انصاریان: در حالی که به آن تکبّر می ورزیدید [و در بزم] شبانه [خود درباره آن] هذیان می گفتید [و سخنان نامعقول به زبان می آوردید.] ….
خرمشاهی: در برابر آن تكبر مى‏ورزيديد و درباره آن شبها افسانه سرايى و پريشان‏گويى مى‏كرديد
فولادوند: در حالى كه از [پذيرفتن] آن تكبر مى ‏ورزيديد و شب هنگام [در محافل خود] بدگويى میکرديد
قمشه‌ای: در حالتی که به هذیان و افسانه‌های شبانه خود (از شنیدن کلام خدا) تکبر و دوری می‌کردید.
مکارم شیرازی: در حالي كه در برابر آن آيات استكبار مي‏نموديد و شبها در جلسات خود به بدگوئي ادامه مي‏داديد.

انصاریان: آیا در این سخن [که وحی خداست] نیندیشیدند؟ یا مگر [برای اولین بار] کتابی برای آنان آمده است که برای پدران پیشین آنان نیامده بود؟ ….
خرمشاهی: آيا در اين سخن انديشه نمى‏كنند، يا چيزى كه به سراغ نياكانشان نيامده بود، به سراغ آنان آمده است؟
فولادوند: آيا در [عظمت] اين سخن نينديشيده‏ اند يا چيزى براى آنان آمده كه براى پدران پيشين آنها نيامده است
قمشه‌ای: آیا در این سخن (خدا و قرآن بزرگ) فکر و اندیشه نمی‌کنند (تا حقانیت آن را درک کنند) یا آنکه کتاب و رسول تنها بر اینان آمده و بر پدران پیشین آنها نیامده؟
مکارم شیرازی: آيا آنها در اين گفتار تدبر نكردند؟ يا اينكه مطالبي براي آنان آمده كه براي نياكانشان نيامده است؟!

انصاریان: یا مگر پیامبرشان را [از لحاظ حسب، نسب، درستی، امانت، اخلاق و کرامت] نشناخته اند که منکر او هستند؟ ….
خرمشاهی: يا آنكه پيامبرشان را نمى‏شناسند، و لذا با او بيگانه‏اند
فولادوند: يا پيامبر خود را [درست] نشناخته و [لذا] به انكار او پرداخته‏ اند
قمشه‌ای: یا آنکه اینان رسول خود را نشناخته‌اند که او را انکار و تکذیب می‌کنند.
مکارم شیرازی: يا اينكه پيامبرشان را نشناختند (و از سوابق او آگاه نيستند) كه او را انكار مي‏كنند؟!

انصاریان: یا می گویند: نوعی دیوانگی در اوست؟ [چنین نیست که این یاوه گویان به هم می بافند] بلکه او حق را برای آنان آورده است، و بیشترشان حق را خوش ندارند،
خرمشاهی: يا مى‏گويند او جنونى دارد، [چنين نيست‏] بلكه [پيامبر] حق را براى آنان آورده است، و بيشترينه آنان ناخواهان حق‏اند
فولادوند: يا مى‏ گويند او جنونى دارد [نه] بلكه [او] حق را براى ايشان آورده و[لى] بيشترشان حقيقت را خوش ندارند
قمشه‌ای: یا آنکه می‌گویند که این رسول را جنونی عارض شده (که دعوی رسالت می‌کند)؟ (چنین نیست) بلکه دین حق را بر آنها آورده و لیکن اکثر آنها از حق روگردان و متنفرند.
مکارم شیرازی: يا مي‏گويند او ديوانه است؟!، ولي او حق را براي آنها آورده اما اكثرشان از حق كراهت دارند.

انصاریان: و اگر حق از هواهای نفس آنان پیروی می کرد، بی تردید آسمان ها و زمین و هر که در آنهاست از هم می پاشید [و تباه می شد؛ چنین نیست که حق از هواهای نفس آنان پیروی کند] بلکه کتاب [ی را که مایه شرف و سربلندی] آنان [است] به آنان داده ایم، ولی آنان از مایه شرف و سربلندی خود روی گردانند.،
خرمشاهی: و اگر حق از هوى و هوسهاى آنان پيروى مى‏كرد، بى‏شك آسمان و زمين و هر كه در آنهاست، تباه مى‏شد، حق اين است كه حديث خودشان را برايشان آورده‏ايم، آنگاه آنان از ياد خويش رويگردانند
فولادوند: و اگر حق از هوسهاى آنها پيروى میکرد قطعا آسمانها و زمين و هر كه در آنهاست تباه مى ‏شد [نه] بلكه يادنامه‏ شان را به آنان داده‏ ايم ولى آنها از [پيروى] يادنامه خود رويگردانند
قمشه‌ای: و اگر حق تابع هوای نفس آنان شود همانا آسمانها و زمین و هر که در آنهاست فاسد خواهد شد. (و کافران از جهل نسبت جنون به رسول ما دادند؛ چنین نیست) بلکه ما اندرز قرآن بزرگ را بر آنها فرستادیم و آنان از این اندرز خود اعراض کنند.
مکارم شیرازی: و اگر حق از هوسهاي آنها پيروي كند آسمانها و زمين و تمام كساني كه در آنها هستند تباه مي‏شوند، ولي ما قرآني به آنها داديم كه مايه يادآوري (و مايه شرف و حيثيت آنها) است اما آنان از چنين چيزي رويگردانند.

