انصاریان: ای اهل ایمان! خدا را بسیار یاد کنید،
خرمشاهی: اى مؤمنان خداوند را بسيار ياد كنيد
فولادوند: اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد خدا را ياد كنيد يادى بسيار
قمشه‌ای: ای کسانی که ایمان آورده‌اید ذکر حق و یاد خدا (به دل و زبان) بسیار کنید.
مکارم شیرازی: اي كساني كه ايمان آورده‏ ايد خدا را بسيار ياد كنيد.

انصاریان: و صبح و شام او را تسبیح گویید.
خرمشاهی: و او را در بامداد و شامگاه نيايش كنيد
فولادوند: و صبح و شام او را به پاكى بستاييد
قمشه‌ای: و دایم صبح و شام به تسبیح و تنزیه ذات پاکش بپردازید.
مکارم شیرازی: و صبح و شام او را تسبيح نمائيد.

انصاریان: اوست که با فرشتگان خود بر شما درود می فرستد تا شما را از تاریکی ها به سوی نور بیرون آورد، و او به مؤمنان مهربان است.
خرمشاهی: او كسى است كه خود و فرشتگانش به شما درود مى‏فرستند، تا سرانجام شما را از تاريكيها به سوى روشنايى برآورد، و او در حق مؤمنان مهربان است‏
فولادوند: اوست كسى كه با فرشتگان خود بر شما درود مى‏ فرستد تا شما را از تاريكيها به سوى روشنايى برآورد و به مؤمنان همواره مهربان است
قمشه‌ای: اوست خدایی که هم او و هم فرشتگانش بر شما بندگان رحمت می‌فرستند تا شما را از ظلمت‌ها (ی جهل و نقص و گمراهی) بیرون آرد و به عالم نور (علم و ایمان) رساند، و او بر اهل ایمان بسیار مهربان است.
مکارم شیرازی: او كسي است كه بر شما درود و رحمت مي‏فرستد و فرشتگان او (نيز براي شما تقاضاي رحمت مي‏كنند) تا شما را از ظلمات (جهل و شرك و گناه) به سوي نور (ايمان و علم و تقوي) رهنمون گردد، او نسبت به مؤ منان مهربان است.

انصاریان: درود و تحیّت [خدا] بر آنان، روزی که با [پاداش و مقام قرب] او دیدار می کنند، سلام است، و [خدا] برای آنان پاداشی نیکو و باارزش آماده کرده است.
خرمشاهی: درود [خاص‏] آنان در روزى كه به لقاى او نايل شوند، سلام است، و او براى ايشان پاداشى ارجمند آماده ساخته است‏
فولادوند: درودشان روزى كه ديدارش كنند سلام خواهد بود و براى آنان پاداشى نيكو آماده كرده است
قمشه‌ای: تحیّت مؤمنان (و پذیرایی ایشان) روزی که به لقاء رحمت حق نائل شوند سلام (خدا و بشارت لطف الهی) خواهد بود، و بر آنان پاداش با کرامت و شرافت مهیا فرموده است.
مکارم شیرازی: تحيت آنان در روزي كه او را ديدار مي‏كنند سلام است، و براي آنها پاداش پر ارزشي فراهم ساخته است.

انصاریان: ای پیامبر! به راستی ما تو را شاهد [بر امت] و مژده رسان و بیم دهنده فرستادیم.
خرمشاهی: اى پيامبر ما تو را گواه و مژده‏رسان و هشداردهنده فرستاده‏ايم‏
فولادوند: اى پيامبر ما تو را [به سم ت] گواه و بشارتگر و هشداردهنده فرستاديم
قمشه‌ای: ای پیامبر (گرامی) ما تو را به رسالت فرستادیم تا (بر نیک و بد خلق) گواه باشی و (خوبان را به رحمت الهی) مژده دهی و (بدان را از عذاب خدا) بترسانی.
مکارم شیرازی: اي پيامبر! ما تو را به عنوان گواه فرستاديم و بشارت دهنده و انذار كننده.

انصاریان: و تو را دعوت کننده به سوی خدا به فرمان او و چراغی فروزان [برای هدایت جهانیان] قرار دادیم،
خرمشاهی: و نيز دعوتگر به سوى خداوند به اذن او، و همچون چراغى تابان‏
فولادوند: و دعوت‏ كننده به سوى خدا به فرمان او و چراغى تابناك
قمشه‌ای: و به اذن حق (خلق را) به سوی خدا دعوت کنی و (در این شب ظلمانی جهان) چراغ فروزان عالم باشی.
مکارم شیرازی: و تو را دعوت كننده به سوي الله به فرمان او قرار داديم، و چراغ روشني بخش.

انصاریان: و مؤمنان را مژده ده که برای آنان از سوی خدا فضل بزرگی خواهد بود،
خرمشاهی: و مؤمنان را بشارت ده كه براى آنان از جانب خداوند بخشش و بخشايش بزرگى [در پيش‏] است‏
فولادوند: و مؤمنان را مژده ده كه براى آنان از جانب خدا بخشايشى فراوان خواهد بود
قمشه‌ای: و مؤمنان را بشارت ده که خدا را بر آنان فضل (و رحمت عظیم و ثواب) بزرگ خواهد بود (که از حد تصور آنها بیرون است).
مکارم شیرازی: و مؤ منان را بشارت ده كه براي آنها از سوي خدا فضل و پاداش بزرگي است.

انصاریان: و از کافران و منافقان اطاعت مکن و آزارشان را واگذار و بر خدا توکل کن، و کافی است که خدا نگهبان و کارساز [انسان] باشد،
خرمشاهی: و از كافران و منافقان اطاعت مكن و آزارشان را [بدون مقابله و تلافى‏] بگذار و بر خداوند توكل كن و خداوند كارسازى را بسنده است‏
فولادوند: و كافران و منافقان را فرمان مبر و از آزارشان بگذر و بر خدا اعتماد كن و كارسازى [چون] خدا كفايت مى ‏كند
قمشه‌ای: ای رسول، هرگز به فرمان کافران و منافقان مباش و از جور و آزارشان درگذر و کار خود به خدا واگذار، که خدا بر کفالت و کارسازی (امور خلق) کفایت است.
مکارم شیرازی: و از كافران و منافقان اطاعت مكن، و به آزارهاي آنها اعتنا منما، بر خدا توكل كن، و همين بس كه خدا حامي و مدافع (تو) باشد.

انصاریان: ای اهل ایمان! هنگامی که زنان مؤمن را به همسری خود درآوردید، آن گاه پیش از آنکه با آنان آمیزش کنید طلاقشان دادید، برای شما بر عهده آنان عدّه ای نیست که آن را بشمارید، پس آنان را [به پرداخت نصف مهریه] بهره مندشان کنید و به صورت پسندیده ای رهایشان سازید.
خرمشاهی: اى مؤمنان چون با زنان مؤمن ازدواج كرديد، سپس پيش از آنكه با آنان هم‏آغوشى كنيد، طلاقشان داديد، براى شما به عهده آنان عده‏اى نيست كه حسابش را نگه داريد، پس آنان را [به نيمه مهر، يا هديه‏اى‏] برخوردار سازيد و به خير و خوشى رهايشان كنيد
فولادوند: اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد اگر زنان مؤمن را به نكاح خود درآورديد آنگاه پيش از آنكه با آنان همخوابگى كنيد طلاقشان داديد ديگر بر عهده آنها عده‏ اى كه آن را بشماريد نيست پس مهرشان را بدهيد و خوش و خرم آنها را رها كنيد
قمشه‌ای: ای مردان با ایمان، هر گاه زنان مؤمنه را به عقد خود در آورده و پیش از آنکه با آنها نزدیکی کنید طلاقشان دادید در این صورت از شما نگه داشتن عدّه بر آنها نیست، پس آنها را به چیزی بهره‌مند و به نیکی رها سازید.
مکارم شیرازی: اي كساني كه ايمان آورده‏ ايد هنگامي كه زنان با ايمان را ازدواج كرديد و قبل از همبستر شدن طلاق داديد عدهاي براي شما بر آنها نيست كه بخواهيد حساب آنرا نگاه داريد، آنها را با هديه مناسبي بهره مند سازيد و به طرز شايسته‏ اي آنها را رها كنيد.

