|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَقُرْآنٍ مُبِينٍ
﴿۱﴾
انصاریان: الر ـ این [آیات بلندمرتبه] آیات کتاب الهی و آیات قرآنِ روشنگر [با عظمت] است.
خرمشاهی: الر الف لام راء اين آيات كتاب آسمانى و قرآن مبين است فولادوند: الف لام راء اين است آيات كتاب [آسمانى] و قرآن روشنگر قمشهای: الر (اسرار این حروف نزد خدا و رسول است) این است آیات کتاب خدا و قرآنی که (راه حق و باطل را) روشن و آشکار میگرداند. مکارم شیرازی: الر - اين آيات كتاب و قرآن مبين است.
رُبَمَا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ كَانُوا مُسْلِمِينَ
﴿۲﴾
انصاریان: کافران [هنگام روبرو شدن با عذاب] چه بسا آرزو می کنند که کاش تسلیم [فرمان های خدا] بودند.
خرمشاهی: چه بسا كافران آرزو كنند كه كاش مسلمان بودند فولادوند: چه بسا كسانى كه كافر شدند آرزو كنند كه كاش مسلمان بودند قمشهای: کافران (چون چشم حقیقت بین بگشایند) ای بسا آرزو کنند که کاش مسلم و خداپرست بودند. مکارم شیرازی: كافران (هنگامي كه آثار شوم اعمال را ببينند) چه بسا آرزو ميكنند مسلمان بودند!
ذَرْهُمْ يَأْكُلُوا وَيَتَمَتَّعُوا وَيُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
﴿۳﴾
انصاریان: بگذارشان تا بخورند و [با لذایذ مادی و زودگذر] کامرانی کنند، و آرزوها، سرگرمشان نماید؛ سپس [حقّانیّت اسلام و فرجام شوم خود را] خواهند فهمید.
خرمشاهی: رهايشان كن تا بخورند و بهرهمند شوند، و آرزوها سرگرمشان بدارد، زودا كه بدانند فولادوند: بگذارشان تا بخورند و برخوردار شوند و آرزو[ها] سرگرمشان كند پس به زودى خواهند دانست قمشهای: (ای رسول ما) این کافران (لجوج) را واگذار تا به خورد و خواب طبیعت و لذات حیوانی سرگرم باشند و آمال و اوهام دنیوی آنان را غافل گرداند، پس (نتیجه این کامرانی بیهوده را) به زودی خواهند یافت. مکارم شیرازی: بگذار آنها بخورند و بهره گيرند و آرزوها آنانرا غافل سازد، ولي به زودي خواهند فهميد
وَمَا أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا وَلَهَا كِتَابٌ مَعْلُومٌ
﴿۴﴾
انصاریان: و هیچ شهری را [به خاطر فساد فراگیرش] نابود نکردیم مگر اینکه برای آن سرنوشتی معین [وروزگار ودوره ای تغییرناپذیر] بود.
خرمشاهی: و ما [اهل] هيچ شهرى را نابود نكرديم مگر آنكه اجل مكتوب و معينى داشت فولادوند: و هيچ شهرى را هلاك نكرديم مگر اينكه براى آن اجلى معين بود قمشهای: و ما هیچ ملک و ملتی را هلاک نکردیم جز به هنگامی معین. مکارم شیرازی: ما (اهل) هيچ شهر و دياري را هلاك نكرديم مگر اينكه اجل معين (و زمان تغيير ناپذيري) داشتند.
مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُونَ
﴿۵﴾
انصاریان: هیچ ملتی از اجل معین خود نه پیش می افتد و نه پس می ماند.
خرمشاهی: هيچ امتى از اجلش پيش و پس نيفتد فولادوند: هيچ امتى از اجل خويش نه پيش مى افتد و نه پس مى ماند قمشهای: هیچ قومی از اجل خود (از آنچه در علم حق معین است یک لحظه) پس و پیش نخواهند افتاد. مکارم شیرازی: هيچ گروهي از اجل خود پيشي نميگيرد و از آن عقب نخواهد افتاد.
