وَلَقَدْ كَذَّبَ أَصْحَابُ الْحِجْرِ الْمُرْسَلِينَ
﴿۸۰﴾
انصاریان: و به راستی اهل [دیار] حجر [که سرزمینی میان مدینه و شام است] پیامبران را تکذیب کردند.
خرمشاهی: و به راستى كه "اهل حجر" پيامبران را دروغزن شمردند فولادوند: و اهل حجر [نيز] پيامبران [ما] را تكذيب كردند قمشهای: و اصحاب حجر (قوم صالح) هم رسولان را به کلی تکذیب کردند. مکارم شیرازی: اصحاب الحجر (قوم ثمود) پيامبران را تكذيب كردند.
وَآتَيْنَاهُمْ آيَاتِنَا فَكَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ
﴿۸۱﴾
انصاریان: و ما آیات و نشانه های خود را به آنان نشان دادیم، ولی از آنان روی گردان شدند.
خرمشاهی: و معجزات خود را به آنان بخشيديم ولى از آنها رويگردان بودند فولادوند: و آيات خود را به آنان داديم و[لى] از آنها اعراض كردند قمشهای: و از آیاتی که ما بر آنان فرستادیم رو گردانیدند. مکارم شیرازی: ما آيات خود را براي آنهاي فرستاديم ولي آنها از آن روي گرداندند.
وَكَانُوا يَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا آمِنِينَ
﴿۸۲﴾
انصاریان: و همواره از کوه ها خانه ها می تراشیدند در حالی که [به خیال خود به سبب استحکام آن خانه ها] ایمن [از حوادث] بودند.
خرمشاهی: و از كوهها خانههايى [براى خود] مىتراشيدند كه در امان بمانند فولادوند: و [براى خود] از كوهها خانه هايى مى تراشيدند كه در امان بمانند قمشهای: و در کوهها منزل میساختند تا از خطر ایمن باشند. مکارم شیرازی: آنها خانه هاي امن و اماني در دل كوهها ميتراشيدند.
فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُصْبِحِينَ
﴿۸۳﴾
انصاریان: پس هنگامی که به صبح درآمدند، صدایی [مرگبار و وحشتناک و غرّشی سهمگین] آنان را فرا گرفت.
خرمشاهی: آنگاه بامدادان بانگ مرگبار آنان را فرو گرفت فولادوند: پس صبحدم فرياد [مرگبار] آنان را فرو گرفت قمشهای: پس صبحگاهی صیحه عذاب (قهر ما) همه آنها را نابود کرد. مکارم شیرازی: اما سرانجام صيحه (مرگبار) صبحگاهان آنها را فرو گرفت.
فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ
﴿۸۴﴾
انصاریان: و آنچه [از بناهای محکم و استواری که] فراهم می آوردند، عذاب خدا را از آنان دفع نکرد.
خرمشاهی: و دستاوردشان [عذاب الهى را] از آنان باز نداشت فولادوند: و آنچه به دست مى آوردند به كارشان نخورد قمشهای: و به فراز کوه با همه ذخائر و ثروت از هلاک ایمن نگردیدند. مکارم شیرازی: و آنچه را بدست آورده بودند آنان را از عذاب الهي نجات نداد.
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَإِنَّ السَّاعَةَ لَآتِيَةٌ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ
﴿۸۵﴾
انصاریان: و آسمان ها و زمین و آنچه را میان آن دوتاست، جز به حق نیافریدیم، و بی تردید قیامت آمدنی است؛ پس [در برابر ناهنجاری های مردم] گذشتی کریمانه داشته باش.
