انصاریان: هم او که تو را هنگامی که [برای عبادت] می ایستی، می بیند،
خرمشاهی: همان كه تو را به هنگامى كه [براى عبادت‏] برمى‏خيزى مى‏بيند
فولادوند: آن كس كه چون [به نماز] برمى ‏خيزى تو را مى ‏بيند
قمشه‌ای: آن خدایی که چون (از شوقش به نماز) برخیزی تو را می‌نگرد.
مکارم شیرازی: همان كسي كه تو را به هنگامي كه (براي عبادت) بر مي‏خيزي مي‏بيند.

انصاریان: و گردش و حرکت تو را در میان سجده کنندگان [مشاهده می کند،]
خرمشاهی: و نيز گشتن تو را در ميان نمازگزاران‏
فولادوند: و حركت تو را در ميان سجده‏ كنندگان [مى ‏نگرد]
قمشه‌ای: و به انتقال تو در اهل سجود (و به دوران تحوّلت از اصلاب شامخه به ارحام مطهره) آگاه است.
مکارم شیرازی: و حركت تو را در ميان سجده كنندگان مشاهده مي‏كند.

انصاریان: یقیناً او شنوا و داناست.
خرمشاهی: چرا كه او شنواى داناست‏
فولادوند: او همان شنواى داناست
قمشه‌ای: که او خدای شنوا و دانا (به گفتار و کردار خلق) است.
مکارم شیرازی: او است خداي شنوا و دانا

انصاریان: آیا شما را خبر دهم که شیطان ها بر چه کسانی نازل می شوند؟
خرمشاهی: آيا شما را آگاه كنم كه شياطين بر چه كسى فرود مى‏آيند؟
فولادوند: آيا شما را خبر دهم كه شياطين بر چه كسى فرود مى ‏آيند
قمشه‌ای: (بگو به کافران که) آیا می‌خواهید من شما را آگاه سازم که شیاطین بر چه کسان نازل می‌شوند؟
مکارم شیرازی: آيا به شما خبر بدهم، شياطين بر چه كسي نازل مي‏شوند؟

انصاریان: بر هر دروغ پرداز گنه پیشه ای نازل می شوند،
خرمشاهی: بر هر تهمت‏زن گناهكارى فرود مى‏آيند
فولادوند: بر هر دروغزن گناهكارى فرود مى ‏آيند
قمشه‌ای: شیاطین بر هر شخص بسیار دروغگوی بدکار نازل می‌شوند.
مکارم شیرازی: بر هر دروغگوي گنهكار نازل مي‏گردند.

انصاریان: که گوش [بر القائات و اغواگری های شیطان] می سپرند، و بیشتر شیطان ها دروغگویند،
خرمشاهی: گوش فرا مى‏دهند و بيشترينه آنان دروغگو هستند
فولادوند: كه [دزدانه] گوش فرا مى دارند و بيشترشان دروغگويند
قمشه‌ای: گوش فرا می‌دهند (تا حرف مؤمنان و قوای قدسی را ربوده و به اتباع خود برسانند) و اکثرشان دروغ می‌گویند (و اندک راست آنها هم برای شبهه کاری و فساد و فتنه انگیزی است).
مکارم شیرازی: آنها آنچه را مي‏شنوند (به ديگران) القا مي‏كنند و اكثرشان دروغگو هستند.

انصاریان: و [پیامبر، شاعر و خیال پرداز نیست، چون] شاعران [خیال پرداز] را [که حقایق را هجو می کنند، و با مطالب بی اساس به واقعیات می تازند] گمراهان، پیروی می کنند.
خرمشاهی: و شاعران [كافر] را گمراهان پيروى مى‏كنند
فولادوند: و شاعران را گمراهان پيروى مى كنند
قمشه‌ای: و شاعران (یاوه سرای کفار مانند عالمان بی‌عمل و مدعیان باطل) را مردم جاهل گمراه پیروی کنند.
مکارم شیرازی: (پيامبر شاعر نيست) شعرا كساني هستند كه گمراهان از آنان پيروي مي‏كنند!

انصاریان: آیا ندانسته ای که آنان در هر وادی [باطلی خیال پردازانه] حیران و سرگردانند؟
خرمشاهی: آيا نمى‏نگرى كه ايشان در هر وادى سرگشته‏اند
فولادوند: آيا نديده‏ اى كه آنان در هر واديى سرگردانند
قمشه‌ای: آیا ننگری که آنها خود به هر وادی حیرت سرگشته‌اند؟
مکارم شیرازی: آيا نمي‏بيني آنها در هر وادي سر گردانند.

انصاریان: و مطالبی می گویند که خود عمل نمی کنند،
خرمشاهی: و ايشان چيزهايى مى‏گويند كه خود انجام نمى‏دهند
فولادوند: و آنانند كه چيزهايى مى‏ گويند كه انجام نمى‏ دهند
قمشه‌ای: و آنها بسیار سخنان می‌گویند که یکی را عمل نمی‌کنند.
مکارم شیرازی: و سخناني مي‏گويند كه عمل نمي‏كنند!

انصاریان: مگر آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند و خدا را بسیار یاد کردند و پس از آنکه [با شعرهای باطل دشمنان، هجویّات مشرکان و یاوه های کافران] مورد ستم قرار گرفتند [با شعرهای توحیدی و اصیل و استوار خود] به انتقام گرفتن [از دشمن و دفاع از خویش] برخاستند، و کسانی که ستم کرده اند، به زودی خواهند دانست که به چه بازگشت گاهی باز خواهند گشت؟!
خرمشاهی: مگر كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏اند و خداوند را بسيار ياد مى‏كنند، و پس از آنكه ستم ديده‏اند انتقامشان را گرفته‏اند، و كسانى كه ستم كرده‏اند زودا كه بدانند كه به چه بازگشتگاهى راه خواهند برد
فولادوند: مگر كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده و خدا را بسيار به ياد آورده و پس از آنكه مورد ستم قرار گرفته‏ اند يارى خواسته‏ اند و كسانى كه ستم كرده‏ اند به زودى خواهند دانست به كدام بازگشتگاه برخواهند گشت
قمشه‌ای: مگر آن شاعران که اهل ایمان و نیکوکار بوده و یاد خدا بسیار کردند و برای انتقام از (هجو و) ستمی که در حق آنها (و سایر مؤمنان) شده (به نظم سخن و طبع شعر) به انتقام و دفاع برخاستند (و به شمشیر زبان با دشمنان دین جهاد کردند، آنان را مؤمنان پیروی خواهند کرد) و آنان که ظلم و ستم کردند به زودی خواهند دانست که به چه کیفر گاهی و دوزخ انتقامی بازگشت می‌کنند.
مکارم شیرازی: مگر كساني كه ايمان آورده‏ اند و عمل صالح انجام مي‏دهند و ياد خدا بسيار مي‏كنند و به هنگامي كه مورد ستم واقع مي‏شوند به دفاع از خويشتن (و مؤ منان) بر مي‏خيزند (و از ذوق شعري خود كمك مي‏گيرند) و بزودي آنها كه ستم كردند مي‏دانند كه بازگشتشان به كجاست.