انصاریان: آیا دیدی آن کسی را که به آیات ما کافر شد وگفت: [به خاطر انتخاب آیین شرک و کفر] به من مال و اولاد بسیار خواهند داد؟
خرمشاهی: آيا ننگريسته‏اى كسى را كه به آيات ما كفر [و انكار]ورزيد و ادعا كرد كه به من مال و فرزند داده خواهد شد
فولادوند: آيا ديدى آن كسى را كه به آيات ما كفر ورزيد و گفت قطعا به من مال و فرزند [بسيار] داده خواهد شد
قمشه‌ای: (ای رسول) دیدی حال آن کس را که به آیات ما کافر شد (مانند عاص بن وائل کافر) و (به خبّاب بن ارت مؤمن به استهزاء و مسخره) گفت: من البته مال و فرزند بسیار (در بهشت هم) خواهم داشت (و آنجا طلب تو را می‌دهم)؟!
مکارم شیرازی: آيا نديدي كسي را كه آيات ما را انكار كرد و گفت اموال و فرزندان فراواني نصيبم خواهد شد!

انصاریان: آیا [او درباره رسیدن به مال و اولاد بسیار] بر غیب آگاهی یافته، یا پیمانی [بر این عطای فراوان] از سوی [خدای] رحمان دریافت نموده است؟
خرمشاهی: آيا از غيب اطلاع داشت، يا از خداى رحمان پيمانى [خاص‏] گرفته بود؟
فولادوند: آيا بر غيب آگاه شده يا از [خداى] رحمان عهدى گرفته است
قمشه‌ای: آیا بر عالم غیب آگاهی یافته یا از خدای رحمن (بر خود) عهدی گرفته است (که در عالم آخرت هم دارای نعمت و ثروت باشد).
مکارم شیرازی: آيا او از اسرار غيب مطلع گشته، يا نزد خدا عهد و پيماني گرفته است؟

انصاریان: این چنین نیست [که او می گوید]، ما به زودی آنچه را می گوید [در پرونده عملش] خواهیم نوشت و عذابش را همواره ادامه خواهیم داد.
خرمشاهی: چنين نيست، گفته‏اش را باز مى‏نويسيم و به عذاب او مى‏افزاييم‏
فولادوند: نه چنين است به زودى آنچه را مى‏ گويد مى ‏نويسيم و عذاب را براى او خواهيم افزود
قمشه‌ای: هرگز چنین نیست، ما البته آنچه گوید خواهیم نوشت و سخت بر عذابش خواهیم افزود.
مکارم شیرازی: هرگز چنين نيست ما به زودي آنچه را او مي‏گويد مينويسيم، و عذاب را بر او مستمر خواهيم داشت!

انصاریان: و آنچه را که [از مال و فرزند] می گوید، از او به میراث می بریم، و تنها نزد ما خواهد آمد.
خرمشاهی: و مدعياتش را ميراث مى‏بريم و به نزد ما يكه و تنها خواهد آمد
فولادوند: و آنچه را مى‏ گويد از او به ارث مى ‏بريم و تنها به سوى ما خواهد آمد
قمشه‌ای: و آنچه (از مال و متاع و فرزند) که (به مفاخرت و غرور دایم) در گفتار داشت ما وارث آن شویم و او بی‌کس و تنها به جانب ما بازآید.
مکارم شیرازی: آنچه را او مي‏گويد (از اموال و فرزندان) از او به ارث ميبريم و تك و تنها نزد ما خواهد آمد.

انصاریان: و به جای خدا معبودانی گرفتند تا برای آنان مایه عزت و توانمندی باشد.
خرمشاهی: و به جاى خداوند خدايانى را به پرستش گرفتند كه مايه عزت و اعتبار آنان باشد
فولادوند: و به جاى خدا معبودانى اختيار كردند تا براى آنان [مايه] عزت باشد
قمشه‌ای: و مشرکان، خدای یگانه را ترک گفته و خدایان باطل (مانند بتها و فراعنه) را برای عزت و احترام دنیوی برگرفتند.
مکارم شیرازی: آنها غير از خدا معبوداني براي خود انتخاب كردند تا مايه عزتشان باشد (چه پندار خامي ؟).

