انصاریان: بنگر چگونه تو را به صفاتی [چون شاعر، کاهن، ساحر و مجنون] وصف می کنند در نتیجه گمراه شدند، بنابراین قدرت ندارند راهی [به سوی هدایت] یابند.
خرمشاهی: بنگر كه چگونه براى تو مثل زده‏اند و گمراه شده‏اند، و راه به جايى نمى‏توانند برد
فولادوند: ببين چگونه براى تو مثلها زدند و گمراه شدند در نتيجه راه به جايى نمى‏ توانند ببرند
قمشه‌ای: بنگر تا چه نسبتها به تو می‌دهند! پس گمراه شدند و هیچ راه خلاصی نمی‌یابند.
مکارم شیرازی: ببين چگونه براي تو مثل مي‏زنند، و از همين رو گمراه شدند و قدرت پيدا كردن راه (حق) را ندارند!

انصاریان: و گفتند؛ هنگامی که ما استخوان [هایی جدا از هم و ریز ریز] و پوسیده شدیم، آیا به طور قطع در آفرینشی جدید برانگیخته می شویم؟!
خرمشاهی: و گفتند آيا چون استخوانهاى [پوسيده و] خرد و خاك شديم، در هيئت آفرينشى تازه برانگيخته خواهيم شد؟
فولادوند: و گفتند آيا وقتى استخوان و خاك شديم [باز] به آفرينشى جديد برانگيخته مى ‏شويم
قمشه‌ای: و (کافران به معاد) گفتند: آیا ما چون استخوان پوسیده و غبار پراکنده شویم باز روزی از نو زنده و برانگیخته خواهیم شد؟!
مکارم شیرازی: و گفتند آيا هنگامي كه ما استخوانهاي پوسيده و پراكنده‏ اي شديم دگر بار آفرينش تازه‏ اي خواهيم يافت؟!

انصاریان: بگو: [اینکه سهل و آسان است] شما سنگ شوید یا آهن،
خرمشاهی: بگو سنگ يا آهن باشيد
فولادوند: بگو سنگ باشيد يا آهن
قمشه‌ای: بگو که شما سنگ باشید یا آهن.
مکارم شیرازی: بگو: شما سنگ و آهن باشيد.

انصاریان: یا آفریده ای از آنچه در ذهنتان [حیات یافتنش] سخت و دشوار می آید [بدون تردید با آفرینشی جدید برانگیخته می شوید] بی درنگ خواهند گفت: چه کسی ما را بر می گرداند؟ بگو: همان کسی که اولین بار شما را آفرید. پس سرهای خود را [به عنوان ریشخند و استهزا] به سوی تو می جنبانند و می گویند: [این زنده شدن دوباره] چه زمانی خواهد بود؟ بگو: چه بسا نزدیک باشد.
خرمشاهی: يا آفريده‏اى كه در دلهاى شما بزرگ مى‏نمايد، زودا كه خواهند گفت چه كسى ما را [پس از مرگ‏] باز مى‏گرداند؟ بگو همان كسى كه شما را نخست‏بار آفريد، آنگاه در برابر تو سرهايشان را [به علامت انكار] تكان مى‏دهند و مى‏گويند آن امر كى خواهد بود؟ بگو چه بسا نزديك باشد
فولادوند: يا آفريده‏ اى از آنچه در خاطر شما بزرگ مى ‏نمايد [باز هم برانگيخته خواهيد شد] پس خواهند گفت چه كسى ما را بازمى‏ گرداند بگو همان كس كه نخستين بار شما را پديد آورد [باز] سرهاى خود را به طرف تو تكان مى‏ دهند و مى‏ گويندآن كى خواهد بود بگو شايد كه نزديك باشد
قمشه‌ای: یا خلقتی (سخت‌تر از سنگ و آهن) از آنچه در دلتان بزرگ می‌نماید (باز به امر خدا زنده می‌شوید)، پس خواهند گفت: که ما را دوباره زنده می‌کند؟ بگو: همان خدایی که هم اول بار شما را آفرید؛ آن‌گاه آنها سر به سوی تو جنبانده گویند: پس این وعده کی خواهد بود؟ بگو: شاید که از حوادث نزدیک باشد (زیرا مرگ به هر کس نزدیک است و قیامتش به مرگ برپا می‌شود).
مکارم شیرازی: يا هر مخلوقي كه در نظر شما از اين هم سختتر است (و از حيات و زندگي دورتر، باز خدا قادر است شما را به زندگي مجدد بازگرداند) آنها به زودي مي‏گويند چه كسي ما را باز مي‏گرداند؟ بگو همان كسي كه روز نخست شما را آفريد، آنها سر خود را (از روي تعجب و انكار) به سوي تو خم مي‏كنند و مي‏گويند: در چه زماني خواهد بود؟! بگو شايد نزديك باشد.

