|
إِنَّا كَذَلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ
﴿۳۴﴾
انصاریان: ما با مجرمان این گونه رفتار می کنیم؛
خرمشاهی: ما با گناهكاران چنين مىكنيم فولادوند: [آرى] ما با مجرمان چنين رفتار مى كنيم قمشه‌ای: ما چنین از بد کاران انتقام می‌کشیم. مکارم شیرازی: (آري) ما اينگونه با مجرمان رفتار ميكنيم.
إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ
﴿۳۵﴾
انصاریان: زیرا آنان چنین بودند که هر زمان به آنان می گفتند: معبودی جز خدا نیست، تکبّر می کردند،
خرمشاهی: اينان چنان بودند كه چون به آنان [كلمه] لا اله الا الله گفته مىشد، استكبار مىورزيدند فولادوند: چرا كه آنان بودند كه وقتى به ايشان گفته مى شد خدايى جز خداى يگانه نيست تكبر مى ورزيدند قمشه‌ای: آنها بودند که چون لا اله الاّ اللّه (کلمه توحید) به ایشان گفته می‌شد (از قبول آن) سرکشی می‌کردند. مکارم شیرازی: چرا كه وقتي به آنها لا اله الا الله گفته ميشد استكبار ميكردند.
وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ
﴿۳۶﴾
انصاریان: و [همواره] می گفتند: آیا باید به خاطر شاعری دیوانه معبودان خود را رها کنیم؟!
خرمشاهی: و مىگفتند آيا ما رهاكننده خدايانمان به خاطر شاعرى ديوانه باشيم؟ فولادوند: و مى گفتند آيا ما براى شاعرى ديوانه دست از خدايانمان برداريم قمشه‌ای: و می‌گفتند: آیا ما به خاطر شاعر دیوانه‌ای دست از خدایان خود برداریم؟! مکارم شیرازی: و پيوسته ميگفتند: آيا ما خدايان خود را به خاطر شاعر ديوانه اي رها كنيم؟!
بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ
﴿۳۷﴾
انصاریان: [چنین نیست که می پندارید] بلکه او حق را آورده و پیامبران را تصدیق کرده است.
خرمشاهی: حق اين است كه او [پيامبر] حق را به ميان آورد و پيامبران [پيشين] را تصديق كرد فولادوند: ولى نه [او] حقيقت را آورده و فرستادگان را تصديق كرده است قمشه‌ای: (چنین نیست که آنها پنداشتند) بلکه (محمّد صلی الله علیه و آله پیغمبر بزرگی است که برای تعلیم و هدایت خلق عالم) با برهان روشن حق آمد و (حجت و معجزاتش) صدق پیغمبران پیشین را نیز اثبات کرد. مکارم شیرازی: چنين نيست، او حق آورده، و پيامبران پيشين را تصديق كرده است.
إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ
﴿۳۸﴾
انصاریان: بی تردید شما [کوردلان] عذاب دردناک را خواهید چشید،
خرمشاهی: شما چشندگان عذاب دردناكيد فولادوند: در واقع شما عذاب پر درد را خواهيد چشيد قمشه‌ای: شما (که او را تکذیب کردید امروز) عذاب سخت و دردناک خواهید چشید. مکارم شیرازی: اما شما (مستكبران كوردل) به طور مسلم عذاب دردناك (الهي) را خواهيد چشيد.
وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
﴿۳۹﴾
انصاریان: و جز آنچه که همواره انجام می دادید، پاداش داده نمی شوید،
خرمشاهی: و جز بر حسب آنچه كردهايد، جزا نمىيابيد فولادوند: و جز آنچه میکرديد جزا نمى يابيد قمشه‌ای: و جز به کردارتان مجازات نمی‌شوید. مکارم شیرازی: و جز به اعمالي كه انجام ميداديد جزا داده نميشويد.
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
﴿۴۰﴾
انصاریان: جز بندگان خالص شده خدا [که از هر کیفری در امانند،]
خرمشاهی: مگر بندگان اخلاص يافته خداوند فولادوند: مگر بندگان پاكدل خدا قمشه‌ای: (امروز همه مسئولند) جز بندگان پاک برگزیده خدا. مکارم شیرازی: جز بندگان مخلص پروردگار (كه از همه اين مجازاتها بركنارند).
أُولَئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ
﴿۴۱﴾
انصاریان: برای آنان رزق و روزی معین و ویژه ای است،
خرمشاهی: اينان روزى معين دارند فولادوند: آنان روزى معين خواهند داشت قمشه‌ای: آنان را (در بهشت ابد) روزی جسمانی و روحانی (بی حساب) معیّن است. مکارم شیرازی: براي آنها (بندگان مخلص) روزي معين و ويژه اي است.
فَوَاكِهُ وَهُمْ مُكْرَمُونَ
﴿۴۲﴾
انصاریان: میوه هایی [گوناگون] در حالی که مورد اکرام خواهند بود،
خرمشاهی: انواع ميوهها، و خود گراميانند فولادوند: [انواع] ميوه ها و آنان مورد احترام خواهند بود قمشه‌ای: میوه‌های گوناگون بهشتی، و هم آنها (در آن عالم جاودانی) بزرگوار و محترمند. مکارم شیرازی: ميوه هاي گوناگون پر ارزش، و آنها مورد احترامند.
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ
﴿۴۳﴾
انصاریان: در بهشت های پر نعمت،
خرمشاهی: در بهشتهاى پرناز و نعمت فولادوند: در باغهاى پر نعمت قمشه‌ای: در آن بهشت پر نعمت متنعّمند. مکارم شیرازی: در باغهاي پرنعمت بهشت. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو