انصاریان: خدا مخلوقات را می آفریند، سپس آنان را [بعد از مرگشان] باز می گرداند، آن گاه به سوی او باز گردانده می شوید،
خرمشاهی: خداوند است كه آفرينش را آغاز كرده است، سپس آن را باز مى‏گرداند، سپس به سوى او باز گردانده مى‏شويد
فولادوند: خداست كه آفرينش را آغاز و سپس آن را تجديد مى ‏كند آنگاه به سوى او بازگردانيده مى ‏شويد
قمشه‌ای: خداست که خلق را نخست (از عدم) پدید آرد و باز (پس از مرگ و فنا) باز گرداند و همه به حضرت او بازگردانیده می‌شوید.
مکارم شیرازی: خداوند آفرينش را آغاز مي‏كند سپس آن را تجديد مي‏نمايد، سپس به سوي او باز مي‏گرديد.

انصاریان: و روزی که قیامت برپا شود گنهکاران [از شدت سختی و هولناکی آن اندوهگین گردند و به علت پذیرفته نشدن بهانه و عذرشان از رحمت خدا] مأیوس شوند،
خرمشاهی: روزى كه قيامت برپا شود، گناهكاران نوميد شوند
فولادوند: و روزى كه قيامت برپا شود مجرمان نوميد مى‏ گردند
قمشه‌ای: و روزی که ساعت قیامت بر پا شود بدکاران نومید و اندوهگین شوند.
مکارم شیرازی: آن روز كه قيامت بر پا مي‏شود مجرمان در نوميدي و غم و اندوه فرو مي‏روند.

انصاریان: و از معبودانشان [که آنها را کورکورانه می پرستیدند] برای آنان شفیعانی نخواهد بود، و آنان معبودانشان را [از روی واقعیت] انکار می کنند،
خرمشاهی: و براى آنان از شريكانى كه قائل بودند، كسى شفيعشان نباشد، و خود به شريكانى كه قائل بودند، منكر [و بى‏اعتقاد] شوند
فولادوند: و براى آنان از شريكانشان شفيعانى نيست و خود منكر شريكان خود مى ‏شوند
قمشه‌ای: و هیچ شفیع و مددکاری بر خود از آنان که شریک حق گرفتند نمی‌یابند بلکه به آن شریکان و خدایان باطل کافر می‌شوند.
مکارم شیرازی: و براي آنها شفيعاني از معبودانشان نخواهد بود و نسبت به معبودهائي كه آنها را شريك خدا قرار داده بودند كافر مي‏شوند.

انصاریان: و روزی که قیامت برپا شود آن روز [همه] از هم جدا می شوند،
خرمشاهی: و روزى كه قيامت برپا شود، آنگاه است كه از هم جدا شوند
فولادوند: و روزى كه رستاخيز برپا گردد آن روز [مردم] پراكنده مى ‏شوند
قمشه‌ای: و روزی که ساعت قیامت بر پا شود در آن روز خلایق (بر حسب مراتب طاعت و معرفت و کفر و عصیان) فرقه فرقه شوند.
مکارم شیرازی: آن روز كه قيامت بر پا مي‏گردد (مردم) از هم جدا مي‏شوند.

انصاریان: اما کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، آنان را در بوستانی [سرسبز و خرم] مسرور وشادمان می دارند.
خرمشاهی: اما كسانى كه ايمان آورده‏اند و كارهاى شايسته كرده‏اند، ايشان در بوستانى سرخوشند
فولادوند: اما كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏ اند در گلستانى شادمان مى‏ گردند
قمشه‌ای: اما آن فرقه که ایمان آوردند و به نیکوکاری پرداختند مسرور (و محترم) به باغ بهشت منزل گیرند.
مکارم شیرازی: اما آنها كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند در باغي از بهشت شاد و مسرور خواهند بود.

انصاریان: و اما کسانی که کفر ورزیده و آیات ما و دیدار آخرت را تکذیب کرده اند، احضارشدگان در عذاب اند.
خرمشاهی: و اما كسانى كه كفرورزيده و آيات ما و لقاى آخرت را تكذيب كرده‏اند، اينانند كه در عذاب حاضر كرده شوند
فولادوند: و اما كسانى كه كافر شده و آيات ما و ديدار آخرت را به دروغ گرفته‏ اند پس آنان در عذاب حاضر آيند
قمشه‌ای: و اما آن فرقه که کافر شدند و آیات ما و دیدار آخرت را تکذیب کردند آنان را (برای کیفر) در عذاب دوزخ حاضر کنند.
مکارم شیرازی: و اما آنها كه به آيات ما و لقاي آخرت كافر شدند در عذاب الهي احضار مي‏شوند.