انصاریان: ای پیامبر! برایت حلال کردیم آن همسرانت را که مهرشان را داده ای و کنیزانی که خدا غنیمت به تو داده است و دختر عموها و دختر عمه ها و دختر دایی ها و دختر خاله هایت را که با تو مهاجرت نموده اند و زن مؤمنی که خود را به پیامبر [مجانی و بدون مهر] هبه کند، اگر پیامبر او را به همسری بخواهد؛ این حکم ویژه توست نه مؤمنان. یقیناً ما آنچه را در مورد همسران و کنیزانشان بر آنان لازم و مقرّر داشته ایم، می دانیم؛ [این گشایش در ازدواج] برای آن است که بر تو سختی و حَرَجی نباشد؛ و خدا همواره بسیار آمرزنده و مهربان است.
خرمشاهی: اى پيامبر، ما همسرانت را بر تو حلال داشته‏ايم، [يعنى‏] آنانى را كه مهرشان را داده‏اى، و آنانى را كه خداوند از طريق فى‏ء و غنيمت به تو بخشيده است، و ملك يمين تو هستند، و همچنين دختران عمويت و دختران عمه‏ات و دختران دايى‏ات، و دختران خاله‏ات كه همراه با تو هجرت كرده‏اند، و نيز زن مؤمنى را كه خويشتن را به پيامبر ببخشد -به شرط آنكه پيامبر بخواهد او را به همسرى خود درآوردكه اين خاص تو و نه ساير مؤمنان است، خود به خوبى مى‏دانيم كه براى ايشان در مورد همسرانشان و ملك يمينهايشان چه چيزهايى مقرر داشته‏ايم، تا [در نهايت‏] براى تو محظورى نباشد، و خداوند آمرزگار مهربان است‏
فولادوند: اى پيامبر ما براى تو آن همسرانى را كه مهرشان را داده‏ اى حلال كرديم و [كنيزانى] را كه خدا از غنيمت جنگى در اختيار تو قرار داده و دختران عمويت و دختران عمه ‏هايت و دختران دايى تو و دختران خاله ‏هايت كه با تو مهاجرت كرده‏ اند و زن مؤمنى كه خود را [داوطلبانه] به پيامبر ببخشددر صورتى كه پيامبر بخواهد او را به زنى گيرد [اين ازدواج از روى بخشش] ويژه توست نه ديگر مؤمنان ما نيك مى‏ دانيم كه در مورد زنان و كنيزانشان چه بر آنان مقرر كرده‏ ايم تا براى تو مشكلى پيش نيايد و خدا همواره آمرزنده مهربان است
قمشه‌ای: ای پیغمبر (گرامی) ما زنانی را که مهرشان ادا کردی بر تو حلال کردیم و نیز کنیزانی را که به غنیمت خدا تو را نصیب کرد و ملک تو شد و نیز دختران عمو و دختران عمّه‌ها و دختران خالو و دختران خاله‌هایت را آنها که با تو از وطن خود هجرت کردند و نیز زن مؤمنه‌ای را که خود را به رسول (بی‌شرط و مهر) ببخشد و رسول هم به نکاحش مایل باشد، که این حکم (هبه و بخشیدن زن و حلال شدن او) مخصوص توست دون مؤمنان، که ما حکم زنان عقدی و کنیزان ملکی مؤمنان را (که پیشتر با شرایط و عدد و حقوق آنها بر شوهر همه را بیان کردیم) می‌دانیم که چه مقرر کرده‌ایم. (این زنان همه را که بر تو حلال کردیم و تو را مانند مؤمنان امّتت به احکام نکاح مقیّد نکردیم) بدین سبب است که بر وجود (عزیز) تو در امر نکاح هیچ حرج و زحمتی نباشد. و خدا را (بر بندگان، خصوص بر تو) مغفرت و رحمت بسیار است.
مکارم شیرازی: اي پيامبر! ما همسران تو را كه مهرشان را پرداخته‏ اي براي تو حلال كرديم، و همچنين كنيزاني كه از طريق غنائمي كه خدا به تو بخشيده است مالك شده‏ اي و دختران عموي تو، و دختران عمه‏ ها، و دختران دائي تو و دختران خاله‏ ها كه با تو مهاجرت كردند، هر گاه زن با ايماني خود را به پيامبر ببخشد (و مهري براي خود قائل نشود) چنانچه پيامبر بخواهد مي‏تواند با او ازدواج كند اما چنين ازدواجي تنها براي تو مجاز است نه ساير مؤ منان، ما مي‏دانيم براي آنها در مورد همسرانشان و كنيزانشان چه حكمي مقرر داشته‏ ايم (و مصالح آنها چه ايجاب مي‏كند) اين به خاطر آن است كه مشكلي (در اداي رسالت) بر تو نبوده باشد، و خداوند آمرزنده و مهربان است.