|
وَإِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ
﴿۵۲﴾
انصاریان: و بی تردید این [اسلام] آیینِ [حقیقی] شماست در حالی که آیینی یگانه است، و من پروردگار شمایم؛ بنابراین از من پروا کنید.
خرمشاهی: و همانا اين امت شماست، امتى يگانه، و من پروردگار شما هستم، از من پروا كنيد فولادوند: و در حقيقت اين امت شماست كه امتى يگانه است و من پروردگار شمايم پساز من پروا داريد قمشه‌ای: و این مردم همه یک دین و متفق الکلمه یک امت شمایند و من یگانه خدای شما هستم، پس از من بترسید. مکارم شیرازی: همه شما امت واحدي هستيد و من پروردگار شمايم از مخالفت فرمان من بپرهيزيد.
فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ زُبُرًا كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ
﴿۵۳﴾
انصاریان: پس کار [آیین] خود را میان خویش قطعه قطعه کردند [و گروه گروه شدند]، در حالی که هر گروهی به آن [آیینی] که نزد آنان است خوشحال و شادمانند [که آیینشان بر حق است.]
خرمشاهی: ولى آنان در كارشان، در ميان خود اختلاف و تفرقه يافتند، هر گروهى به آنچه در دست دارد، شادمان است فولادوند: تا كار [دين]شان را ميان خود قطعه قطعه كردند [و] دسته دسته شدند هر دسته اى به آنچه نزدشان بود دل خوش كردند قمشه‌ای: آن‌گاه مردم (با وجود این سفارش خدا) امر (دین) خود را پاره پاره کردند (و در آیین، فرقه فرقه شدند) و هر گروهی به آنچه نزد خود پسندیدند دلخوش گشتند. مکارم شیرازی: اما آنها كارهاي خود را به پراكندگي كشاندند و هر گروهي به راهي رفتند (و عجب اينكه) هر گروه، به آنچه نزد خود دارند خوشحالند!
فَذَرْهُمْ فِي غَمْرَتِهِمْ حَتَّى حِينٍ
﴿۵۴﴾
انصاریان: پس آنان را در غرقاب گمراهی و جهالتشان تا هنگامی [که مرگشان فرا رسد] واگذار.
خرمشاهی: پس ايشان را يك چند در غفلتشان واگذار فولادوند: پس آنها را در ورطه گمراهيشان تا چندى واگذار قمشه‌ای: پس بگذار که این بی‌خبران در جهل و غفلت خود به سر برند تا هنگامی معین (که روز مرگ و قیامت باشد). مکارم شیرازی: آنها را در جهل و غفلتشان بگذار تا زماني كه مرگشان فرا رسد. (يا گرفتار عذاب الهي شوند).
أَيَحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مَالٍ وَبَنِينَ
﴿۵۵﴾
انصاریان: آیا گمان می کنند افزونی و گسترشی که به سبب مال و اولاد به آنان می دهیم،
خرمشاهی: آيا چنين مىانگارند كه آنچه از مال و فرزندان كه بدان مددشان مىكنيم؟ فولادوند: آيا مى پندارند كه آنچه از مال و پسران كه بديشان مدد مى دهيم قمشه‌ای: آیا این مردم کافر می‌پندارند این که ما آنها را مدد به مال و فرزندان می‌کنیم، مکارم شیرازی: آنها گمان ميكنند اموال و فرزنداني كه به آنان داده ايم …
نُسَارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْرَاتِ بَلْ لَا يَشْعُرُونَ
﴿۵۶﴾
انصاریان: در حقیقت می خواهیم در عطا کردن خیرات به آنان شتاب ورزیم؟ [چنین نیست] بلکه [آنان] درک نمی کنند [که ما می خواهیم با افزونی مال و اولاد، در تفرقه، طغیان، گمراهی و تیره بختی بیشتری فرو روند.]
خرمشاهی: در خير و خوبى به نفع ايشان مىكوشيم؟ [چنين نيست] بلكه [حقيقت را] در نمىيابند فولادوند: [از آن روى است كه] مى خواهيم به سودشان در خيرات شتاب ورزيم [نه] بلكه نمى فهمند قمشه‌ای: برای آن است که می‌خواهیم در حق ایشان مساعدت و تعجیل به خیرات دنیا کنیم؟ (نه چنین است) بلکه (برای امتحان است و) آنها نمی‌فهمند. مکارم شیرازی: براي اين است كه درهاي خيرات را به روي آنها بگشائيم؟! (چنين نيست) بلكه آنها نميفهمند!
إِنَّ الَّذِينَ هُمْ مِنْ خَشْيَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ
﴿۵۷﴾
انصاریان: یقیناً آنان که از بیم پروردگارشان هراسان و نگرانند،
خرمشاهی: بىگمان كسانى كه از خشيت پروردگارشان بيمناكند فولادوند: در حقيقت كسانى كه از بيم پروردگارشان هراسانند قمشه‌ای: همانا آن مؤمنانی که از خوف خدا ترسان و هراسانند. مکارم شیرازی: آنان كه از خوف پروردگارشان بيمناكند.
وَالَّذِينَ هُمْ بِآيَاتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ
﴿۵۸﴾
انصاریان: و آنان که به آیات پروردگارشان ایمان می آورند.
خرمشاهی: و كسانى كه به آيات پروردگارشان ايمان مىآورند فولادوند: و كسانى كه به نشانه هاى پروردگارشان ايمان مى آورند قمشه‌ای: و آنان که به آیات خدای خود ایمان می‌آورند. مکارم شیرازی: و آنان كه به آيات پروردگارشان ايمان ميآورند.
وَالَّذِينَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لَا يُشْرِكُونَ
﴿۵۹﴾
انصاریان: و آنان که به پروردگارشان شرک نمی ورزند.
خرمشاهی: و كسانى كه به پروردگارشان شرك نمىورزند فولادوند: و آنان كه به پروردگارشان شرك نمى آورند قمشه‌ای: و آنان که هرگز به پروردگارشان مشرک نمی‌شوند. مکارم شیرازی: و آنها كه به پروردگارشان شرك نميورزند.
وَالَّذِينَ يُؤْتُونَ مَا آتَوْا وَقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلَى رَبِّهِمْ رَاجِعُونَ
﴿۶۰﴾
انصاریان: و آنان که آنچه را [از زکات و دیگر انفاقات در راه خدا] می پردازند، و در حالی که دل هایشان از اینکه به سوی پروردگارشان [برای محاسبه دقیق] باز می گردند، ترسان است.
خرمشاهی: و كسانى كه آنچه بايد [انجام] بدهند، [انجام] مىدهند و دلهايشان هراسان است كه به سوى پروردگارشان باز مىگردند فولادوند: و كسانى كه آنچه را دادند [در راه خدا] مى دهند در حالى كه دلهايشان ترسان است [و مى دانند] كه به سوى پروردگارشان بازخواهند گشت قمشه‌ای: و آنان که آنچه وظیفه بندگی و ایمان است به جای آورده و باز از این که (روزی) به خدای خود رجوع می‌کنند دلهاشان ترسان است. مکارم شیرازی: و آنها كه نهايت كوشش را در انجام طاعات بخرج ميدهند اما با اين حال دلهايشان ترسناك است از اينكه سرانجام به سوي پروردگارشان باز ميگردند.
أُولَئِكَ يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَهُمْ لَهَا سَابِقُونَ
﴿۶۱﴾
انصاریان: اینانند که در کارهای خیر می شتابند، و در [انجام دادن] آن [از دیگران] پیشی می گیرند.
خرمشاهی: اينانند كه در خيرات مىكوشند و هم ايشان در آن پيشتازند فولادوند: آنانند كه در كارهاى نيك شتاب مى ورزند و آنانند كه در انجام آنها سبقت مى جويند قمشه‌ای: چنین بندگانی تعجیل در خیرات می‌کنند و اینان هستند که به کارهای نیکو سبقت می‌جویند. مکارم شیرازی: (آري) چنين كساني هستند كه در خيرات سرعت ميكنند و از ديگران پيشي ميگيرند. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو