انصاریان: آیا به [قدرت و حکمت] پروردگارت ننگریستی که چگونه سایه را امتداد داد و گستراند؟ و اگر می خواست آن را ساکن و ثابت می کرد، آن گاه خورشید را برای [شناختن] آن سایه، راهنما [ی انسان ها] قرار دادیم.
خرمشاهی: آيا نينديشيده‏اى كه پروردگارت چگونه سايه را مى‏گسترد، و اگر مى‏خواست آن را ساكن مى‏گرداند، سپس خورشيد را نمايانگر آن مى‏گردانيم‏
فولادوند: آيا نديده‏ اى كه پروردگارت چگونه سايه را گسترده است و اگر مى‏ خواست آن را ساكن قرار مى‏ داد آنگاه خورشيد را بر آن دليل گردانيديم
قمشه‌ای: آیا ندیدی که خدای تو چگونه سایه را با آنکه اگر خواستی ساکن کردی (بر سر عالمیان) بگسترانید؟ آن گاه آفتاب را بر آن دلیل قرار دادیم.
مکارم شیرازی: آيا نديدي چگونه پروردگارت سايه را گسترده ؟ و اگر مي‏خواست آنرا ساكن قرار مي‏داد، سپس خورشيد را بر وجود آن دليل قرار داديم.

انصاریان: سپس آن را [با بلند شدن آفتاب] اندک اندک به سوی خود باز می گیریم.
خرمشاهی: سپس آن را اندك اندك به سوى خود باز مى‏گيريم‏
فولادوند: سپس آن [سايه] را اندك اندك به سوى خود بازمى‏ گيريم
قمشه‌ای: سپس ظلّ آن آفتاب (منبسط) را به سوی خود تدریجا قبض می‌کنیم.
مکارم شیرازی: سپس آنرا آهسته جمع مي‏كنيم.

انصاریان: و اوست که شب را برای شما پوشش، و خواب را مایه استراحت و آرامش، و روز را [زمان] پراکنده شدن [جهت فعالیت و کوشش] قرار داد.
خرمشاهی: و او كسى است كه شب را براى شما پرده‏پوش و خواب را آرام‏بخش گرداند و روز را مايه جنب و جوش ساخت‏
فولادوند: و اوست كسى كه شب را براى شما پوششى قرار داد و خواب را [مايه] آرامشى و روز را زمان برخاستن [شما] گردانيد
قمشه‌ای: و او خدایی است که شب را برای شما لباس گردانید (تا همه در سیاه جامه شب مستور شوید) و خواب را مایه سکون و آرامش شما قرار داد و روز روشن را برای جنبش و کار مقرر داشت.
مکارم شیرازی: او كسي است كه شب را براي شما لباس قرار داد و روز را مايه حركت و حيات!

انصاریان: و اوست که بادها را پیشاپیش [باران] رحمتش به عنوان مژده دهنده باران فرستاد، و از آسمان آبی پاک و پاک کننده نازل کردیم.
خرمشاهی: و او كسى است كه بادها را پيشاپيش رحمتش [باران‏] مژده‏بخش مى‏فرستد، و از آسمان آبى بس پاكيزه فرو فرستاديم‏
فولادوند: و اوست آن كس كه بادها را نويدى پيشاپيش رحمت‏ خويش [=باران] فرستاد و از آسمان آبى پاك فرود آورديم
قمشه‌ای: و او خدایی است که بادها را برای بشارت پیشاپیش باران رحمت خود فرستاد، و از آسمان آبی طاهر و مطهّر نازل کردیم.
مکارم شیرازی: و او كسي است كه بادها را بشارتگراني پيش از رحمتش فرستاد و از آسمان آبي پاك كننده نازل كرديم.

انصاریان: تا به وسیله آن سرزمینی مرده را زنده کنیم و آن را به آفریده های خود از دام ها ومردمان بسیار بنوشانیم.
خرمشاهی: تا بدان سرزمينى پژمرده را زنده گردانيم و آن را به چارپايان و مردمان بسيارى از آنان كه آفريده‏ايمشان مى‏نوشانيم‏
فولادوند: تا به وسيله آن سرزمينى پژمرده را زنده گردانيم و آن را به آنچه خلق كرده‏ ايم از دامها و انسانهاى بسيار بنوشانيم
قمشه‌ای: تا به آن باران زمین خشک و مرده را زنده سازیم و آنچه آفریدیم از چهارپایان و آدمیان بسیار همه را از آن سیراب گردانیم.
مکارم شیرازی: تا به وسيله آن سرزمين مرده را زنده كنيم، و آنرا براي نوشيدن در اختيار مخلوقاتي كه آفريده‏ ايم - چهارپايان و انسانهاي بسيار - بگذاريم.

انصاریان: ما باران را میان آنان [از منطقه ای به منطقه دیگر] گرداندیم تا متذکّر [قدرت و رحمت من] شوند، ولی بیشتر مردم جز به ناسپاسی و کفران رضایت ندادند.
خرمشاهی: و به راستى كه آن را گونه‏گونه برايشان بيان داشتيم تا پند گيرند، و بيشترينه مردم، چيزى غير از ناسپاسى نخواستند
فولادوند: و قطعا آن [پند] را ميان آنان گوناگون ساختيم تا توجه پيدا كنند و[لى ] بيشتر مردم جز ناسپاسى نخواستند
قمشه‌ای: و ما تغییرات و گردش باد و باران (و سایر انقلابات عالم) را بین مردم آوردیم تا پند گرفته و متذکر حق شوند، لیکن اکثر مردم جز راه کفران و جحود پیش نگرفتند.
مکارم شیرازی: ما اين آيات را به صورتهاي گوناگون در ميان آنها قرار داديم تا متذكر شوند ولي بيشتر مردم جز انكار و كفر كاري نكردند.

انصاریان: و اگر می خواستیم حتماً در هر شهری [پیامبری] بیم دهنده مبعوث می کردیم [ولی به سبب کمال و جامعیّت، پیامبری را به تو ختم کردیم.]
خرمشاهی: و اگر مى‏خواستيم در هر شهرى [پيامبر] هشداردهنده‏اى برمى‏انگيختيم‏
فولادوند: و اگر مى‏ خواستيم قطعا در هر شهرى هشداردهنده‏ اى برمى‏ انگيختيم
قمشه‌ای: و اگر ما می‌خواستیم در بین مردم هر قریه پیغمبری که (خلق را از عذاب خدا) بترساند می‌فرستادیم.
مکارم شیرازی: و اگر مي‏خواستيم در هر شهر و دياري پيامبري مي‏فرستاديم.

انصاریان: پس کافران را [که انتظار دارند از ابلاغ وحی باز ایستی،] فرمان مبر و به وسیله این [قرآن] با آنان جهاد [ی فرهنگی و تبلیغی] کن.
خرمشاهی: پس، از كافران اطاعت مكن و با آنان به سختى جهاد كن‏
فولادوند: پس از كافران اطاعت مكن و با [الهام گرفتن از] قرآن با آنان به جهادى بزرگ بپرداز
قمشه‌ای: پس تو هرگز تابع کافران مباش و با آنها چنان که مخالفت قرآن و دین حق کنند سخت جهاد و کارزار کن.
مکارم شیرازی: بنابراين از كافران اطاعت مكن و به وسيله قرآن با آنها جهاد بزرگي بنما.

انصاریان: و اوست که دو دریا را به هم آمیخت، این خوش طعم و گوارا، و این شور و تلخ است، ومیان آن دو مانع و حایل و سدّی نفوذناپذیر واستوار قرار داد [تا به هم مخلوط نشوند.]
خرمشاهی: و او كسى است كه دو دريا را به هم برآميخت اين يك شيرين و خوشگوار، و اين يك شور و تلخ و در ميان آن دو برزخ و حايلى جداگر قرار داد
فولادوند: و اوست كسى كه دو دريا را موج‏زنان به سوى هم روان كرد اين يكى شيرين [و] گوارا و آن يكى شور [و] تلخ است و ميان آن دو مانع و حريمى استوار قرار داد
قمشه‌ای: و او خدایی است که دو دریا را به هم درآمیخت که این آب گوارا و شیرین و آن دیگر شور و تلخ است، و بین این دو آب (در عین به هم آمیختن) واسطه و حایلی قرار داد که همیشه از هم منفصل و جدا باشند.
مکارم شیرازی: و او كسي است كه دو دريا را در كنار هم قرار داد يكي گوارا و شيرين و ديگري شور و تلخ و در ميان آنها برزخي قرار داد تا با هم مخلوط نشوند (گوئي هر يك به ديگري مي‏گويد) دور باش و نزديك نيا!

انصاریان: و اوست که از آب، بشری آفرید و او را دارای [دو نوع پیوند] نسبی و سببی کرد؛ و پروردگارت همواره تواناست.
خرمشاهی: و او كسى است كه از آب انسانى آفريد، و او را داراى پيوند نسبى و سببى گردانيد و پروردگار تو تواناست‏
فولادوند: و اوست كسى كه از آب بشرى آفريد و او را [داراى خويشاوندى] نسبى و دامادى قرار داد و پروردگار تو همواره تواناست
قمشه‌ای: و او خدایی است که از آب (نطفه) بشر را آفرید و بین آنها خویشی نسب و بستگی ازدواج قرار داد، و خدای تو (بر هر چیز) قادر است.
مکارم شیرازی: او كسي است كه از آب انساني را آفريد او را نسب و سبب قرار داد (و نسل او را از اين دو طريق گسترش داد) و پروردگار تو همواره قادر است.