إِنَّا أَخْلَصْنَاهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ
﴿۴۶﴾
انصاریان: ما آنان را با [صفت بسیار پرارزش] یاد کردن سرای آخرت با اخلاصی ویژه خالص ساختیم.
خرمشاهی: ما آنان را به خصلتى ويژه ساختيم كه آخرت انديشى بود فولادوند: ما آنان را با موهبت ويژه اى كه يادآورى آن سراى بود خالص گردانيديم قمشهای: ما آنان را خالص و پاکدل برای تذکر سرای آخرت گردانیدیم. مکارم شیرازی: ما آنها را با خلوص ويژه اي خالص كرديم، و آن يادآوري سراي آخرت بود.
وَإِنَّهُمْ عِنْدَنَا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيَارِ
﴿۴۷﴾
انصاریان: به یقین آنان در پیشگاه ما از برگزیدگان و نیکان اند.
خرمشاهی: و ايشان از نظر ما از برگزيدگان نيك بودند فولادوند: و آنان در پيشگاه ما جدا از برگزيدگان نيكانند قمشهای: و آنها نزد ما از برگزیدگان و خوبان عالم بودند. مکارم شیرازی: و آنها نزد ما از برگزيدگان و نيكانند.
وَاذْكُرْ إِسْمَاعِيلَ وَالْيَسَعَ وَذَا الْكِفْلِ وَكُلٌّ مِنَ الْأَخْيَارِ
﴿۴۸﴾
انصاریان: و اسماعیل والیسع وذوالکفل را یاد کن و همه از نیکان اند.
خرمشاهی: و ياد كن اسماعيل و اليسع و ذوالكفل را كه همه از نيكان بودند فولادوند: و اسماعيل و يسع و ذوالكفل را به ياد آور [كه] همه از نيكانند قمشهای: و باز یاد کن از اسماعیل و یسع و ذو الکفل که همه از نیکوان جهان بودند. مکارم شیرازی: و به خاطر بياور اسماعيل و اليسع و ذالكفل را كه همه از نيكان بودند.
هَذَا ذِكْرٌ وَإِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ
﴿۴۹﴾
انصاریان: این [سرگذشت های سازنده] یادآوری و پند است؛ و بی تردید برای پرهیزکاران بازگشت گاه نیکویی خواهد بود.
خرمشاهی: اين ياد كردى است و پرهيزگاران را نيك سرانجامى است فولادوند: اين يادكردى است و قطعا براى پرهيزگاران فرجامى نيك است قمشهای: این آیات پند و یاد آوری (نیکان) است، و البته در جهان جاودانی برای اهل تقوا بسیار نیکو منزلگاهی است. مکارم شیرازی: اين يك يادآوري است، و براي پرهيزگاران بازگشت نيكوئي است.
جَنَّاتِ عَدْنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوَابُ
﴿۵۰﴾
انصاریان: [آن بازگشت گاه] بهشت های جاویدانی است که درهایش را به روی آنان گشوده اند،
خرمشاهی: بهشتهاى عدن كه درهايش براى ايشان گشوده است فولادوند: باغهاى هميشگى در حالى كه درهاى [آنها] برايشان گشوده است قمشهای: باغهای بهشت ابد که درهایش به روی آنان باز است. مکارم شیرازی: باغهاي جاويدان بهشتي كه درهايش به روي آنان گشوده است.
مُتَّكِئِينَ فِيهَا يَدْعُونَ فِيهَا بِفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَشَرَابٍ
﴿۵۱﴾
انصاریان: در حالی که در آنجا بر تخت ها تکیه می زنند و میوه های فراوان و نوشیدنی مورد دلخواهشان را در آنجا می طلبند،
خرمشاهی: در آنجا تكيه [بر اورنگها] زدگانند، در آنجا ميوههاى بسيار، و نوشيدنى [ها] مىطلبند فولادوند: در آنجا تكيه مى زنند [و] ميوه هاى فراوان و نوشيدنى در آنجا طلب مى كنند قمشهای: در آنجا بر تختها تکیه زنند و میوههای بسیار خوش و شراب میطلبند. مکارم شیرازی: در حالي كه در آن بر تختها تكيه كرده اند و انواع ميوه ها و نوشيدنيهاي گوناگون در اختيار آنان است.
وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ
﴿۵۲﴾
انصاریان: و نزد آنان زنانی است که فقط به شوهرانشان عشق می ورزند، و با شوهرانشان هم سن و سال اند.
خرمشاهی: و نزد آنان دوشيزگان همسال چشم فروهشته [/قانع به شوهر] هستند فولادوند: و نزدشان [دلبران] فروهشته نگاه همسال است قمشهای: و در خدمت آنها حوران جوان شوهر دوست با عفّتند. مکارم شیرازی: و نزد آنان همسراني است كه تنها چشم به شوهرانشان دوخته اند و همگي هم سن و سالند.
هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِيَوْمِ الْحِسَابِ
﴿۵۳﴾
انصاریان: [به آنان گویند:] این است آنچه شما را برای روز حساب وعده می دادند.
خرمشاهی: اين است آنچه به شما براى روز حساب وعده داده شده بود فولادوند: اين است آنچه براى روز حساب به شما وعده داده مى شد قمشهای: این (نعمت ابد) همان است که در روز حساب به آنها وعدهتان میدادند. مکارم شیرازی: اين چيزي است كه براي روز حساب به شما وعده داده ميشود (وعدهاي تخلف ناپذير).
إِنَّ هَذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِنْ نَفَادٍ
﴿۵۴﴾
انصاریان: این بی تردید عطای ماست که برای آن پایانی نیست.
خرمشاهی: اين همان رزق معين از جانب ماست كه تمامى ندارد فولادوند: [مى گويند] در حقيقت اين روزى ماست و آن را پايانى نيست قمشهای: این است همان رزق بی انتهای ابدی ما. مکارم شیرازی: اين روزي ما است كه هرگز پايان نميگيرد.
هَذَا وَإِنَّ لِلطَّاغِينَ لَشَرَّ مَآبٍ
﴿۵۵﴾
انصاریان: این [همه برای پرهیزکاران است]، و مسلماً برای سرکشان، بدترین بازگشتگاه خواهد بود.
خرمشاهی: چنين است، و سركشان را بدترين سرانجام است فولادوند: اين است [حال بهشتيان] و [اما] براى طغيانگران واقعا بد فرجامى است قمشهای: حقیقت حال خوبان این است، و اهل کفر و طغیان را بدترین منزلگاه است. مکارم شیرازی: اين (پاداش پرهيزگاران است) و براي طغيانگران بدترين محل بازگشت است. |
||