|
إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ
﴿۱۶۳﴾
انصاریان: مگر کسانی را که [به اختیار خود به خاطر پذیرفتن وسوسه و اغواگری شما] به دوزخ درآیند،
خرمشاهی: مگر كسى را كه درآينده به دوزخ است فولادوند: مگر كسى را كه به دوزخ رفتنى است قمشه‌ای: جز آن کس را که اهل دوزخ است. مکارم شیرازی: مگر آنها كه ميخواهند در آتش دوزخ بسوزند.
وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ
﴿۱۶۴﴾
انصاریان: و هیچ یک از ما فرشتگان نیست مگر اینکه برای او مقامی معین است.
خرمشاهی: [و فرشتگان گويند] هيچ كس از ما نيست مگر آنكه پايگاهى معين دارد فولادوند: و هيچ يك از ما [فرشتگان] نيست مگر [اينكه] براى او [مقام و] مرتبه اى معين است قمشه‌ای: (ای رسول ما، مشرکان را بگو که فرشتگان می‌گویند) هیچ کس از ما فرشتگان نیست جز آنکه او را (در بندگی حق) مقامی معین است. مکارم شیرازی: هر يك از ما مقام معلومي داريم.
وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ
﴿۱۶۵﴾
انصاریان: و همانا ما [برای اجرای فرمان خدا] صف بستگانیم.
خرمشاهی: و ماييم كه صف در صفيم فولادوند: و در حقيقت ماييم كه [براى انجام فرمان خدا] صف بسته ايم قمشه‌ای: و همه (به فرمان خدا) نیکو صف آراسته‌ایم. مکارم شیرازی: و ما همگي (براي اطاعت فرمان خداوند) به صف ايستاده ايم.
وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ
﴿۱۶۶﴾
انصاریان: و ما خود تسبیح کنندگانیم.
خرمشاهی: و ماييم كه تسبيح گويانيم فولادوند: و ماييم كه خود تسبيحگويانيم قمشه‌ای: و دایم به تسبیح و ستایش او مشغولیم. مکارم شیرازی: و ما همگي تسبيح او ميگوييم.
وَإِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ
﴿۱۶۷﴾
انصاریان: و مشرکان [پیش از بعثت پیامبر] قاطعانه می گفتند:
خرمشاهی: و آنان ادعا مىكردند فولادوند: و [مشركان] به تاكيد مى گفتند قمشه‌ای: و همانا کافران می‌گفتند. مکارم شیرازی: آنها پيوسته ميگفتند:
لَوْ أَنَّ عِنْدَنَا ذِكْرًا مِنَ الْأَوَّلِينَ
﴿۱۶۸﴾
انصاریان: اگر نزد ما کتابی چون کتاب های آسمانی پیامبران پیشین بود،
خرمشاهی: كه اگر در دست ما كتابى از [كتابهاى آسمانى] پيشينيان بود فولادوند: اگر پند [نامه ا]ى از پيشينيان نزد ما بود قمشه‌ای: که اگر نزد ما کتابی از رسولان پیشین بود. مکارم شیرازی: اگر يكي از كتب پيشينيان نزد ما بود،
لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
﴿۱۶۹﴾
انصاریان: بی تردید از بندگان خالص شده خدا می شدیم.
خرمشاهی: بىشك از بندگان اخلاص يافته خداوند مىشديم فولادوند: قطعا از بندگان خالص خدا مى شديم قمشه‌ای: ما هم البته از بندگان برگزیده خدا می‌بودیم. مکارم شیرازی: ما از بندگان مخلص خدا بوديم.
فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
﴿۱۷۰﴾
انصاریان: ولی [هنگامی که قرآن را برای هدایت آنان نازل کردیم] به آن کافر شدند و به زودی [و زر و وبال کفرشان را] خواهند دانست.
خرمشاهی: ولى آن [كتاب آسمانى/ قرآن] را انكار كردند، زودا كه بدانند فولادوند: ولى [وقتى قرآن آمد] به آن كافر شدند و زودا كه بدانند قمشه‌ای: و (دروغ می‌گفتند، زیرا آن قرآن بزرگ خدا آمد و) به آن کافر شدند و به زودی (کیفر خود را) خواهند دانست. مکارم شیرازی: (اما هنگامي كه اين كتاب بزرگ آسماني بر آنها نازل شد) آنها به آن كافر شدند ولي بزودي نتيجه كار خود را خواهند دانست.
وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ
﴿۱۷۱﴾
انصاریان: و وعده قطعی ما درباره بندگان به رسالت فرستاده شده، از پیش محقق و ثابت گشته است،
خرمشاهی: و حكم ما در حق بندگان به رسالت فرستادهمان از پيش معين شده است فولادوند: و قطعا فرمان ما در باره بندگان فرستاده ما از پيش [چنين] رفته است قمشه‌ای: و همانا عهد ما در باره بندگانی که به رسالت فرستادیم (چنین در علم ازلی) سبقت گرفته است. مکارم شیرازی: وعده قطعي ما براي بندگان مرسل ما از قبل مسلم شده.
إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ
﴿۱۷۲﴾
انصاریان: که بی تردید آنان [در همه زمینه ها] یاری شدگانند،
خرمشاهی: ايشانند كه نصرت يافتگانند فولادوند: كه آنان [بر دشمنان خودشان] حتما پيروز خواهند شد قمشه‌ای: که البته آنها (بر کافران) فتح و فیروزی یابند. مکارم شیرازی: كه آنها ياري ميشوند. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو