ParsQuran
سوره 37: الصافات - جزء 23

كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ﴿۱۱۰﴾
انصاریان: [ما] نیکوکاران را این گونه پاداش می دهیم.
خرمشاهی: بدين‏سان نيكوكاران را جزا مى‏دهيم‏
فولادوند: نيكوكاران را چنين پاداش مى‏ دهيم
قمشه‌ای: ما نیکوان را این چنین پاداش نیکو می‌دهیم.
مکارم شیرازی: اينگونه نيكوكاران را پاداش مي‏دهيم.
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ ﴿۱۱۱﴾
انصاریان: بی تردید او از بندگان مؤمن ما بود،
خرمشاهی: چرا كه او از بندگان مؤمن ما بود
فولادوند: در حقيقت او از بندگان با ايمان ما بود
قمشه‌ای: زیرا او از بندگان با ایمان ما بود.
مکارم شیرازی: او (ابراهيم) از بندگان با ايمان ما است.
وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ ﴿۱۱۲﴾
انصاریان: و ما او را به اسحاق که پیامبری از شایستگان بود مژده دادیم،
خرمشاهی: و او را به اسحاق كه پيامبرى از شايستگان بود، بشارت داديم‏
فولادوند: و او را به اسحاق كه پيامبرى از [جمله] شايستگان است مژده داديم
قمشه‌ای: و باز مژده فرزندش اسحاق را که پیغمبری از شایستگان است به او دادیم.
مکارم شیرازی: ما او را به اسحاق، پيامبري صالح، بشارت داديم.
وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَى إِسْحَاقَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ ﴿۱۱۳﴾
انصاریان: و بر او و بر اسحاق برکت دادیم، و از دودمان آن دو برخی نیکوکارند و برخی آشکارا ستمکار بر خویشند،
خرمشاهی: و به او و به اسحاق بركت بخشيديم، و از زاد و رود آنان، هم نيكوكار بود و هم آشكارا ستمگر در حق خويش‏
فولادوند: و به او و به اسحاق بركت داديم و از نسل آن دو برخى نيكوكار و [برخى] آشكارا به خود ستمكار بودند
قمشه‌ای: و بر ابراهیم و اسحاق برکت و خیر بسیار عطا کردیم، و از فرزندانشان برخی صالح و نیکوکار و برخی دانسته و آشکار به نفس خود ستمکار شدند.
مکارم شیرازی: ما به او و اسحاق بركت داديم، و از دودمان آنها افرادي نيكوكار به وجود آمدند و افرادي كه آشكارا به خود ستم كردند.
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ ﴿۱۱۴﴾
انصاریان: و به راستی ما به موسی و هارون نعمت دادیم،
خرمشاهی: و به راستى بر موسى و هارون منت نهاديم [و نعمت داديم‏]
فولادوند: و در حقيقت بر موسى و هارون منت نهاديم
قمشه‌ای: و همانا ما بر موسی و هارون منّت گذاردیم.
مکارم شیرازی: ما به موسي و هارون نعمت بخشيديم.
وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ ﴿۱۱۵﴾
انصاریان: و آن دو نفر و قومشان را از اندوه بزرگ نجات بخشیدیم،
خرمشاهی: آن دو و قومشان را از گرفتارى بزرگ رهانيديم‏
فولادوند: و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ رهانيديم
قمشه‌ای: و هر دو را با قومشان از بلای بزرگ (فرعونیان) نجات دادیم.
مکارم شیرازی: آنها و قومشان را از اندوه بزرگ نجات داديم.
وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ ﴿۱۱۶﴾
انصاریان: و آنان را یاری دادیم در نتیجه پیروز شدند،
خرمشاهی: و آنان را يارى داديم و آنان بودند كه پيروز شدند
فولادوند: و آنان را يارى داديم تا ايشان غالب آمدند
قمشه‌ای: و آنها را یاری دادیم تا (بر فوعونیان) به حقیقت غالب شدند.
مکارم شیرازی: و آنها را ياري كرديم تا بر دشمنان خود پيروز شدند.
وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ ﴿۱۱۷﴾
انصاریان: و هر دو را کتاب بسیار روشنگر عطا کردیم،
خرمشاهی: و به آن دو، كتاب روشنگر بخشيديم‏
فولادوند: و آن دو را كتاب روشن داديم
قمشه‌ای: و به آن دو (پیغمبر) کتاب (تورات) روشن بیان را عطا کردیم.
مکارم شیرازی: ما به آنها كتاب (آسماني) داديم.
وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ ﴿۱۱۸﴾
انصاریان: وبه راه راست هدایتشان نمودیم،
خرمشاهی: و آن دو را به راه راست هدايت كرديم‏
فولادوند: و هر دو را به راه راست هدايت كرديم
قمشه‌ای: و هر دو را به راه راست (خداپرستی) هدایت کردیم.
مکارم شیرازی: آنها را به راه راست هدايت كرديم.
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ ﴿۱۱۹﴾
انصاریان: و در میان آیندگان برای هر دو نفر نام نیک به جا گذاشتیم.
خرمشاهی: و براى آنان در ميان واپسينان نام نيك نهاديم‏
فولادوند: و براى آن دو در [ميان] آيندگان [نام نيك] به جاى گذاشتيم
قمشه‌ای: و برایشان نام نیک در میان آیندگان باقی گذاردیم.
مکارم شیرازی: و ذكر خير آنها را در اقوام بعد باقي گذارديم.