انصاریان: پس خدا را هنگامی که وارد شب می شوید و هنگامی که به صبح در می آیید، تسبیح گویید،
خرمشاهی: پس هنگامى كه در شامگاه يا در بامداد وارد شويد خداوند را تسبيح گوييد
فولادوند: پس خدا را تسبيح گوييد آنگاه كه به عصر درمى ‏آييد و آنگاه كه به بامداد درمى ‏شويد
قمشه‌ای: پس خدا را هنگام شام و صبحگاه (در نماز مغرب و صبح) تسبیح و ستایش گویید.
مکارم شیرازی: منزه است خداوند به هنگامي كه شام مي‏كنيد و صبح مي‏كنيد.

انصاریان: همه ستایش ها در آسمان ها و زمین ویژه اوست و شب و آن گاه که وارد ظهر می شوید [نیز خدا را تسبیح گویید.]
خرمشاهی: و در آسمانها و زمين سپاس او راست، و هنگامى كه در عصر وارد شويد و هنگامى كه به نيمروز رسيد [هم تسبيح گوييد]
فولادوند: و ستايش از آن اوست در آسمانها و زمين و شامگاهان و وقتى كه به نيمروز مى ‏رسيد
قمشه‌ای: و سپاس (اهل عالم) در آسمانها و زمین مخصوص اوست و شما نیز در تاریکی شب و نیمه روز (در نماز عشاء و ظهر و عصر) به ستایش او مشغول شوید.
مکارم شیرازی: و حمد و ستايش مخصوص اوست در آسمان و زمين، و تسبيح و تنزيه براي اوست به هنگام عصر و هنگامي كه ظهر مي‏كنيد.

انصاریان: زنده را از مرده بیرون می آورد و مرده را از زنده بیرون می آورد، و زمین را پس از مردگی اش زنده می کند؛ و این گونه [از گورها] بیرون آورده می شوید.
خرمشاهی: زنده را از مرده بر مى‏آورد و مرده را از زنده، و زمين را پس از پژمردنش زنده [و بارور] مى‏دارد، و بدين‏سان شما نيز برانگيخته شويد
فولادوند: زنده را از مرده بيرون مى ‏آورد و مرده را از زنده بيرون مى ‏آورد و زمين را بعد از مرگش زنده مى‏ سازد و بدين گونه [از گورها] بيرون آورده مى ‏شويد
قمشه‌ای: (آن خدایی را تسبیح و ستایش گویید که) زنده را از مرده و مرده را از زنده بیرون آورد (یعنی آدمی را از نطفه و نطفه را از آدمی برانگیزد) و زمین را پس از (فصل خزان و) مرگ (گیاهان باز به نسیم جانبخش بهارش) زنده گرداند، و همین گونه شما را هم (پس از مرگ زنده کنند و از خاک) بیرون آرند.
مکارم شیرازی: او زنده را از مرده خارج مي‏كند، و مرده را از زنده، و زمين را بعد از مرگ حيات مي‏بخشد، و به همين گونه روز قيامت برانگيخته مي‏شويد!

انصاریان: و از نشانه های [قدرت و ربوبیت] او این است که شما را از خاکی [بی جان] آفرید؛ پس اکنون بشری هستید که [روی زمین] پراکنده و منتشرید،
خرمشاهی: و از جمله آيات او اين است كه شما را از خاك آفريد، سپس كه انسان شديد [در زمين‏] پراكنده شديد
فولادوند: و از نشانه‏ هاى او اين است كه شما را از خاك آفريد پس بناگاه شما [به صورت] بشرى هر سو پراكنده شديد
قمشه‌ای: و یکی از نشانه‌های (قدرت) او این است که (پدر) شما آدمیان را از خاک خلق کرد سپس (به توالد) بشری (منشعب و نژادهایی مختلف) شدید که (در همه روی زمین) منتشر گشتید.
مکارم شیرازی: از نشانه‏ هاي او اين است كه شما را از خاك آفريد، سپس انسانهائي شديد و در روي زمين انتشار يافتيد.