انصاریان: یا [مگر برای ادای وظیفه ات] مزدی از آنان می خواهی [که پذیرش دعوتت برای آنان سنگین است؟] پس مزد پروردگارت بهتر است، و او بهترین روزی دهندگان است،
خرمشاهی: يا شايد از آنان مزدى مى‏طلبى؟ ولى پاداش پروردگارت [بسى‏] بهتر است، و او بهترين روزى‏دهندگان است‏
فولادوند: يا از ايشان مزدى مطالبه مى ‏كنى و مزد پروردگارت بهتر است و اوست كه بهترين روزى ‏دهندگان است
قمشه‌ای: مگر تو از این امت خرج و مزد رسالت می‌خواهی؟ (هرگز!) مزدی که خدا به تو دهد (از هر چیز) بهتر است، که خدا بهترین روزی دهنده است.
مکارم شیرازی: يا اينكه تو از آنها مزد و هزينه‏ اي (در برابر دعوتت) مي‏خواهي؟ در حالي كه مزد پروردگارت بهتر است و او بهترين روزي دهندگان است.

انصاریان: و مسلماً تو آنان را به راهی راست دعوت می کنی،
خرمشاهی: و تو ايشان را به راهى راست مى‏خوانى‏
فولادوند: و در حقيقت اين تويى كه جدا آنها را به راه راست مى‏ خوانى
قمشه‌ای: و البته تو خلق را به راه راست می‌خوانی.
مکارم شیرازی: به طور قطع و يقين تو آنها را به صراط مستقيم دعوت مي‏كني.

انصاریان: و بی تردید کسانی که به آخرت ایمان نمی آورند از [این] راه منحرف اند. ….
خرمشاهی: و كسانى كه به آخرت ايمان نمى‏آورند، از راه [راست‏] به در افتاده‏اند
فولادوند: و به راستى كسانى كه به آخرت ايمان ندارند از راه [درست] سخت منحرفند
قمشه‌ای: و لیکن آنان که به آخرت ایمان نمی‌آورند از آن راه راست برمی‌گردند.
مکارم شیرازی: اما كساني كه به آخرت ايمان ندارند از اين صراط منحرفند.

انصاریان: و اگر به آنان رحم کنیم و آسیب و گزندی را که دچار آن هستند [از آنان] برطرف سازیم، باز هم سرگردان و متحیر در سرکشی و طغیانشان لجاجت می ورزند.
خرمشاهی: و اگر بر آنان رحمت مى‏آورديم و بلايى را كه دچارش بودند، مى‏گردانديم، در طغيانشان با سرگشتگى پاى مى‏فشردند
فولادوند: و اگر ايشان را ببخشاييم و آنچه از صدمه بر آنان [وارد آمده] است برطرف كنيم در طغيان خود كوردلانه اصرار مى ‏ورزند
قمشه‌ای: و اگر ما با آنها مهربانی کرده و هر گونه الم و رنج و عذابی که دارند برطرف سازیم آنها سخت‌تر در طغیان و سرکشی خود فرو می‌روند.
مکارم شیرازی: و اگر به آنها رحم كنيم و گرفتاريها و مشكلاتشان را برطرف سازيم (نه تنها بيدار نمي‏شوند) بلكه در طغيانشان اصرار مي‏ورزند و (در اين وادي) سرگردان مي‏مانند.

انصاریان: همانا ما آنان را به بلاها و آسیب ها [ی دنیایی] گرفتیم، ولی نه برای پروردگارشان فروتنی کردند و نه به پیشگاهش زاری می کنند،
خرمشاهی: و به راستى آنان را با عذاب فرو گرفتيم، و در برابر پروردگارشان خاكسارى و زارى نكردند
فولادوند: و به راستى ايشان را به عذاب گرفتار كرديم و[لى] نسبت به پروردگارشان فروتنى نكردند و به زارى درنيامدند
قمشه‌ای: و همانا ما آنها را به عذاب سخت گرفتار کردیم و باز آن کافران به تضرع و توبه و ناله رو به درگاه خدای خود نیاوردند.
مکارم شیرازی: ما آنها را به عذاب و بلا گرفتار ساختيم (تا بيدار شوند) اما آنها نه در برابر پروردگارشان تواضع كردند و نه به درگاهش تضرع مي‏كنند.