|
وَمَا أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنْذِرُونَ
﴿۲۰۸﴾
انصاریان: و [مردم] هیچ شهری را نابود نکردیم مگر آنکه بیم دهندگانی برای آنان بود،
خرمشاهی: و [اهل] هيچ شهرى را نابود نكرديم مگر آنكه هشداردهندگانى داشتند فولادوند: و هيچ شهرى را هلاك نكرديم مگر آنكه براى آن هشداردهندگانى بود قمشه‌ای: و ما اهل هیچ دیاری را تا رسولانی به هدایت و اتمام حجت بر آنها نفرستادیم هلاک نکردیم. مکارم شیرازی: ما هيچ شهر و دياري را هلاك نكرديم مگر اينكه انذار كنندگاني براي آنها بود.
ذِكْرَى وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ
﴿۲۰۹﴾
انصاریان: برای اندرز دادن و اتمام حجت؛ و ما هرگز ستمکار نبوده ایم [که مردمی را بدون فرستادن پیامبر نابود کنیم.]
خرمشاهی: [براى] پندآموزى، و ما ستمگر نبودهايم فولادوند: [تا آنان را] تذكر [دهند] و ما ستمكار نبوده ايم قمشه‌ای: این (هلاک بدان) پند و موعظه است (برای خوبان) و ما هرگز به کسی ستم نکردیم. مکارم شیرازی: تا متذكر شوند، و ما هرگز ستمگر نبوديم.
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ
﴿۲۱۰﴾
انصاریان: قرآن را شیطان ها نازل نکرده اند،
خرمشاهی: و آن را شياطين نازل نكردهاند فولادوند: و شيطانها آن را فرود نياورده اند قمشه‌ای: و این قرآن را شیاطین فرود نیاوردند (بلکه جبرئیل امین، فرشته خدا نازل ساخته). مکارم شیرازی: شياطين و جنيان اين آيات را نازل نكردند.
وَمَا يَنْبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ
﴿۲۱۱﴾
انصاریان: و [نزول قرآن] سزاوار آنان نیست، و قدرت [وحی کردن چنین کتابی را] ندارند،
خرمشاهی: و آنان را نرسد، و چنين كارى نتوانند كرد فولادوند: و آنان را نسزد و نمى توانند [وحى كنند] قمشه‌ای: نه هرگز این گونه سخنان از شیاطین شایسته است و نه قدرت (بر نزول آن) دارند. مکارم شیرازی: و براي آنها سزاوار نيست، و قدرت ندارند.
إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ
﴿۲۱۲﴾
انصاریان: بی تردید آنان از شنیدن [وحی الهی و اخبار ملکوتی] محروم و برکنارند.
خرمشاهی: چرا كه ايشان از شنيدن [وحى] بركنار هستند فولادوند: در حقيقت آنها از شنيدن معزول [و محروم]اند قمشه‌ای: که البته آنها از استماع وحی الهی معزولند. مکارم شیرازی: آنها از استراق سمع (و شنيدن اخبار آسمانها) بركنارند.
فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ
﴿۲۱۳﴾
انصاریان: پس با خدا معبودی دیگر را مپرست، که از عذاب شدگان خواهی شد.
خرمشاهی: پس در جنب خداوند خدايى ديگر [به نيايش] مخوان كه از عذاب ديدگان خواهى شد فولادوند: پس با خدا خداى ديگر مخوان كه از عذابشدگان خواهى شد قمشه‌ای: پس با خدای یکتا احدی را معبود مخوان و گرنه از اهل عذاب خواهی شد. مکارم شیرازی: هيچ معبودي را با خداوند مخوان كه از معذبين خواهي بود.
وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ
﴿۲۱۴﴾
انصاریان: و خویشان نزدیکت را [از عاقبت اعمال زشت] هشدار ده،
خرمشاهی: و خاندان خويشاوندت را هشدار ده فولادوند: و خويشان نزديكت را هشدار ده قمشه‌ای: و (نخست) خویشان نزدیکت را (از خدا) بترسان. مکارم شیرازی: خويشاوندان نزديكت را انذار كن.
وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
﴿۲۱۵﴾
انصاریان: و پر و بال [فروتنی و تواضع] خود را برای مؤمنانی که از تو پیروی می کنند بگستر،
خرمشاهی: و در برابر مؤمنانى كه از تو پيروى مىكنند مهربان و فروتن باش فولادوند: و براى آن مؤمنانى كه تو را پيروى كرده اند بال خود را فرو گستر قمشه‌ای: و پر و بال مرحمت بر تمام پیروان با ایمانت به تواضع بگستران. مکارم شیرازی: و بال و پر خود را براي مؤ مناني كه از تو پيروي ميكنند بگستر.
فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ
﴿۲۱۶﴾
انصاریان: پس اگر تو را نافرمانی کردند بگو: من از آنچه انجام می دهید، بیزارم؛
خرمشاهی: پس اگر از تو سرپيچى كردند بگو كه من از آنچه مىكنيد برى و بركنارم فولادوند: و اگر تو را نافرمانى كردند بگو من از آنچه مى كنيد بيزارم قمشه‌ای: و هرگاه قوم فرمانت را مخالفت کردند به آنها بگو: من خود از کردار (بد) شما بیزارم. مکارم شیرازی: اگر آنان نافرماني تو كنند، بگو: من از كار شما بيزارم.
وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ
﴿۲۱۷﴾
انصاریان: و بر توانای شکست ناپذیر مهربان توکل کن،
خرمشاهی: و بر [خداوند] پيروزمند مهربان توكل كن فولادوند: و بر [خداى] عزيز مهربان توكل كن قمشه‌ای: و توکل بر آن خدای مقتدر مهربان کن. مکارم شیرازی: و بر خداوند عزيز و رحيم توكل نما. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو