هَذَا ذِكْرٌ وَإِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ
﴿۴۹﴾
انصاریان: این [سرگذشت های سازنده] یادآوری و پند است؛ و بی تردید برای پرهیزکاران بازگشت گاه نیکویی خواهد بود.
خرمشاهی: اين ياد كردى است و پرهيزگاران را نيك سرانجامى است فولادوند: اين يادكردى است و قطعا براى پرهيزگاران فرجامى نيك است قمشهای: این آیات پند و یاد آوری (نیکان) است، و البته در جهان جاودانی برای اهل تقوا بسیار نیکو منزلگاهی است. مکارم شیرازی: اين يك يادآوري است، و براي پرهيزگاران بازگشت نيكوئي است.
جَنَّاتِ عَدْنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوَابُ
﴿۵۰﴾
انصاریان: [آن بازگشت گاه] بهشت های جاویدانی است که درهایش را به روی آنان گشوده اند،
خرمشاهی: بهشتهاى عدن كه درهايش براى ايشان گشوده است فولادوند: باغهاى هميشگى در حالى كه درهاى [آنها] برايشان گشوده است قمشهای: باغهای بهشت ابد که درهایش به روی آنان باز است. مکارم شیرازی: باغهاي جاويدان بهشتي كه درهايش به روي آنان گشوده است.
مُتَّكِئِينَ فِيهَا يَدْعُونَ فِيهَا بِفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَشَرَابٍ
﴿۵۱﴾
انصاریان: در حالی که در آنجا بر تخت ها تکیه می زنند و میوه های فراوان و نوشیدنی مورد دلخواهشان را در آنجا می طلبند،
خرمشاهی: در آنجا تكيه [بر اورنگها] زدگانند، در آنجا ميوههاى بسيار، و نوشيدنى [ها] مىطلبند فولادوند: در آنجا تكيه مى زنند [و] ميوه هاى فراوان و نوشيدنى در آنجا طلب مى كنند قمشهای: در آنجا بر تختها تکیه زنند و میوههای بسیار خوش و شراب میطلبند. مکارم شیرازی: در حالي كه در آن بر تختها تكيه كرده اند و انواع ميوه ها و نوشيدنيهاي گوناگون در اختيار آنان است.
وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ
﴿۵۲﴾
انصاریان: و نزد آنان زنانی است که فقط به شوهرانشان عشق می ورزند، و با شوهرانشان هم سن و سال اند.
خرمشاهی: و نزد آنان دوشيزگان همسال چشم فروهشته [/قانع به شوهر] هستند فولادوند: و نزدشان [دلبران] فروهشته نگاه همسال است قمشهای: و در خدمت آنها حوران جوان شوهر دوست با عفّتند. مکارم شیرازی: و نزد آنان همسراني است كه تنها چشم به شوهرانشان دوخته اند و همگي هم سن و سالند.
هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِيَوْمِ الْحِسَابِ
﴿۵۳﴾
انصاریان: [به آنان گویند:] این است آنچه شما را برای روز حساب وعده می دادند.
خرمشاهی: اين است آنچه به شما براى روز حساب وعده داده شده بود فولادوند: اين است آنچه براى روز حساب به شما وعده داده مى شد قمشهای: این (نعمت ابد) همان است که در روز حساب به آنها وعدهتان میدادند. مکارم شیرازی: اين چيزي است كه براي روز حساب به شما وعده داده ميشود (وعدهاي تخلف ناپذير).
إِنَّ هَذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِنْ نَفَادٍ
﴿۵۴﴾
انصاریان: این بی تردید عطای ماست که برای آن پایانی نیست.
خرمشاهی: اين همان رزق معين از جانب ماست كه تمامى ندارد فولادوند: [مى گويند] در حقيقت اين روزى ماست و آن را پايانى نيست قمشهای: این است همان رزق بی انتهای ابدی ما. مکارم شیرازی: اين روزي ما است كه هرگز پايان نميگيرد.
هَذَا وَإِنَّ لِلطَّاغِينَ لَشَرَّ مَآبٍ
﴿۵۵﴾
انصاریان: این [همه برای پرهیزکاران است]، و مسلماً برای سرکشان، بدترین بازگشتگاه خواهد بود.
خرمشاهی: چنين است، و سركشان را بدترين سرانجام است فولادوند: اين است [حال بهشتيان] و [اما] براى طغيانگران واقعا بد فرجامى است قمشهای: حقیقت حال خوبان این است، و اهل کفر و طغیان را بدترین منزلگاه است. مکارم شیرازی: اين (پاداش پرهيزگاران است) و براي طغيانگران بدترين محل بازگشت است.
جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمِهَادُ
﴿۵۶﴾
انصاریان: دوزخ که در آن وارد می شوند و چه بد آرامگاهی است!
خرمشاهی: جهنم است كه واردش مىشوند و بد آرامگاهى است فولادوند: به جهنم درمى آيند و چه بد آرامگاهى است قمشهای: آنان به دوزخ در آیند که بسیار بد آرامگاهی است. مکارم شیرازی: دوزخ است كه در آن وارد ميشوند و چه بستر بدي است؟!
هَذَا فَلْيَذُوقُوهُ حَمِيمٌ وَغَسَّاقٌ
﴿۵۷﴾
انصاریان: این آب جوشان و مایع چرکین متعفّن است که باید آن را بچشند،
خرمشاهی: چنين است، آب جوش و چركابه كه بايد بچشندش فولادوند: اين جوشاب و چركاب است بايد آن را بچشند قمشهای: این است (از قهر حق عذابشان) و آنجا آب گرم عفن حمیم و غسّاق [حمیم: آب جوشان. غسّاق: زرداب چرکین گند آلود. (م)] را هم باید بچشند و بنوشند. مکارم شیرازی: اين نوشابه حميم و غساق است دو مايع سوزان و تيره رنگ) كه بايد از آن بچشند.
وَآخَرُ مِنْ شَكْلِهِ أَزْوَاجٌ
﴿۵۸﴾
انصاریان: و [جز اینها] عذاب های دیگری مانند آن دارند.
خرمشاهی: و عذابى ديگر است همانند آن به انواع و اقسام فولادوند: و از همين گونه انواع ديگر [عذابها] قمشهای: و از این عذابهای گوناگون دیگر. مکارم شیرازی: و جز اينها كيفرهاي ديگري همشكل آن را دارند. |
||