ParsQuran
سوره 38: ص - جزء 23

إِنَّا أَخْلَصْنَاهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ ﴿۴۶﴾
انصاریان: ما آنان را با [صفت بسیار پرارزش] یاد کردن سرای آخرت با اخلاصی ویژه خالص ساختیم.
خرمشاهی: ما آنان را به خصلتى ويژه ساختيم كه آخرت انديشى بود
فولادوند: ما آنان را با موهبت ويژه‏ اى كه يادآورى آن سراى بود خالص گردانيديم
قمشه‌ای: ما آنان را خالص و پاکدل برای تذکر سرای آخرت گردانیدیم.
مکارم شیرازی: ما آنها را با خلوص ويژه‏ اي خالص كرديم، و آن يادآوري سراي آخرت بود.
وَإِنَّهُمْ عِنْدَنَا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيَارِ ﴿۴۷﴾
انصاریان: به یقین آنان در پیشگاه ما از برگزیدگان و نیکان اند.
خرمشاهی: و ايشان از نظر ما از برگزيدگان نيك بودند
فولادوند: و آنان در پيشگاه ما جدا از برگزيدگان نيكانند
قمشه‌ای: و آنها نزد ما از برگزیدگان و خوبان عالم بودند.
مکارم شیرازی: و آنها نزد ما از برگزيدگان و نيكانند.
وَاذْكُرْ إِسْمَاعِيلَ وَالْيَسَعَ وَذَا الْكِفْلِ وَكُلٌّ مِنَ الْأَخْيَارِ ﴿۴۸﴾
انصاریان: و اسماعیل والیسع وذوالکفل را یاد کن و همه از نیکان اند.
خرمشاهی: و ياد كن اسماعيل و اليسع و ذوالكفل را كه همه از نيكان بودند
فولادوند: و اسماعيل و يسع و ذوالكفل را به ياد آور [كه] همه از نيكانند
قمشه‌ای: و باز یاد کن از اسماعیل و یسع و ذو الکفل که همه از نیکوان جهان بودند.
مکارم شیرازی: و به خاطر بياور اسماعيل و اليسع و ذالكفل را كه همه از نيكان بودند.
هَذَا ذِكْرٌ وَإِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ ﴿۴۹﴾
انصاریان: این [سرگذشت های سازنده] یادآوری و پند است؛ و بی تردید برای پرهیزکاران بازگشت گاه نیکویی خواهد بود.
خرمشاهی: اين ياد كردى است و پرهيزگاران را نيك سرانجامى است‏
فولادوند: اين يادكردى است و قطعا براى پرهيزگاران فرجامى نيك است
قمشه‌ای: این آیات پند و یاد آوری (نیکان) است، و البته در جهان جاودانی برای اهل تقوا بسیار نیکو منزلگاهی است.
مکارم شیرازی: اين يك يادآوري است، و براي پرهيزگاران بازگشت نيكوئي است.
جَنَّاتِ عَدْنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوَابُ ﴿۵۰﴾
انصاریان: [آن بازگشت گاه] بهشت های جاویدانی است که درهایش را به روی آنان گشوده اند،
خرمشاهی: بهشتهاى عدن كه درهايش براى ايشان گشوده است‏
فولادوند: باغهاى هميشگى در حالى كه درهاى [آنها] برايشان گشوده‏ است
قمشه‌ای: باغهای بهشت ابد که درهایش به روی آنان باز است.
مکارم شیرازی: باغهاي جاويدان بهشتي كه درهايش به روي آنان گشوده است.
مُتَّكِئِينَ فِيهَا يَدْعُونَ فِيهَا بِفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَشَرَابٍ ﴿۵۱﴾
انصاریان: در حالی که در آنجا بر تخت ها تکیه می زنند و میوه های فراوان و نوشیدنی مورد دلخواهشان را در آنجا می طلبند،
خرمشاهی: در آنجا تكيه [بر اورنگها] زدگانند، در آنجا ميوه‏هاى بسيار، و نوشيدنى [ها] مى‏طلبند
فولادوند: در آنجا تكيه مى‏ زنند [و] ميوه ‏هاى فراوان و نوشيدنى در آنجا طلب مى كنند
قمشه‌ای: در آنجا بر تختها تکیه زنند و میوه‌های بسیار خوش و شراب می‌طلبند.
مکارم شیرازی: در حالي كه در آن بر تختها تكيه كرده‏ اند و انواع ميوه‏ ها و نوشيدنيهاي گوناگون در اختيار آنان است.
وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ ﴿۵۲﴾
انصاریان: و نزد آنان زنانی است که فقط به شوهرانشان عشق می ورزند، و با شوهرانشان هم سن و سال اند.
خرمشاهی: و نزد آنان دوشيزگان همسال چشم فروهشته [/قانع به شوهر] هستند
فولادوند: و نزدشان [دلبران] فروهشته‏ نگاه همسال است
قمشه‌ای: و در خدمت آنها حوران جوان شوهر دوست با عفّتند.
مکارم شیرازی: و نزد آنان همسراني است كه تنها چشم به شوهرانشان دوخته‏ اند و همگي هم سن و سالند.
هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِيَوْمِ الْحِسَابِ ﴿۵۳﴾
انصاریان: [به آنان گویند:] این است آنچه شما را برای روز حساب وعده می دادند.
خرمشاهی: اين است آنچه به شما براى روز حساب وعده داده شده بود
فولادوند: اين است آنچه براى روز حساب به شما وعده داده مى ‏شد
قمشه‌ای: این (نعمت ابد) همان است که در روز حساب به آنها وعده‌تان می‌دادند.
مکارم شیرازی: اين چيزي است كه براي روز حساب به شما وعده داده ميشود (وعدهاي تخلف ناپذير).
إِنَّ هَذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِنْ نَفَادٍ ﴿۵۴﴾
انصاریان: این بی تردید عطای ماست که برای آن پایانی نیست.
خرمشاهی: اين همان رزق معين از جانب ماست كه تمامى ندارد
فولادوند: [مى‏ گويند] در حقيقت اين روزى ماست و آن را پايانى نيست
قمشه‌ای: این است همان رزق بی انتهای ابدی ما.
مکارم شیرازی: اين روزي ما است كه هرگز پايان نمي‏گيرد.
هَذَا وَإِنَّ لِلطَّاغِينَ لَشَرَّ مَآبٍ ﴿۵۵﴾
انصاریان: این [همه برای پرهیزکاران است]، و مسلماً برای سرکشان، بدترین بازگشتگاه خواهد بود.
خرمشاهی: چنين است، و سركشان را بدترين سرانجام است‏
فولادوند: اين است [حال بهشتيان] و [اما] براى طغيانگران واقعا بد فرجامى است
قمشه‌ای: حقیقت حال خوبان این است، و اهل کفر و طغیان را بدترین منزلگاه است.
مکارم شیرازی: اين (پاداش پرهيزگاران است) و براي طغيانگران بدترين محل بازگشت است.