خرمشاهی: و ما آسمانها و زمين و آنچه در ميان آنهاست جز به حق نيافريدهايم، و قيامت آمدنى است، پس [از آنان] در گذر و گذشتى نيكو پيشه كن فولادوند: و ما آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است جز به حق نيافريده ايم و يقينا قيامت فرا خواهد رسيد پس به خوبى صرف نظر كن قمشهای: و ما آسمانها و زمین و هر چه را که در بین آنهاست جز به حق (و برای مقصودی صحیح و حکمتی بزرگ) خلق نکردهایم، و البته ساعت قیامت (که غرض و مقصود اصلی خلقت شماست) خواهد آمد، اکنون تو (ای رسول ما، از این منکران) نیکو در گذر (یعنی با خلق خوش آنها را به حق دعوت کن و اگر نپذیرند دلتنگ مباش). مکارم شیرازی: ما آسمان و زمين و آنچه ميان آن دو است، جز به حق نيافريديم، و ساعت موعود (قيامت) قطعا فرا خواهد رسيد، از آنها (دشمنان) به خوبي صرفنظر كن (و آنها را به نادانيهايشان ملامت ننما).
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ
﴿۸۶﴾
انصاریان: یقیناً پروردگارت همان آفریننده داناست.
خرمشاهی: همانا پروردگارت آفرينشگر داناست فولادوند: زيرا پروردگار تو همان آفريننده داناست قمشهای: محققا پروردگار تو آفریننده دانایی است (که بیمقصود خلق را نیافریده، البته هر کسی به نتیجه عملش خواهد رسید). مکارم شیرازی: پروردگار تو آفريننده آگاه است.
وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِنَ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ
﴿۸۷﴾
انصاریان: و به راستی که هفت آیه از مثانی [یعنی سوره حمد] و قرآن بزرگ را به تو عطا کردیم.
خرمشاهی: و به راستى كه به تو سبعالمثانى و [همگى] قرآن عظيم را بخشيديم فولادوند: و به راستى به تو سبع المثانى [=سوره فاتحه] و قرآن بزرگ را عطا كرديم قمشهای: (ای محمد) همانا هفت آیت با ثنا (و دعا که قسمت بین خدا و عبد شده و در هر نماز دو بار خوانده میشود، یعنی سوره حمد) و این قرآن با عظمت را بر تو فرستادیم. مکارم شیرازی: ما به تو سوره حمد و قرآن عظيم داديم.
لَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ
﴿۸۸﴾
انصاریان: بنابراین به امکانات مادی [و ثروت و اولادی] که برخی از گروه های آنان را از آن برخوردار کردیم، چشم مدوز، و بر آنان [به سبب اینکه پذیرای حق نیستند] اندوه مخور، وپر و بال [لطف و مهربانیِ] خود را برای مؤمنان فرو گیر.
خرمشاهی: به چيزى كه اصنافى از آنان را به آن بهرهمند گرداندهايم، چشم مدوز، و غمخوار آنان مباش و با مؤمنان فروتنى كن فولادوند: و به آنچه ما دسته هايى از آنان [=كافران] را بدان برخوردار ساخته ايم چشم مدوز و بر ايشان اندوه مخور و بال خويش براى مؤمنان فرو گستر قمشهای: توبه این ناقابل متاع دنیوی که به طایفهای از مردم کافر دادیم البته چشم مدوز و بر اینان اندوه مخور و اهل ایمان را زیر پر و بال خود گیر (و با کمال حسن خلق بپروران). مکارم شیرازی: (بنابراين) هرگز چشم خود را به نعمتهاي (مادي) كه به گروههائي از آنها (كفار) داديم ميفكن، و بخاطر آنچه آنها دارند غمگين مباش و بال و پر خود را براي مؤ منين فرود آر.
وَقُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ
﴿۸۹﴾
انصاریان: و [به اخلال گران در امر دین] بگو: بی تردید من بیم دهنده آشکارم.
خرمشاهی: و بگو منم كه هشداردهنده آشكارم فولادوند: و بگو من همان هشداردهنده آشكارم قمشهای: و بگو: من همان رسولم که برای اندرز و ترسانیدن (خلق از عذاب قهر خدا) با دلیلی روشن آمدهام. مکارم شیرازی: و بگو من انذار كننده آشكارم. |
||