انصاریان: چنین نیست، به زودی [آن معبودان] پرستش آنان را انکار می کنند و دشمنشان خواهند شد.
خرمشاهی: چنين نيست، زودا كه [آن خدايان‏] پرستش ايشان را انكار كنند و مخالف آنان باشند
فولادوند: نه چنين است به زودى [آن معبودان] عبادت ايشان را انكار مى كنند و دشمن آنان مى‏ گردند
قمشه‌ای: چنین نیست، بلکه به زودی پرستش آن خدایان باطل را انکار کنند و به خصومت آنها برخیزند.
مکارم شیرازی: هرگز چنين نيست، به زودي معبودها منكر عبادت آنها خواهند شد، بلكه بر ضدشان قيام مي‏كنند.

انصاریان: آیا ندانسته ای که ما شیطان ها را بر کافران فرستادیم تا آنان را به شدت به سوی گناهان و شهوات برانگیزند.
خرمشاهی: آيا ندانسته‏اى كه ما شياطين را به سراغ كافران مى‏فرستيم كه از راه به درشان برند
فولادوند: آيا ندانستى كه ما شيطانها را بر كافران گماشته‏ ايم تا آنان را [به گناهان] تحريك كنند
قمشه‌ای: آیا ندیدی که ما شیاطین را بر سر کافران فرستادیم تا سخت آنها را تحریک کنند (و به وهم و خیالات باطل دنیا آنان را به گناه اندازند و از سعادت ابد محرومشان سازند).
مکارم شیرازی: آيا نديدي كه ما شياطين را به سوي كافران فرستاديم تا آنها را شديدا تحريك كنند.

انصاریان: بنابراین بر [شکست و هلاکت] آنان شتاب مکن، ما [همه اعمال و رفتار حتی لحظات عمرشان را] به دقت شماره می کنیم [تا مهلتشان تمام شود و به کیفر آنچه همواره مرتکب می شدند، برسند.]
خرمشاهی: در كارشان شتاب مكن، ما حساب كارشان را داريم‏
فولادوند: پس بر ضد آنان شتاب مكن كه ما [روزها] را براى آنها شماره مى ‏كنيم
قمشه‌ای: پس تعجیل در کار آنها مکن که ما حساب (روز و ساعت عذاب) آنان را کاملا در نظر داریم.
مکارم شیرازی: بنابراين در باره آنها عجله مكن ما آنها (و اعمالشان) را دقيقا شماره خواهيم كرد.

انصاریان: [یاد کن] روزی را که پرهیزکاران را به ضیافت و میهمانی [خدای] رحمان گرد می آوریم.
خرمشاهی: روزى [آيد] كه پرهيزگاران را چون مهمانان گرامى به نزد خداى رحمان محشور سازيم‏
فولادوند: [ياد كن] روزى را كه پرهيزگاران را به سوى [خداى] رحمان گروه گروه محشور مى ‏كنيم
قمشه‌ای: (یاد آور) روزی که متقیان را به سوی خدای مهربان به اجتماع محشور گردانیم.
مکارم شیرازی: در آن روز كه پرهيزگاران را به سوي خداوند رحمان (و پاداشهاي او) راهنمائي ميكنيم.

انصاریان: و مجرمان را تشنه به سوی دوزخ می رانیم.
خرمشاهی: و گناهكاران را به هيئت [رمه‏اى‏] پياده و تشنه به سوى جهنم برانيم‏
فولادوند: و مجرمان را با حال تشنگى به سوى دوزخ مى ‏رانيم
قمشه‌ای: و بدکاران را تشنه لب به سوی آتش دوزخ برانیم.
مکارم شیرازی: و مجرمان را (همچون شتران تشنهكامي كه به سوي آبگاه ميروند) به جهنم ميرانيم.