گردانم (و هرگز شرک نیاورم).
مکارم شیرازی: بگو: من مامورم كه خدا را پرستش كنم در حالي كه دينم را براي او خالص نمايم.
وَأُمِرْتُ لِأَنْ أَكُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِينَ ﴿۱۲﴾
انصاریان: و مأمورم که [در این آیین از] نخستین تسلیم شدگان [به فرمان ها و احکام] او باشم.
خرمشاهی: و فرمان يافته‏ام كه نخستين مسلمان [اين امت‏] باشم‏
فولادوند: و مامورم كه نخستين مسلمانان باشم
قمشه‌ای: و باز مأمورم که در اسلام و در تسلیم امر خدا مقام اوّلیّت را دارا باشم.
مکارم شیرازی: و مامورم كه نخستين مسلمان باشم.
قُلْ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿۱۳﴾
انصاریان: بگو: اگر پروردگارم را نافرمانی کنم از عذاب روزی بزرگ می ترسم.
خرمشاهی: بگو من اگر از امر پروردگارم سرپيچى كنم، از عذاب روزى سهمگين مى‏ترسم‏
فولادوند: بگو من اگر به پروردگارم عصيان ورزم از عذاب روزى هولناك مى‏ ترسم
قمشه‌ای: باز بگو که من اگر خدای خود را نافرمانی کنم البته از عذاب روز بزرگ قیامت می‌ترسم.
مکارم شیرازی: بگو: من اگر نافرماني پروردگارم كنم از عذاب روز بزرگ قيامت (او) مي‏ترسم.
قُلِ اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصًا لَهُ دِينِي ﴿۱۴﴾
انصاریان: بگو: فقط خدا را در حالی که ایمان و عبادتم را برای او [از هر گونه شرکی] خالص می کنم، می پرستم.
خرمشاهی: بگو خداوند را -در حالى كه دينم را برايش پيراسته مى‏دارممى‏پرستم‏
فولادوند: بگو خدا را مى ‏پرستم در حالى كه دينم را براى او بى‏آلايش مى‏ گردانم
قمشه‌ای: باز بگو: من خدای یکتا را می‌پرستم و دینم را خاص و خالص برای او می‌گردانم (و غیر او را باطل محض می‌دانم).
مکارم شیرازی: بگو: من تنها خدا را مي‏پرستم، در حالي كه دينم را براي او خالص ‍ مي‏كنم.
فَاعْبُدُوا مَا شِئْتُمْ مِنْ دُونِهِ قُلْ إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَلَا ذَلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ ﴿۱۵﴾
انصاریان: پس شما هم آنچه را می خواهید، به جای او بپرستید. بگو: بی تردید زیانکاران [واقعی] کسانی هستند که روز قیامت سرمایه وجودشان و کسانشان را به تباهی داده باشند؛ آگاه باشید! که آن همان زیان آشکار است.
خرمشاهی: شما هم هر چه مى‏خواهيد به جاى او بپرستيد، بگو زيانكاران [واقعى‏] كسانى هستند كه به خويشتن و خانواده‏شان در روز قيامت زيان رسانده‏اند، هان اين است زيانمندى آشكار
فولادوند: پس هر چه را غير از او مى‏ خواهيد بپرستيد [ولى به آنان] بگو زيانكاران در حقيقت كسانى‏ اند كه به خود و كسانشان در روز قيامت زيان رسانده‏ اند آرى اين همان خسران آشكار است
قمشه‌ای: شما هم هر که را می‌خواهید جز خدا بپرستید (که از غیر خدا جز زیان نمی‌بینید). بگو که زیانکاران آنان هستند که خود و اهل بیت خود را (از کفر و عصیان) در قیامت به خسران جاودان در افکنند، آگاه باشید که این همان زیان است که (در قیامت) بر همه آشکار است.
مکارم شیرازی: شما هر كس را جز او مي‏خواهيد بپرستيد، بگو: زيانكاران واقعي كساني هستند كه سرمايه وجود خويش و بستگانشان را در روز قيامت از دست داده‏ اند آگاه باشيد زيان آشكار همين است.
لَهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ ظُلَلٌ مِنَ النَّارِ وَمِنْ تَحْتِهِمْ ظُلَلٌ ذَلِكَ يُخَوِّفُ اللَّهُ بِهِ عِبَادَهُ يَا عِبَادِ فَاتَّقُونِ ﴿۱۶﴾
انصاریان: برای آنان از بالای سرشان و از زیر پایشان سایبان هایی از آتش است، این عذابی است که خدا بندگانش را به آن بیم می دهد. ای بندگانم! از من پروا کنید
خرمشاهی: آنان را از فرازشان سايبانهايى از آتش است، و از فرودشان هم سايبانهايى، اين همان است كه خداوند بدان بندگانش را مى‏ترساند، اى بندگان من از من پروا كنيد
فولادوند: آنها از بالاى سرشان چترهايى از آتش خواهند داشت و از زير پايشان [نيز] طبق‏هايى [آتشين است] اين [كيفرى] است كه خدا بندگانش را به آن بيم مى‏ دهد اى بندگان من از من بترسيد
قمشه‌ای: بر آنها از بالا و زیر، سایبان آتش دوزخ است. آن آتشی است که خدا از آن بندگان خود را می‌ترساند، که ای بندگان من از (آتش قهر) من بترسید.
مکارم شیرازی: براي آنها از بالاي سرشان سايبانهائي از آتش، و در زير پايشان نيز سايبانهائي از آتش است، اين چيزي است كه خداوند با آن بندگانش را تخويف مي‏كند، اي بندگان من از نافرماني من بپرهيزيد.
وَالَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوهَا وَأَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَى فَبَشِّرْ عِبَادِ ﴿۱۷﴾
انصاریان: و کسانی که از پرستیدن طاغوت [یعنی بت ها، اربابان کفر و شیطان های سرکش] دوری کردند و به سوی خدا بازگشتند، بر آنان مژده باد؛ پس به بندگانم مژده ده.
خرمشاهی: و كسانى كه از طاغوت پرهيز كرده‏اند از اينكه بپرستندش، و به سوى خداوند باز گشته‏اند، بشارت [/بهشت‏] ايشان راست، پس بندگانم را بشارت ده‏
فولادوند: و[لى] آنان كه خود را از طاغوت به دور مى دارند تا مبادا او را بپرستند و به سوى خدا بازگشته‏ اند آنان را مژده باد پس بشارت ده به آن بندگان من كه
قمشه‌ای: و آنان که از پرستش طاغوت دوری جستند و به درگاه خدا با توبه و انابه باز گشتند آنها را بشارت و مژده رحمت است، (ای رسول) تو هم بندگان مرا (به لطف و رحمت من) بشارت آر.
مکارم شیرازی: كساني كه از عبادت طاغوت اجتناب كردند و به سوي خداوند بازگشتند بشارت از آن آنها است، بنابراين بندگان مرا بشارت ده.
الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿۱۸﴾
انصاریان: آنان که سخن را می شنوند و از بهترینش پیروی می کنند، اینانند کسانی که خدا هدایتشان کرده، و اینان همان خردمندانند.
خرمشاهی: همان كسانى را كه قول [نيك و حق‏] را مى‏شنوند و آنگاه از بهترين آن پيروى مى‏كنند، اينانند كه خداوند هدايتشان كرده است و اينانند كه خردمندانند
فولادوند: به سخن گوش فرامى‏ دهند و بهترين آن را پيروى مى كنند اينانند كه خدايشان راه نموده و اينانند همان خردمندان
قمشه‌ای: آن بندگانی که سخن بشنوند و به نیکوتر آن عمل کنند، آنان هستند که خدا آنها را (به لطف خاص خود) هدایت فرموده و هم آنان به حقیقت خردمندان عالمند.
مکارم شیرازی: كساني كه سخنان را مي‏شنوند و از نيكوترين آنها پيروي مي‏كنند، آنها كساني هستند كه خدا هدايتشان كرده، و آنها خردمندانند.
أَفَمَنْ حَقَّ عَلَيْهِ كَلِمَةُ الْعَذَابِ أَفَأَنْتَ تُنْقِذُ مَنْ فِي النَّارِ ﴿۱۹﴾
انصاریان: آیا کسی که فرمان عذاب بر او محقق و ثابت شده [راه گریزی از آن دارد؟] آیا کسی را که در آتش است، تو نجات می دهی؟
خرمشاهی: آيا كسى كه حكم عذاب بر او تحقق يافته [و دوزخى‏] است، آيا تو كسى را كه در دوزخ است مى‏رهانى؟
فولادوند: پس آيا كسى كه فرمان عذاب بر او واجب آمده [كجا روى رهايى دارد] آيا تو كسى را كه در آتش است مى ‏رهانى
قمشه‌ای: آیا کسی که وعده عذاب خدا بر او محقّق و حتمی (و به دوزخ قهر و شقاوت معذّب) است تو (به پند و نصیحت) می‌توانی از آن آتش قهرش برهانی؟!
مکارم شیرازی: آيا تو مي‏تواني كسي را كه فرمان عذاب درباره او قطعي شده، رهائي بخشي ؟ آيا تو مي‏تواني كسي را كه در درون آتش است برگيري و بيرون آوري.
لَكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ غُرَفٌ مِنْ فَوْقِهَا غُرَفٌ مَبْنِيَّةٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَعْدَ اللَّهِ لَا يُخْلِفُ اللَّهُ الْمِيعَادَ ﴿۲۰﴾
انصاریان: ولی کسانی که از پروردگارشان پروا داشتند، برای آنان غرفه هایی است که از فراز آنها غرفه هایی دیگر بنا شده و از زیر آنها نهرها جاری است. خدا این وعده را داده است؛ خدا خلف وعده نمی کند.
خرمشاهی: ولى كسانى كه از پروردگارشان پروا داشته‏اند، غرفه‏هايى دارند كه بر فراز آنها غرفه‏هايى ساخته شده است، [و] از فرو دست آن جويباران جارى است، اين وعده الهى است [و] خداوند در وعده‏[اش‏] خلاف نمى‏كند
فولادوند: ليكن كسانى كه از پروردگارشان پروا داشتند براى ايشان غرفه ‏هايى است كه بالاى آنها غرفه ‏هايى [ديگر] بنا شده است نهرها از زير آن روان است وعده خداست‏ خدا خلاف وعده نمى ‏كند
قمشه‌ای: لیکن آنان که متّقی و خدا ترس شدند برای آنها (در بهشت رضوان و باغ فردوس جاویدان) کاخ و عمارتها بالای یکدیگر بنا شده است که در جلو آن عمارات نهرهای آب جاری است. (این بهشت ابد) وعده خداست که خدا هرگز وعده خود را خلاف نخواهد کرد.
مکارم شیرازی: ولي آنها كه تقواي الهي پيشه كردند غرفه‏ هائي در بهشت دارند، غرفه‏ هاي ديگري بنا شده، و از زير آن نهرها جاري است، اين وعده الهي است و خداوند در وعده خود تخلف نمي‏كند.