انصاریان: روزی که شما را [از میان گورها برای ورود به عرصه قیامت] فرا می خواند، پس [فرا خواندنش را] در حالی که او را سپاس و ستایش می گویید، اجابت می کنید، وگمان می برید که [در دنیا یا در برزخ] جز اندکی درنگ نکرده اید.
خرمشاهی: روزى كه شما را بخواند و شما سپاسگزارانه پاسخ دهيد و چنين پنداريد كه جز اندكى [در دنيا يا در گور] درنگ نكرده‏ايد
فولادوند: روزى كه شما را فرا مى‏ خواند پس در حالى كه او را ستايش مى ‏كنيد اجابتش مى ‏نماييد و مى ‏پنداريد كه جز اندكى [در دنيا] نمانده‏ ايد
قمشه‌ای: روزی که خدا شما را بخواند و شما (سر از خاک بیرون کرده و) با حمد و ستایش او را اجابت کنید و تصور می‌کنید که جز اندک زمانی (در گورها) درنگ نکرده‌اید.
مکارم شیرازی: همان روز كه شما را (از قبرهايتان) فرا مي‏خواند، شما هم اجابت مي‏كنيد در حالي كه حمد او مي‏گوئيد و تصور مي‏كنيد تنها مدت كوتاهي (در جهان برزخ) درنگ كرديد.

انصاریان: و به بندگانم بگو: سخنی را که نیکوتر است، بگویند؛ زیرا شیطان میان آنان [به سبب سخنان زشت و بی منطق] دشمنی و نزاع می افکند، زیرا شیطان همواره برای انسان دشمنی آشکار است.
خرمشاهی: بگو به بندگانم سخنى را كه بهتر است بگويند، چرا كه شيطان ميان آنان را به هم مى‏زند، بى‏گمان شيطان دشمن آشكار انسان است‏
فولادوند: و به بندگانم بگو آنچه را كه بهتر است بگويند كه شيطان ميانشان را به هم مى‏ زند زيرا شيطان همواره براى انسان دشمنى آشكار است
قمشه‌ای: و بندگانم را بگو که همیشه سخن بهتر را بر زبان آرند، که شیطان (بسیار شود به یک کلمه زشت) میان آنان دشمنی و فساد برمی‌انگیزد، زیرا دشمنی شیطان با آدمیان واضح و آشکار است.
مکارم شیرازی: به بندگانم بگو سخني بگويند كه بهترين باشد چرا كه شيطان (بوسيله سخنان ناموزون) ميان آنها فتنه و فساد مي‏كند، هميشه شيطان دشمن آشكاري براي انسان بوده است.

انصاریان: پروردگارتان به شما داناتر است، اگر بخواهد شما را مورد رحمت قرار می دهد و اگر بخواهد عذابتان می کند. و ما تو را بر آنان نگهبان و کارساز نفرستاده ایم.
خرمشاهی: پروردگارتان به [احوال‏] شما داناتر است، اگر بخواهد به شما رحمت مى‏آورد يا اگر بخواهد شما را عذاب مى‏كند، و ما تو را نگهبان آنان نفرستاده‏ايم‏
فولادوند: پروردگار شما به [حال] شما داناتر است اگر بخواهد بر شما رحمت مى ‏آورد يا اگر بخواهد شما را عذاب مى ‏كند و تو را بر ايشان نگهبان نفرستاده‏ ايم
قمشه‌ای: خدا صلاح حال شما را بهتر می‌داند، اگر بخواهد (و صلاح بداند) به شما لطف و مهربانی کند یا اگر بخواهد (و مصلحت باشد) مجازات و عذاب فرماید، و ما تو را وکیل و نگهبان بندگان نفرستاده‌ایم (بر تو تنها رسالت و اتمام حجت است).
مکارم شیرازی: پروردگار شما ازنيات و اعمال) شما آگاهتر است اگر بخواهد (و شايسته ببيند) شما را مشمول رحمت خود مي‏كند و اگر بخواهد مجازات مي‏كند و ما تو را وكيل بر آنها نساخته‏ ايم (كه ملزم باشي آنها اجبارا ايمان بياورند).

انصاریان: و پروردگارت به هر که [و هر چه] در آسمان ها و زمین است، داناتر است. و به یقین برخی از پیامبران را بر برخی دیگر برتری دادیم وبه داود زبور عطا کردیم.
خرمشاهی: و پروردگار تو به هر آنكه در آسمانها و زمين هست، داناتر است، و به راستى بعضى از پيامبران را بر بعضى ديگر برترى بخشيده‏ايم، و به داوود زبور عطا كرده‏ايم‏
فولادوند: و پروردگار تو به هر كه [و هر چه] در آسمانها و زمين است داناتر است و در حقيقت بعضى از انبيا را بر بعضى برترى بخشيديم و به داوود زبور داديم
قمشه‌ای: و خدای تو به آن که در آسمانها و زمین است داناتر (و به قابلیت هر موجودی آگاه‌تر) است، و همانا ما بعضی از انبیاء را بر بعضی دیگر برتری دادیم و به داوود زبور را عطا کردیم.
مکارم شیرازی: پروردگار تو از حال همه كساني كه در آسمانها و زمين هستند آگاهتر است و (اگر تو را بر ديگران برتري داديم بخاطر شايستگي تو است) ما بعضي از پيامبران را بر بعضي ديگر برتري داديم، و به داود زبور بخشيديم.

انصاریان: بگو: کسانی را که به جای خدا [معبودان خود] پنداشتید، [بخوانید تا بفهمید که] آنها نمی توانند آسیب و گزندی را از شما دفع کنند، و نه [آن را از شما به دیگری] انتقال دهند.
خرمشاهی: بگو كسانى را كه در برابر او قائل هستيد به دعا بخوانيد، [خواهيد ديد كه‏] قادر به بلاگردانى از شما و هيچ تغيير و تحولى نيستند
فولادوند: بگو كسانى را كه به جاى او [معبود خود] پنداشتيد بخوانيد [آنها] نه اختيارى دارند كه از شما دفع زيان كنند و نه [آنكه بلايى را از شما] بگردانند
قمشه‌ای: بگو: این بتها را که به جز خدا (مؤثر در حوائج خود) می‌پندارید بخوانید تا ببینید که نه دفع ضرری از شما توانند کرد و نه تغییر حالی به شما توانند داد.
مکارم شیرازی: بگو كساني را كه غير از خدا (معبود خود) مي‏پنداريد بخوانيد، آنها نمي‏توانند مشكلي را از شما بر طرف سازند و نه تغييري در آن ايجاد كنند.

انصاریان: کسانی [از فرشتگان، پریان و ارواح را] که آنان [به عنوان معبود] می پرستند [خود آنان برای رفع نیازمندی هایشان] به سوی پروردگارشان وسیله می جویند، تا کدامشان نزدیک تر باشد، و به رحمت او امید دارند، و از عذابش می ترسند؛ زیرا عذاب پروردگارت شایسته پرهیز است.
خرمشاهی: اين كسانى كه [به ناحق به خدايى‏] مى‏خوانند، كسانى كه از همه مقرب‏ترند، خود به پروردگارشان تقرب مى‏جويند، و به رحمت او اميد دارند، و از عذاب او بيمناكند، كه از عذاب پروردگارت بايد بر حذر بود
فولادوند: آن كسانى را كه ايشان مى‏ خوانند [خود] به سوى پروردگارشان تقرب مى ‏جويند [تا بدانند] كدام يك از آنها [به او] نزديكترند و به رحمت وى اميدوارند و از عذابش مى‏ ترسند چرا كه عذاب پروردگارت همواره در خور پرهيز است
قمشه‌ای: آنهایی که (کافران به خدایی) می‌خوانند آنان خود به درگاه خدا وسیله تقرب می‌جویند، تا که مقرب‌تر باشد؟ و امیدوار به رحمت و ترسان از عذاب اویند، که البته از عذاب پروردگارت باید سخت هراسان بود.
مکارم شیرازی: آنها كساني هستند كه خودشان وسيله‏ اي (براي تقرب) به پروردگارشان مي‏طلبند، وسيله‏ اي هر چه نزديكتر، و به رحمت او اميدوارند و از عذاب او مي‏ترسند چرا كه همه از عذاب پروردگارت پرهيز و وحشت دارند.