|
وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ
﴿۱۹۸﴾
انصاریان: و اگر آن را بر برخی از غیر عرب ها نازل کرده بودیم،
خرمشاهی: و اگر آن را بر بعضى از گنگان بيگانه زبان نازل كرده بوديم فولادوند: و اگر آن را بر برخى از غير عرب زبانان نازل میکرديم قمشه‌ای: و اگر ما این کتاب (عربی) را بر بعض مردم عجم نازل می‌گردانیدیم. مکارم شیرازی: هر گاه ما آن را بر بعضي از عجم (غير عرب) نازل ميكرديم.
فَقَرَأَهُ عَلَيْهِمْ مَا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ
﴿۱۹۹﴾
انصاریان: و او آن را بر عرب ها می خواند، باز هم به آن ایمان نمی آوردند!!
خرمشاهی: سپس آن را برايشان مىخواند، به آن ايمان نمىآوردند فولادوند: و پيامبر آن را برايشان مى خواند به آن ايمان نمى آوردند قمشه‌ای: و آن رسول آن را (به زبان تازی) بر عجم‌ها قرائت می‌کرد آنان ایمان نمی‌آوردند (به این عذر که قرآن چون به زبان ما نیست ما فهم آن نکرده و اعجاز آن را درک نمی‌کنیم، اما شما قوم عرب با چه عذر ایمان نمی‌آورید؟) مکارم شیرازی: و او آنرا برايشان ميخواند به آن ايمان نميآوردند.
كَذَلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ
﴿۲۰۰﴾
انصاریان: این گونه [که آن را به زبان عربی روشن و گویا نازل کردیم] در دل های مجرمان درآوردیم [که آن را بفهمند و به آن ایمان آورند،]
خرمشاهی: بدينسان آن را در دلهاى گناهكاران راه دادهايم فولادوند: اين گونه در دلهاى گناهكاران [انكار را] راه مى دهيم قمشه‌ای: ما این قرآن را این چنین در دل تبهکاران گذراندیم (و بر آنها به این کتاب اتمام حجت کردیم). مکارم شیرازی: (آري) اين گونه قرآن را در دلهاي مجرمان وارد ميكنيم.
لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ
﴿۲۰۱﴾
انصاریان: [ولی این بیمار دلان لجوج] به آن ایمان نمی آورند تا آن عذاب دردناک را ببینند،
خرمشاهی: كه به آن ايمان نمىآورند مگر آنكه عذاب دردناك را بنگرند فولادوند: كه به آن نگروند تا عذاب پردرد را ببينند قمشه‌ای: اما به این قرآن ایمان نمی‌آورند تا عذاب دردناک را مشاهده کنند. مکارم شیرازی: آنها به آن ايمان نميآورند تا عذاب دردناك را با چشم خود به بينند.
فَيَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ
﴿۲۰۲﴾
انصاریان: که ناگهان در حالی که بی خبرند به سراغشان آید،
خرمشاهی: كه ناگهانى بر سر آنان آيد و آنان آگاه نباشند فولادوند: كه به طور ناگهانى در حالى كه بى خبرند بديشان برسد قمشه‌ای: که به ناگاه آن عذاب که سخت از آن غافلند به آنها فرا رسد. مکارم شیرازی: ناگهان (عذاب الهي) به سراغ آنها ميآيد، در حالي كه توجه ندارند.
فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ
﴿۲۰۳﴾
انصاریان: پس [در آن موقعیت بسیار سخت] گویند: آیا ما مهلت می یابیم؟
خرمشاهی: آنگاه گويند آيا ما مهلت يافته خواهيم بود؟ فولادوند: و بگويند آيا مهلت خواهيم يافت قمشه‌ای: و آن کافران گویند: آیا بر ما مهلتی منظور می‌شود (تا زمانی از عذاب بیاساییم؟ مکارم شیرازی: و در اين هنگام ميگويند: آيا به ما مهلتي داده خواهد شد؟
أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ
﴿۲۰۴﴾
انصاریان: آیا به آمدن عذاب ما شتاب می کنند؟
خرمشاهی: پس آيا عذاب ما را به شتاب مىخواهند فولادوند: پس آيا عذاب ما را به شتاب مى خواهند قمشه‌ای: آیا (اکنون که هنگام عذابشان نیست از تمسخر) عذاب و انتقام ما را به تعجیل می‌طلبند؟ مکارم شیرازی: آيا براي عذاب ما عجله ميكنند؟
أَفَرَأَيْتَ إِنْ مَتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ
﴿۲۰۵﴾
انصاریان: پس خبر ده اگر ما آنان را سالیانی بهره مندی و برخورداری دهیم،
خرمشاهی: ملاحظه كن كه اگر سالها برخوردارشان سازيم فولادوند: مگر نمى دانى كه اگر سالها آنان را برخوردار كنيم قمشه‌ای: چه خواهی دید اگر ما چند سالی آنها را در دنیا متنعّم سازیم. مکارم شیرازی: اگر ما ساليان ديگري آنها را از اين زندگي بهره مند سازيم …
ثُمَّ جَاءَهُمْ مَا كَانُوا يُوعَدُونَ
﴿۲۰۶﴾
انصاریان: سپس آن عذابی که به آن تهدید می شدند، به سراغشان آید.
خرمشاهی: سپس آنچه از آن بيمشان دادهايم، به سراغ آنان آيد فولادوند: و آنگاه آنچه كه [بدان] بيم داده مى شوند بديشان برسد قمشه‌ای: سپس به عذابی که بر آنان وعده شده یکسر هلاک شوند. مکارم شیرازی: سپس عذابي كه به آنها وعده داده شده به سراغشان بيايد.
مَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا كَانُوا يُمَتَّعُونَ
﴿۲۰۷﴾
انصاریان: آنچه را [چند سال] همواره از آن برخورداری می یافتند [عذاب را] از آنان دفعنخواهد کرد،
خرمشاهی: آن برخورداريشان به كار آنان نيايد فولادوند: آنچه از آن برخوردار مى شدند به كارشان نمى آيد [و عذاب را از آنان دفع نمى كند] قمشه‌ای: آیا بهره‌ای که از مال دنیا داشتند هیچ آنها را از عذاب خواهد رهانید؟ مکارم شیرازی: اين تمتع و بهره گيري از دنيا براي آنها سودي نخواهد داشت. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو