ParsQuran
سوره 36: يس - جزء 22

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
يس ﴿۱﴾
انصاریان: یس
خرمشاهی: يس [ياسين‏]
فولادوند: يس[/ياسين]
قمشه‌ای: یس (ای سیّد رسولان و ای کاملترین انسان)
مکارم شیرازی: يس.
وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ ﴿۲﴾
انصاریان: سوگند به قرآن کریم،
خرمشاهی: سوگند به قرآن حكمت‏آموز
فولادوند: سوگند به قرآن حكمت‏ آموز
قمشه‌ای: قسم به قرآن حکمت بیان.
مکارم شیرازی: سوگند به قرآن حكيم.
إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ ﴿۳﴾
انصاریان: که بی تردید تو از فرستادگانی،
خرمشاهی: كه تو از پيامبرانى‏
فولادوند: كه قطعا تو از [جمله] پيامبرانى
قمشه‌ای: که تو البته از پیمبران خدایی.
مکارم شیرازی: كه تو قطعا از رسولان (خداوند) هستي.
عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ ﴿۴﴾
انصاریان: بر راهی راست [قرار داری.]
خرمشاهی: بر راهى راست‏
فولادوند: بر راهى راست
قمشه‌ای: که به راهی راست فرستاده شدی.
مکارم شیرازی: بر طريقي مستقيم.
تَنْزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ ﴿۵﴾
انصاریان: [قرآن] نازل شده توانای شکست ناپذیر و مهربان است.
خرمشاهی: [اين كتاب‏] فرو فرستاده [خداوند] پيروزمند مهربان است‏
فولادوند: [و كتابت] از جانب آن عزيز مهربان نازل شده است
قمشه‌ای: (این قرآن تو کتابی است که) از جانب خدای مقتدر مهربان نازل شده است.
مکارم شیرازی: اين قرآني است كه از سوي خداوند عزيز و رحيم نازل شده.
لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أُنْذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ ﴿۶﴾
انصاریان: تا مردمی را بیم دهی که پدرانشان را بیم نداده اند و به این علت [از حقایق] بی خبرند.
خرمشاهی: تا قومى را كه پدرانشان هشدار نيافته بودند، و خود غافلند، هشدار دهى‏
فولادوند: تا قومى را كه پدرانشان بيم‏ داده نشدند و در غفلت ماندند بيم دهى
قمشه‌ای: تا قومی که پدرانشان به کتب آسمانی پیشین بیم داده (و وعظ و اندرز) شدند تو هم خود آنها را (به این قرآن) بیم دهی (و از قهر حق بترسانی) که ایشان سخت غافلند.
مکارم شیرازی: تا قومي را انذار كني كه پدران آنها انذار نشدند و لذا آنها غافلند.
لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَى أَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿۷﴾
انصاریان: یقیناً فرمان عذاب بر بیشترشان محقق و ثابت شده است، به این سبب ایمان نمی آورند.
خرمشاهی: به راستى كه حكم [عذاب‏] بر بيشترينه آنان تحقق يافته است و ايشان ايمان نمى‏آورند
فولادوند: آرى گفته [خدا] در باره بيشترشان محقق گرديده است در نتيجه آنها نخواهند گرويد
قمشه‌ای: البته وعده عذاب ما بر اکثر آنان حتمی و لازم گردید از این رو ایمان نمی‌آورند.
مکارم شیرازی: فرمان (الهي) در باره اكثر آنها تحقق يافته، به همين جهت ايمان نمي‏آورند.
إِنَّا جَعَلْنَا فِي أَعْنَاقِهِمْ أَغْلَالًا فَهِيَ إِلَى الْأَذْقَانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ ﴿۸﴾
انصاریان: مسلماً ما غل هایی بر گردنشان نهاده ایم که تا چانه هایشان قرار دارد به طوری که سرهایشان بالا مانده است،
خرمشاهی: ما بر گردنهايشان غفلهايى نهاده‏ايم تا [دستانشان را بسته است به گردنها و] چانه‏هايشان و ايشان سرهايشان به بالا و نگاهشان به پايين است‏
فولادوند: ما در گردنهاى آنان تا چانه ‏هايشان غلهايى نهاده‏ ايم به طورى كه سرهايشان را بالا نگاه داشته و ديده فرو هشته‏ اند
قمشه‌ای: ما هم بر گردن آنها تا زنخ زنجیرهای عذاب نهادیم در حالی که (از جهل و عناد مانند شتر) سر بلند کرده و چشم بر بسته‌اند.
مکارم شیرازی: ما در گردنهاي آنها غلهائي قرار داديم كه تا چانه‏ ها ادامه دارد، و سرهاي آنها را به بالا نگاهداشته است.
وَجَعَلْنَا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ ﴿۹﴾
انصاریان: و از پیش رویشان حایلی و از پشت سرشان [نیز] حایلی قرار داده ایم، و به صورت فراگیر دیدگانشان را فرو پوشانده ایم، به این خاطر حقایق را نمی بینند،
خرمشاهی: و در پيشاپيش آنان سدى و در پشتشان هم سدى نهاده‏ايم و بر [ديدگان‏] آنان پرده‏اى افكنده‏ايم، لذا نمى‏توانند ديد
فولادوند: و [ما] فراروى آنها سدى و پشت‏ سرشان سدى نهاده و پرده‏ اى بر [چشمان] آنان فرو گسترده‏ ايم در نتيجه نمى‏ توانند ببينند
قمشه‌ای: و (راه خیر را) از پیش و پس بر آنها سد کردیم و بر چشم (هوش) شان هم پرده افکندیم پس هیچ (راه حق) نمی‌بینند.
مکارم شیرازی: و در پيش روي آنها سدي قرار داديم، و در پشت سرشان سدي، و چشمان آنها را پوشانده‏ ايم، لذا چيزي را نمي‏بينند!
وَسَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿۱۰﴾
انصاریان: و برای آنان یکسان است چه بیمشان دهی یا بیمشان ندهی، ایمان نمی آورند،
خرمشاهی: براى ايشان يكسان است چه هشدارشان دهى، چه هشدارشان ندهى، ايشان ايمان نمى‏آورند
فولادوند: و آنان را چه بيم دهى [و] چه بيم ندهى به حالشان تفاوت نمى ‏كند نخواهند گرويد
قمشه‌ای: و تو آنها را بترسانی یا نترسانی یکسان است (چون دانسته با حق عناد می‌ورزند) هرگز ایمان نمی‌آورند.
مکارم شیرازی: براي آنها يكسان است، چه انذارشان كني يا نكني، ايمان نمي‏آورند.