كَلَّا سَنَكْتُبُ مَا يَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا
﴿۷۹﴾
انصاریان: این چنین نیست [که او می گوید]، ما به زودی آنچه را می گوید [در پرونده عملش] خواهیم نوشت و عذابش را همواره ادامه خواهیم داد.
خرمشاهی: چنين نيست، گفتهاش را باز مىنويسيم و به عذاب او مىافزاييم فولادوند: نه چنين است به زودى آنچه را مى گويد مى نويسيم و عذاب را براى او خواهيم افزود قمشهای: هرگز چنین نیست، ما البته آنچه گوید خواهیم نوشت و سخت بر عذابش خواهیم افزود. مکارم شیرازی: هرگز چنين نيست ما به زودي آنچه را او ميگويد مينويسيم، و عذاب را بر او مستمر خواهيم داشت!
وَنَرِثُهُ مَا يَقُولُ وَيَأْتِينَا فَرْدًا
﴿۸۰﴾
انصاریان: و آنچه را که [از مال و فرزند] می گوید، از او به میراث می بریم، و تنها نزد ما خواهد آمد.
خرمشاهی: و مدعياتش را ميراث مىبريم و به نزد ما يكه و تنها خواهد آمد فولادوند: و آنچه را مى گويد از او به ارث مى بريم و تنها به سوى ما خواهد آمد قمشهای: و آنچه (از مال و متاع و فرزند) که (به مفاخرت و غرور دایم) در گفتار داشت ما وارث آن شویم و او بیکس و تنها به جانب ما بازآید. مکارم شیرازی: آنچه را او ميگويد (از اموال و فرزندان) از او به ارث ميبريم و تك و تنها نزد ما خواهد آمد.
وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا
﴿۸۱﴾
انصاریان: و به جای خدا معبودانی گرفتند تا برای آنان مایه عزت و توانمندی باشد.
خرمشاهی: و به جاى خداوند خدايانى را به پرستش گرفتند كه مايه عزت و اعتبار آنان باشد فولادوند: و به جاى خدا معبودانى اختيار كردند تا براى آنان [مايه] عزت باشد قمشهای: و مشرکان، خدای یگانه را ترک گفته و خدایان باطل (مانند بتها و فراعنه) را برای عزت و احترام دنیوی برگرفتند. مکارم شیرازی: آنها غير از خدا معبوداني براي خود انتخاب كردند تا مايه عزتشان باشد (چه پندار خامي ؟).
كَلَّا سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا
﴿۸۲﴾
انصاریان: چنین نیست، به زودی [آن معبودان] پرستش آنان را انکار می کنند و دشمنشان خواهند شد.
خرمشاهی: چنين نيست، زودا كه [آن خدايان] پرستش ايشان را انكار كنند و مخالف آنان باشند فولادوند: نه چنين است به زودى [آن معبودان] عبادت ايشان را انكار مى كنند و دشمن آنان مى گردند قمشهای: چنین نیست، بلکه به زودی پرستش آن خدایان باطل را انکار کنند و به خصومت آنها برخیزند. مکارم شیرازی: هرگز چنين نيست، به زودي معبودها منكر عبادت آنها خواهند شد، بلكه بر ضدشان قيام ميكنند.
أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّيَاطِينَ عَلَى الْكَافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا
﴿۸۳﴾
انصاریان: آیا ندانسته ای که ما شیطان ها را بر کافران فرستادیم تا آنان را به شدت به سوی گناهان و شهوات برانگیزند.
خرمشاهی: آيا ندانستهاى كه ما شياطين را به سراغ كافران مىفرستيم كه از راه به درشان برند فولادوند: آيا ندانستى كه ما شيطانها را بر كافران گماشته ايم تا آنان را [به گناهان] تحريك كنند قمشهای: آیا ندیدی که ما شیاطین را بر سر کافران فرستادیم تا سخت آنها را تحریک کنند (و به وهم و خیالات باطل دنیا آنان را به گناه اندازند و از سعادت ابد محرومشان سازند). مکارم شیرازی: آيا نديدي كه ما شياطين را به سوي كافران فرستاديم تا آنها را شديدا تحريك كنند.
