|
قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ
﴿۱۸۸﴾
انصاریان: [شعیب] گفت: پروردگارم به آنچه انجام می دهید، داناتر است.
خرمشاهی: [شعيب] گفت پروردگار من به آنچه مىكنيد داناتر است فولادوند: [شعيب] گفت پروردگارم به آنچه مى كنيد داناتر است قمشه‌ای: شعیب گفت: خدای من بهتر بر (صدق دعوی من و کذب قول و زشتی) افعال شما آگاه است. مکارم شیرازی: (شعيب) گفت: پروردگار من به اعمالي كه شما انجام ميدهيد آگاه تر است.
فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
﴿۱۸۹﴾
انصاریان: پس او را تکذیب کردند؛ در نتیجه عذاب روز سایبان [یعنی روزی که ابری تیره و صاعقه زا سایه می اندازد] آنان را فرا گرفت، همانا آن عذاب روزی بزرگ بود،
خرمشاهی: آنگاه او را دروغگو انگاشتند و عذاب روز ابرى سايهافكن آنان را فروگرفت، كه عذاب روزى سهمگين بود فولادوند: پس او را تكذيب كردند و عذاب روز ابر [آتشبار] آنان را فرو گرفت به راستى آن عذاب روزى هولناك بود قمشه‌ای: باز او را تکذیب کردند و به عذاب سخت روز سایه‌بان (یعنی روزی که مردم از شدت گرما به سایه‌بانی پناه می‌بردند و باز از گرمی هلاک می‌شدند) گرفتار شدند که عذاب آن روز بسیار بزرگ و سخت بود. مکارم شیرازی: سرانجام او را تكذيب كردند و عذاب روز ابر سايه افكن آنها را فرو گرفت، كه اين عذاب روز بزرگي بود.
إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ
﴿۱۹۰﴾
انصاریان: بی تردید در این سرگذشت، عبرتی بزرگ وجود دارد؛ و قوم شعیب بیشترشان مؤمن نبودند،
خرمشاهی: بىگمان در اين مايه عبرتى هست و بيشترينه آنان مؤمن نبودند فولادوند: قطعا در اين [عقوبت درس] عبرتى است و[لى] بيشترشان ايمان آورنده نبودند قمشه‌ای: همانا در این هلاک قوم شعیب نیز آیت عبرتی (برای دیگران) بود، و اکثر آنها ایمان نیاوردند. مکارم شیرازی: در اين ماجرا آيت و نشانه اي است ولي اكثر آنها ايمان نياوردند.
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
﴿۱۹۱﴾
انصاریان: و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است.
خرمشاهی: و همانا پروردگارت پيروزمند مهربان است فولادوند: و در حقيقت پروردگار تو همان شكست ناپذير مهربان است قمشه‌ای: و همانا خدای تو بسیار مقتدر و مهربان است. مکارم شیرازی: و پروردگار تو عزيز و رحيم است.
وَإِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ
﴿۱۹۲﴾
انصاریان: و بی تردید این قرآن، نازل شده پروردگار جهانیان است،
خرمشاهی: و آن [قرآن] فرو فرستاده پروردگار جهانيان است فولادوند: و راستى كه اين [قرآن] وحى پروردگار جهانيان است قمشه‌ای: و این قرآن به حقیقت از جانب خدای عالمیان نازل شده. مکارم شیرازی: و اين (قرآن) از سوي پروردگار جهانيان نازل شده است.
نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ
﴿۱۹۳﴾
انصاریان: که روح الامین آن را نازل کرده است،
خرمشاهی: كه روحالامين [جبرئيل] آن را بر دل تو فرود آورده است فولادوند: روح الامين آن را بر دلت نازل كرد قمشه‌ای: (جبرئیل) روح الامین (فرشته بزرگ خدا) آن را نازل گردانیده. مکارم شیرازی: روح الامين آنرا نازل كرده است …
عَلَى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ
﴿۱۹۴﴾
انصاریان: بر قلب تو، تا از بیم دهندگان باشی،
خرمشاهی: تا از هشداردهندگان باشى فولادوند: تا از [جمله] هشداردهندگان باشى قمشه‌ای: و آن را بر قلب تو فرود آورده تا از عقاب خدا بترسانی. مکارم شیرازی: بر قلب (پاك) تو، تا (مردم را) انذار كني.
بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ
﴿۱۹۵﴾
انصاریان: به زبان عربی روشن و گویا
خرمشاهی: به زبان عربى شيوا فولادوند: به زبان عربى روشن قمشه‌ای: به زبان عربی فصیح. مکارم شیرازی: آنرا به زبان عربي آشكار نازل كرد
وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ
﴿۱۹۶﴾
انصاریان: و بی تردید [خبر] این [قرآن] در کتاب های پیشینیان است.
خرمشاهی: و [خبر] آن در صحف [آسمانى] پيشينيان هست فولادوند: و [وصف] آن در كتابهاى پيشينيان آمده است قمشه‌ای: و (ذکر عظمت) این قرآن در کتب انبیاء پیشین مسطور است. مکارم شیرازی: و توصيف آن در كتب پيشينيان نيز آمده است.
أَوَلَمْ يَكُنْ لَهُمْ آيَةً أَنْ يَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ
﴿۱۹۷﴾
انصاریان: آیا آگاهی دانشمندان بنی اسرائیل به خبر قرآن [در کتاب های پیشینیان] برای مشرکان نشانه ای [بر حقّانیّت قرآن و صدق نبوّت تو] نیست؟!
خرمشاهی: آيا اين براى آنان نشانه[ى صدق] نيست كه علماى بنىاسرائيل آن را [از پيش] مىشناسند فولادوند: آيا براى آنان اين خود دليلى روشن نيست كه علماى بنى اسرائيل از آن اطلاع دارند قمشه‌ای: آیا این خود آیت و برهان روشنی (بر کافران) نیست که علماء بنی اسرائیل (از کتب انبیاء سلف) بر این قرآن آگاهند؟ مکارم شیرازی: آيا همين نشانه براي آنها كافي نيست، كه علماي بني اسرائيل به خوبي از آن آگاهند. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو