انصاریان: و ما از قرآن آنچه را برای مؤمنان مایه درمان ورحمت است، نازل می کنیم وستمکاران را جز خسارت نمی افزاید.
خرمشاهی: و از قرآن آنچه براى مؤمنان شفابخش و رحمت است نازل مى‏كنيم، و [اين كتاب‏] بر ستمكاران [مشرك‏] جز زيان نيفزايد
فولادوند: و ما آنچه را براى مؤمنان مايه درمان و رحمت است از قرآن نازل مى ‏كنيم و[لى] ستمگران را جز زيان نمى‏ افزايد
قمشه‌ای: و ما آنچه از قرآن فرستیم شفا (ی دل) و رحمت (الهی) برای اهل ایمان است و ظالمان را به جز زیان (و شقاوت) چیزی نخواهد افزود.
مکارم شیرازی: قرآن را نازل ميكنيم كه شفا و رحمت براي مؤ منان است و ستمگران را جز خسران (و زيان) نمي‏افزايد.

انصاریان: و زمانی که به انسان نعمت می بخشیم [از ما] روی بگرداند و خود را مغرورانه از ما دور کند، و هنگامی که آسیبی به او برسد [به سبب بی ایمانی و غفلت از قدرت و رحمت ما] بسیار نومید و مأیوس شود.
خرمشاهی: و چون بر انسان نعمتى مقرر داريم [از سرمستى‏] روى برتابد و دامن كشان بگذرد، و چون به او شرى رسد، بس نوميد گردد
فولادوند: و چون به انسان نعمت ارزانى داريم روى مى‏ گرداند و پهلو تهى مى ‏كند و چون آسيبى به وى رسد نوميد مى‏ گردد
قمشه‌ای: و ما هرگاه به انسان نعمتی عطا کنیم از آن رو بگرداند و دوری جوید، و هرگاه شر و بلایی به او روی آورد به کلی مأیوس و ناامید شود.
مکارم شیرازی: هنگامي كه به انسان نعمت مي‏بخشيم (از حق) روي مي‏گرداند، و متكبرانه دور ميشود، و هنگامي كه كمترين بدي به او ميرسد (از همه چيز) مايوس ميگردد.

انصاریان: بگو: هر کس بر پایه خلق و خوی و عادت های اکتسابی خود عمل می کند، پس پروردگارتان به کسی که راه یافته تر است، داناتر است.
خرمشاهی: بگو هر كس فراخور خويش عمل مى‏كند، و پروردگارتان داناتر است كه چه كسى رهيافته‏تر است‏
فولادوند: بگو هر كس بر حسب ساختار [روانى و بدنى] خود عمل مى ‏كند و پروردگار شما به هر كه راه‏يافته‏ تر باشد داناتر است
قمشه‌ای: بگو که هر کس بر حسب ذات و طبیعت خود عملی انجام خواهد داد، و خدای شما به آن که راهیافته‌تر است (از همه کس) آگاهتر است.
مکارم شیرازی: بگو هر كس طبق روش (و خلق و خوي خود عمل ميكند پروردگار شما! آنها را كه راهشان نيكوتر است بهتر مي‏شناسد.

انصاریان: و از تو درباره روح می پرسند، بگو: روح از امر پروردگار من است، و از دانش و علم جز اندکی به شما نداده اند.
خرمشاهی: و از تو درباره روح مى‏پرسند، بگو روح از [عالم‏] امر پروردگارم است، و شما را از علم جز اندكى نداده‏اند
فولادوند: و در باره روح از تو مى ‏پرسند بگو روح از [سنخ] فرمان پروردگار من است و به شما از دانش جز اندكى داده نشده است
قمشه‌ای: و تو را از حقیقت روح می‌پرسند، جواب ده که روح از (عالم) امر خداست (و بی‌واسطه جسمانیات به امر الهی به بدنها تعلق می‌گیرد) و (شما پی به حقیقت آن نمی‌برید زیرا) آنچه از علم به شما دادند بسیار اندک است.
مکارم شیرازی: از تو در باره روح سؤ ال ميكنند، بگو: روح از فرمان پروردگار من است، و جز اندكي از دانش به شما داده نشده است ؟

انصاریان: و اگر بخواهیم قطعاً آنچه را به تو وحی کرده ایم [از یادها و نوشته ها] محو می کنیم، آن گاه در برابر ما [برای بازگرفتنش] کارسازی برای خود نخواهی یافت.
خرمشاهی: و اگر بخواهيم آنچه به تو وحى كرده‏ايم، از ميان مى‏بريم، آنگاه در آن براى خويش در برابر ما نگهبانى نمى‏يابى‏
فولادوند: و اگر بخواهيم قطعا آنچه را به تو وحى كرده‏ ايم مى‏ بريم آنگاه براى [حفظ] آن در برابر ما براى خود مدافعى نمى‏ يابى
قمشه‌ای: و اگر ما بخواهیم آنچه را که به وحی بر تو آوردیم (از قرآن و علم و آیین) همه را باز می‌بریم و آن‌گاه تو بر (قهر) ما هیچ کارساز و مددکاری در این باره نخواهی یافت.
مکارم شیرازی: و اگر بخواهيم آنچه را بر تو وحي فرستاديم از تو مي‏گيريم سپس كسي را نمي‏يابي كه از تو دفاع كند.

انصاریان: [ولی محو نشدن قرآن از یادها و نوشته ها، نیست] مگر رحمتی از سوی پروردگارت، به یقین فضل او بر تو همواره بزرگ است.
خرمشاهی: مگر به رحمت پروردگارت كه بخشش و بخشايش او در حق تو بسيار است‏
فولادوند: مگر رحمتى از جانب پروردگارت [به تو برسد] زيرا فضل او بر تو همواره بسيار است
قمشه‌ای: مگر رحمت و لطف پروردگار (از تو مدد کند) که فضل (و رحمت) او بر تو بزرگ و بسیار است.
مکارم شیرازی: مگر رحمت پروردگارت (شامل حالت گردد) كه فضل پروردگارت بر تو بزرگ بوده است.

انصاریان: بگو: قطعاً اگر جنّ و انس گرد آیند که مانند این قرآن را بیاورند، نمی توانند مانندش را بیاورند، و اگر چه پشتیبان یکدیگر باشند.
خرمشاهی: بگو اگر انس و جن گرد آيند كه نظير اين قرآن را بياورند، ولو بعضى از آنان پشتيبان بعضى ديگر باشند، نمى‏توانند نظير آن بياورند
فولادوند: بگو اگر انس و جن گرد آيند تا نظير اين قرآن را بياورند مانند آن را نخواهند آورد هر چند برخى از آنها پشتيبان برخى [ديگر] باشند
قمشه‌ای: بگو که اگر جن و انس متّفق شوند که مانند این قرآن کتابی بیاورند هرگز نتوانند مثل آن آورند هر چند همه پشتیبان یکدیگر باشند.
مکارم شیرازی: بگو اگر انسانها و پريان اتفاق كنند كه همانند اين قرآن را بياورند، همانند آنرا نخواهند آورد هر چند يكديگر را در اين كار كمك كنند.

انصاریان: و همانا در این قرآن برای [هدایت] مردم از هر مَثَل و داستانی به صورت های گوناگون بیان کردیم، ولی بیشتر مردم جز انکار وکفران [آن نعمت عظیم را] نخواستند.
خرمشاهی: و در اين قرآن براى مردم هرگونه مثلى را گونه‏گون بيان داشته‏ايم و بيشترينه مردم جز ناسپاسى را نخواستند
فولادوند: و به راستى در اين قرآن از هر گونه مثلى گوناگون آورديم ولى بيشتر مردم جز سر انكار ندارند
قمشه‌ای: و همانا ما در این قرآن برای مردم هر گونه مثال آوردیم (تا مگر هدایت شوند) لیکن اکثر مردم به جز از کفر و عناد از هر چیز امتناع کردند.
مکارم شیرازی: ما در اين قرآن براي مردم از هر چيز نمونه‏ اي آورديم (و همه معارف در آن جمع است) اما اكثر مردم (در برابر آن) جز انكار حق، كاري ندارند.

انصاریان: و گفتند: ما به تو ایمان نمی آوریم، مگر آنکه از این سرزمین [خشک و سوزان مکه] چشمه ای پر آب و جوشان روان سازی!!
خرمشاهی: و گفتند به تو ايمان نمى‏آوريم مگر آنكه براى ما از زمين چشمه‏اى بجوشانى‏
فولادوند: و گفتند تا از زمين چشمه‏ اى براى ما نجوشانى هرگز به تو ايمان نخواهيم آورد
قمشه‌ای: و گفتند: ما هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد تا آنکه از زمین برای ما (به اعجاز) چشمه آبی بیرون آری.
مکارم شیرازی: و گفتند ما هرگز به تو ايمان نمي‏آوريم مگر اينكه چشمه‏ اي از اين سرزمين (خشك و سوزان) براي ما خارج سازي!

انصاریان: یا برای تو باغی از درختان خرما و انگور باشد که از لابه لای آنها نهرها روان کنی.
خرمشاهی: يا براى تو باغى از خرما و انگور باشد و در لابلاى [درختان‏] آن جويباران را جارى گردانى‏
فولادوند: يا [بايد] براى تو باغى از درختان خرما و انگور باشد و آشكارا از ميان آنها جويبارها روان سازى
قمشه‌ای: یا آنکه تو را باغی از خرما و انگور باشد که در میان آن باغ نهرهای آب جاری گردانی.
مکارم شیرازی: يا باغي از نخل و انگور در اختيار تو باشد و نهرها در لابلاي آن به جريان اندازي.