فَلَا تَعْجَلْ عَلَيْهِمْ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا
﴿۸۴﴾
انصاریان: بنابراین بر [شکست و هلاکت] آنان شتاب مکن، ما [همه اعمال و رفتار حتی لحظات عمرشان را] به دقت شماره می کنیم [تا مهلتشان تمام شود و به کیفر آنچه همواره مرتکب می شدند، برسند.]
خرمشاهی: در كارشان شتاب مكن، ما حساب كارشان را داريم فولادوند: پس بر ضد آنان شتاب مكن كه ما [روزها] را براى آنها شماره مى كنيم قمشهای: پس تعجیل در کار آنها مکن که ما حساب (روز و ساعت عذاب) آنان را کاملا در نظر داریم. مکارم شیرازی: بنابراين در باره آنها عجله مكن ما آنها (و اعمالشان) را دقيقا شماره خواهيم كرد.
يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَنِ وَفْدًا
﴿۸۵﴾
انصاریان: [یاد کن] روزی را که پرهیزکاران را به ضیافت و میهمانی [خدای] رحمان گرد می آوریم.
خرمشاهی: روزى [آيد] كه پرهيزگاران را چون مهمانان گرامى به نزد خداى رحمان محشور سازيم فولادوند: [ياد كن] روزى را كه پرهيزگاران را به سوى [خداى] رحمان گروه گروه محشور مى كنيم قمشهای: (یاد آور) روزی که متقیان را به سوی خدای مهربان به اجتماع محشور گردانیم. مکارم شیرازی: در آن روز كه پرهيزگاران را به سوي خداوند رحمان (و پاداشهاي او) راهنمائي ميكنيم.
وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلَى جَهَنَّمَ وِرْدًا
﴿۸۶﴾
انصاریان: و مجرمان را تشنه به سوی دوزخ می رانیم.
خرمشاهی: و گناهكاران را به هيئت [رمهاى] پياده و تشنه به سوى جهنم برانيم فولادوند: و مجرمان را با حال تشنگى به سوى دوزخ مى رانيم قمشهای: و بدکاران را تشنه لب به سوی آتش دوزخ برانیم. مکارم شیرازی: و مجرمان را (همچون شتران تشنهكامي كه به سوي آبگاه ميروند) به جهنم ميرانيم.
لَا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا
﴿۸۷﴾
انصاریان: [شفیعان در آن روز] قدرت بر شفاعت ندارند مگر کسانی [مانند پیامبران، امامان، فرشتگان و اولیا] که از نزد [خدای] رحمان، پیمانی [بر اذن شفاعت] گرفته باشند.
خرمشاهی: از شفاعت برخوردار نيستند، مگر كسى كه [با ايمان و توحيد] از خداى رحمان پيمانى گرفته باشد فولادوند: [آنان] اختيار شفاعت را ندارند جز آن كس كه از جانب [خداى] رحمان پيمانى گرفته است قمشهای: در آن روز هیچ کس مالک شفاعت نباشد مگر کسی که (به پرستش حق) از خدای مهربان عهدنامه (توحید کامل و شفاعت) دریافته است. مکارم شیرازی: آنها هرگز مالك شفاعت نيستند مگر كسي كه نزد خداوند رحمان عهد و پيماني دارد.
وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا
﴿۸۸﴾
انصاریان: و [مشرکان] گفتند: [خدای] رحمان برای خود فرزندی گرفته است.
خرمشاهی: و ادعا كردند كه خداى رحمان فرزندى برگزيده است فولادوند: و گفتند [خداى] رحمان فرزندى اختيار كرده است قمشهای: و کافران گفتند که خدای رحمان فرزند برگرفته! مکارم شیرازی: آنها گفتند خداوند رحمن فرزندي براي خود اختيار كرده! |
||