|
الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ
﴿۱۱﴾
انصاریان: وارثانی که [از روی شایستگی] بهشت فردوس را به میراث می برند [و] در آن جاودانه اند.
خرمشاهی: كه فردوس را به ارث مىبرند و در آن جاودانهاند فولادوند: همانان كه بهشت را به ارث مى برند و در آنجا جاودان مى مانند قمشه‌ای: که بهشت فردوس ارث آن خوبان و منزلگاه ابدی آن پاکان است. مکارم شیرازی: كه بهشت برين را ارث ميبرند، و جاودانه در آن خواهند ماند.
وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ سُلَالَةٍ مِنْ طِينٍ
﴿۱۲﴾
انصاریان: و یقیناً ما انسان را از [عصاره و] چکیده ای از گِل آفریدیم،
خرمشاهی: و به راستى كه انسان را از چكيده گل آفريديم فولادوند: و به يقين انسان را از عصاره اى از گل آفريديم قمشه‌ای: و همانا ما آدمی را از گل خالص آفریدیم. مکارم شیرازی: ما انسان را از عصاره اي از گل آفريديم.
ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِي قَرَارٍ مَكِينٍ
﴿۱۳﴾
انصاریان: سپس آن را نطفه ای در قرارگاهی استوار [چون رحم مادر] قرار دادیم.
خرمشاهی: آنگاه او را به صورت نطفهاى در جايگاهى استوار قرار داديم فولادوند: سپس او را [به صورت] نطفه اى در جايگاهى استوار قرار داديم قمشه‌ای: آنگاه او را نطفه گردانیده و در جای استوار (صلب و رحم) قرار دادیم. مکارم شیرازی: سپس آن را نطفه اي در قرارگاه مطمئن (رحم) قرار داديم.
ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَكَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ
﴿۱۴﴾
انصاریان: آن گاه آن نطفه را علقه گرداندیم، پس آن علقه را به صورت پاره گوشتی درآوردیم، پس آن پاره گوشت را استخوان هایی ساختیم و بر استخوان ها گوشت پوشاندیم، سپس او را با آفرینشی دیگر پدید آوردیم؛ پس همیشه سودمند و بابرکت است خدا که نیکوترین آفرینندگان است.
خرمشاهی: آنگاه نطفه را به صورت خون بسته و سپس خون بسته را به صورت گوشت پاره درآورديم، و سپس گوشت پاره را استخواندار كرديم و آنگاه بر استخوانها پردهاى گوشت پوشانديم، آنگاه آن را به صورت آفرينشى ديگر پديد آورديم، بزرگا خداوندا كه بهترين آفرينندگان است فولادوند: آنگاه نطفه را به صورت علقه درآورديم پس آن علقه را [به صورت] مضغه گردانيديم و آنگاه مضغه را استخوانهايى ساختيم بعد استخوانها را با گوشتى پوشانيديم آنگاه [جنين را در] آفرينشى ديگر پديد آورديم آفرين باد بر خدا كه بهترين آفرينندگان است قمشه‌ای: آنگاه نطفه را علقه و علقه را گوشت پاره و باز آن گوشت را استخوان ساختیم و سپس بر استخوانها گوشت پوشانیدیم (و پیکری کامل کردیم) پس از آن (به دمیدن روح پاک مجرد) خلقتی دیگرش انشا نمودیم؛ آفرین بر (قدرت کامل) خدای که بهترین آفرینندگان است. مکارم شیرازی: سپس نطفه را به صورت علقه (خون بسته) و علقه را به صورت مضغه (چيزي شبيه گوشت جويده) و مضغه را به صورت استخوانهائي در آورديم، از آن پس آن را آفرينش تازه اي ايجاد كرديم، بزرگ است خدائي كه بهترين خلق كنندگان است!
ثُمَّ إِنَّكُمْ بَعْدَ ذَلِكَ لَمَيِّتُونَ
﴿۱۵﴾
انصاریان: سپس همه شما بعد از این می میرید.
خرمشاهی: سپس شما پس از اينها ميرا هستيد فولادوند: بعد از اين [مراحل] قطعا خواهيد مرد قمشه‌ای: باز شما آدمیان همه خواهید مرد. مکارم شیرازی: سپس شما بعد از آن ميميريد.
ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ تُبْعَثُونَ
﴿۱۶﴾
انصاریان: آن گاه شما مسلماً روز قیامت برانگیخته می شوید.
خرمشاهی: سپس شما در روز قيامت برانگيخته شويد فولادوند: آنگاه شما در روز رستاخيز برانگيخته خواهيد شد قمشه‌ای: و آنگاه روز قیامت به یقین تمام مبعوث خواهید شد. مکارم شیرازی: سپس در روز قيامت برانگيخته ميشويد.
وَلَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعَ طَرَائِقَ وَمَا كُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غَافِلِينَ
﴿۱۷﴾
انصاریان: و بی تردید بالای سرتان هفت آسمان [که هر یک بر فراز دیگری است] آفریدیم، و ما از آفریده ها بی خبر نیستیم.
خرمشاهی: و به راستى كه برفراز شما هفت طبقه [آسمان] آفريدهايم، و ما هرگز از آفرينش غافل نبودهايم فولادوند: و به راستى [ما] بالاى سر شما هفت راه [آسمانى] آفريديم و از [كار] آفرينش غافل نبوده ايم قمشه‌ای: و همانا مافوق شما (خاکیان) هفت آسمان (عالم پاک) را فراز یکدیگر آفریدیم و لحظه‌ای از توجه به خلق غافل نبوده و نخواهیم بود. مکارم شیرازی: ما بر بالاي سر شما هفت راه (طبقه) قرار داديم، و ما از خلق (خود) غافل نبوده و نيستيم.
وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَسْكَنَّاهُ فِي الْأَرْضِ وَإِنَّا عَلَى ذَهَابٍ بِهِ لَقَادِرُونَ
﴿۱۸﴾
انصاریان: و از آسمان، آبی به اندازه نازل کردیم و آن را در زمین جای دادیم؛ و بی تردید به از بین بردن آن کاملاً توانمندیم.
خرمشاهی: و از آسمان آبى به اندازه فرو فرستاديم و آن را در زمين جاى داديم، و ما به از بين بردن آن تواناييم فولادوند: و از آسمان آبى به اندازه [معين] فرود آورديم و آن را در زمين جاى داديم و ما براى از بين بردن آن مسلما تواناييم قمشه‌ای: و ما آب را به قدر معین از آسمان نازل و در زمین ساکن ساختیم و محققا بر بردن و نابود ساختن آن نیز قادریم. مکارم شیرازی: و از آسمان آبي به اندازه معين نازل كرديم و آن را در زمين (در مخازن مخصوصي) ساكن نموديم و ما بر از بين بردن آن كاملا قادريم.
فَأَنْشَأْنَا لَكُمْ بِهِ جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَأَعْنَابٍ لَكُمْ فِيهَا فَوَاكِهُ كَثِيرَةٌ وَمِنْهَا تَأْكُلُونَ
﴿۱۹﴾
انصاریان: پس به وسیله آن برای شما باغ هایی از درختان خرما و انگور پدید آوردیم که برای شما در آنها میوه های فراوانی است [که از فروش آنها زندگی خود را اداره می کنید] و [نیز] از آنها می خورید.
خرمشاهی: آنگاه با آن براى شما باغهاى خرما و انگور پديد آورديم كه در آن براى شما ميوههاى بسيار است و از آن مىخوريد فولادوند: پس براى شما به وسيله آن باغهايى از درختان خرما و انگور پديدار كرديم كه در آنها براى شما ميوه هاى فراوان است و از آنها مى خوريد قمشه‌ای: آنگاه ما به آن آب برای شما باغها و نخلستانهای خرما و انگور ایجاد کردیم که شما را در آنها میوه‌های گوناگون بسیاری است که از آن تناول می‌کنید. مکارم شیرازی: سپس به وسيله آن باغهائي از درخت نخل و انگور براي شما ايجاد كرديم، باغهائي كه در آن ميوه هاي بسيار است و از آن تناول ميكنيد.
وَشَجَرَةً تَخْرُجُ مِنْ طُورِ سَيْنَاءَ تَنْبُتُ بِالدُّهْنِ وَصِبْغٍ لِلْآكِلِينَ
﴿۲۰﴾
انصاریان: و [به وسیله آن] درختی را که از طور سینا بیرون می آید [پدید آوردیم] که برای خورندگان، روغن و نان خورشی می رویاند.
خرمشاهی: و [همچنين] درختى كه از طور سينا مىرويد و روغن [زيتون] برمىآورد و نيز نان خورشى براى خورندگان فولادوند: و از طور سينا درختى برمى آيد كه روغن و نان خورشى براى خورندگان است قمشه‌ای: و نیز درختی که از طور سینا برآید و روغن زیت بار آورد و نان خورش مردم گردد. مکارم شیرازی: و نيز درختي كه از طور سينا ميرويد و از آن روغن و «نان خورش» براي خورندگان فراهم ميگردد. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو