فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ
﴿۸۴﴾
انصاریان: و آنچه [از بناهای محکم و استواری که] فراهم می آوردند، عذاب خدا را از آنان دفع نکرد.
خرمشاهی: و دستاوردشان [عذاب الهى را] از آنان باز نداشت فولادوند: و آنچه به دست مى آوردند به كارشان نخورد قمشهای: و به فراز کوه با همه ذخائر و ثروت از هلاک ایمن نگردیدند. مکارم شیرازی: و آنچه را بدست آورده بودند آنان را از عذاب الهي نجات نداد.
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَإِنَّ السَّاعَةَ لَآتِيَةٌ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ
﴿۸۵﴾
انصاریان: و آسمان ها و زمین و آنچه را میان آن دوتاست، جز به حق نیافریدیم، و بی تردید قیامت آمدنی است؛ پس [در برابر ناهنجاری های مردم] گذشتی کریمانه داشته باش.
خرمشاهی: و ما آسمانها و زمين و آنچه در ميان آنهاست جز به حق نيافريدهايم، و قيامت آمدنى است، پس [از آنان] در گذر و گذشتى نيكو پيشه كن فولادوند: و ما آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است جز به حق نيافريده ايم و يقينا قيامت فرا خواهد رسيد پس به خوبى صرف نظر كن قمشهای: و ما آسمانها و زمین و هر چه را که در بین آنهاست جز به حق (و برای مقصودی صحیح و حکمتی بزرگ) خلق نکردهایم، و البته ساعت قیامت (که غرض و مقصود اصلی خلقت شماست) خواهد آمد، اکنون تو (ای رسول ما، از این منکران) نیکو در گذر (یعنی با خلق خوش آنها را به حق دعوت کن و اگر نپذیرند دلتنگ مباش). مکارم شیرازی: ما آسمان و زمين و آنچه ميان آن دو است، جز به حق نيافريديم، و ساعت موعود (قيامت) قطعا فرا خواهد رسيد، از آنها (دشمنان) به خوبي صرفنظر كن (و آنها را به نادانيهايشان ملامت ننما).
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ
﴿۸۶﴾
انصاریان: یقیناً پروردگارت همان آفریننده داناست.
خرمشاهی: همانا پروردگارت آفرينشگر داناست فولادوند: زيرا پروردگار تو همان آفريننده داناست قمشهای: محققا پروردگار تو آفریننده دانایی است (که بیمقصود خلق را نیافریده، البته هر کسی به نتیجه عملش خواهد رسید). مکارم شیرازی: پروردگار تو آفريننده آگاه است.
وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِنَ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ
﴿۸۷﴾
انصاریان: و به راستی که هفت آیه از مثانی [یعنی سوره حمد] و قرآن بزرگ را به تو عطا کردیم.
خرمشاهی: و به راستى كه به تو سبعالمثانى و [همگى] قرآن عظيم را بخشيديم فولادوند: و به راستى به تو سبع المثانى [=سوره فاتحه] و قرآن بزرگ را عطا كرديم قمشهای: (ای محمد) همانا هفت آیت با ثنا (و دعا که قسمت بین خدا و عبد شده و در هر نماز دو بار خوانده میشود، یعنی سوره حمد) و این قرآن با عظمت را بر تو فرستادیم. مکارم شیرازی: ما به تو سوره حمد و قرآن عظيم داديم.
لَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ
﴿۸۸﴾
انصاریان: بنابراین به امکانات مادی [و ثروت و اولادی] که برخی از گروه های آنان را از آن برخوردار کردیم، چشم مدوز، و بر آنان [به سبب اینکه پذیرای حق نیستند] اندوه مخور، وپر و بال [لطف و مهربانیِ] خود را برای مؤمنان فرو گیر.
خرمشاهی: به چيزى كه اصنافى از آنان را به آن بهرهمند گرداندهايم، چشم مدوز، و غمخوار آنان مباش و با مؤمنان فروتنى كن فولادوند: و به آنچه ما دسته هايى از آنان [=كافران] را بدان برخوردار ساخته ايم چشم مدوز و بر ايشان اندوه مخور و بال خويش براى مؤمنان فرو گستر قمشهای: توبه این ناقابل متاع دنیوی که به طایفهای از مردم کافر دادیم البته چشم مدوز و بر اینان اندوه مخور و اهل ایمان را زیر پر و بال خود گیر (و با کمال حسن خلق بپروران). مکارم شیرازی: (بنابراين) هرگز چشم خود را به نعمتهاي (مادي) كه به گروههائي از آنها (كفار) داديم ميفكن، و بخاطر آنچه آنها دارند غمگين مباش و بال و پر خود را براي مؤ منين فرود آر.
وَقُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ
﴿۸۹﴾
انصاریان: و [به اخلال گران در امر دین] بگو: بی تردید من بیم دهنده آشکارم.
خرمشاهی: و بگو منم كه هشداردهنده آشكارم فولادوند: و بگو من همان هشداردهنده آشكارم قمشهای: و بگو: من همان رسولم که برای اندرز و ترسانیدن (خلق از عذاب قهر خدا) با دلیلی روشن آمدهام. مکارم شیرازی: و بگو من انذار كننده آشكارم.
كَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى الْمُقْتَسِمِينَ
﴿۹۰﴾
انصاریان: [عذابی به سوی شما می فرستیم] همان گونه که بر تفرقه افکنان [در دین] فرستادیم.
خرمشاهی: همچنانكه [عذاب را] بر تفرقهگرايان نيز نازل كردهايم فولادوند: همان گونه كه [عذاب را] بر تقسيم كنندگان نازل كرديم قمشهای: آن گونه عذابی که بر کسانی که آیات خدا را قسمت کردند (یعنی یهود و نصاری) نازل نمودیم. مکارم شیرازی: (ما بر آنها عذابي ميفرستيم) همانگونه كه بر تجزيه گران (آيات الهي) فرستاديم.
الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ
﴿۹۱﴾
انصاریان: همانان که قرآن را بخش بخش کردند [بخشی را پذیرفتند و از پذیرفتن بخشی دیگر روی گرداندند.]
خرمشاهی: كسانى كه قرآن را بخش بخش كردند فولادوند: همانان كه قرآن را جزء جزء كردند [به برخى از آن عمل كردند و بعضى را رها نمودند] قمشهای: آنان که قرآن را (به میل خود و غرض فاسد خویش) جزء جزء و پاره پاره کردند (بعضی را قبول و بعضی را رد کردند). مکارم شیرازی: همانها كه قرآن را تقسيم كردند (آنچه را به سودشان بود پذيرفتند، و آنچه بر خلاف هوسهايشان بود ترك نمودند)!
فَوَرَبِّكَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ
﴿۹۲﴾
انصاریان: به پروردگارت سوگند، قطعاً از همه آنان بازخواست می کنیم.
خرمشاهی: سوگند به پروردگارت كه از همگى آنان خواهيم پرسيد فولادوند: پس سوگند به پروردگارت كه از همه آنان خواهيم پرسيد قمشهای: قسم به خدای تو که از همه آنها سخت مؤاخذه خواهیم کرد. مکارم شیرازی: به پروردگارت سوگند از همه آنها سؤ ال خواهيم كرد...
عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ
﴿۹۳﴾
انصاریان: از اعمالی که همواره انجام می داده اند.
خرمشاهی: از آنچه مىكردهاند فولادوند: از آنچه انجام مى دادند قمشهای: از آنچه میکردهاند. مکارم شیرازی: از آنچه عمل ميكردند! |
||