وَقَالُوا يَا أَيُّهَا الَّذِي نُزِّلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ إِنَّكَ لَمَجْنُونٌ
﴿۶﴾
انصاریان: و گفتند: ای کسی که قرآن بر او نازل شده! قطعاً تو دیوانه ای!
خرمشاهی: و گفتند اى كسى كه قرآن بر او نازل شده است، به يقين تو ديوانهاى فولادوند: و گفتند اى كسى كه قرآن بر او نازل شده است به يقين تو ديوانه اى قمشهای: و کافران گفتند: ای کسی که (مدعی آنی که) قرآن از جانب خدا بر تو نازل شده تو (به عقیده ما) محققا دیوانهای. مکارم شیرازی: و گفتند اي كسي كه «ذكر» (قرآن) بر تو نازل شده، مسلما ديوانه اي!!
لَوْ مَا تَأْتِينَا بِالْمَلَائِكَةِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
﴿۷﴾
انصاریان: اگر [درباره پیامبری ات] راست می گویی، چرا فرشتگان را نزد ما نمی آوری؟!
خرمشاهی: و اگر راست مىگويى چرا فرشتگان را براى ما نمىآورى؟ فولادوند: اگر راست مى گويى چرا فرشته ها را پيش ما نمى آورى قمشهای: اگر راست میگویی (و بر تو فرشتگان خدا نازل میشوند) چرا فرشتگان را نزد ما نمیآری؟ مکارم شیرازی: اگر راست ميگوئي چرا فرشتگان را براي ما نميآوري؟!
مَا نُنَزِّلُ الْمَلَائِكَةَ إِلَّا بِالْحَقِّ وَمَا كَانُوا إِذًا مُنْظَرِينَ
﴿۸﴾
انصاریان: [اینان بدانند که] ما فرشتگان را جز به درستی و راستی نازل نمی کنیم، و در آن هنگام [که نازل شوند، این منکران لجوج از دچار شدن به عذاب] مهلت نمی یابند.
خرمشاهی: [بايد بدانند كه] ما فرشتگان را جز به حق نازل نمىكنيم، و در آن صورت هم [كه نازل كنيم] مهلت نخواهند يافت فولادوند: فرشتگان را جز به حق فرو نمى فرستيم و در آن هنگام ديگر مهلت نيابند قمشهای: ما فرشتگان را جز به حق (و حکمت و مصلحت) نمیفرستیم، و آن گاه که بفرستیم دیگر کافران مهلتی نخواهند یافت. مکارم شیرازی: (اما اينها بايد بدانند) ما فرشتگان را جز به حق نازل نميكنيم و هرگاه نازل شوند ديگر به اينها مهلت داده نميشود (و در صورت انكار به عذاب الهي نابود ميگردند)
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ
﴿۹﴾
انصاریان: همانا ما قرآن را نازل کردیم، و یقیناً ما نگهبان آن [از تحریف و زوال] هستیم.
خرمشاهی: همانا ما قرآن را نازل كردهايم و ما خود نگهبان آنيم فولادوند: بى ترديد ما اين قرآن را به تدريج نازل كرده ايم و قطعا نگهبان آن خواهيم بود قمشهای: البته ما قرآن را بر تو نازل کردیم و ما هم آن را محققا محفوظ خواهیم داشت. مکارم شیرازی: ما قرآن را نازل كرديم، و ما بطور قطع آن را پاسداري ميكنيم.
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ فِي شِيَعِ الْأَوَّلِينَ
﴿۱۰﴾
انصاریان: و بی تردید ما پیش از تو هم پیامبرانی را در امت های پیشین فرستادیم.
خرمشاهی: و به راستى پيش از تو [پيامبرانى] به ميان امتهاى نخستين فرستادهايم فولادوند: و به يقين پيش از تو [نيز] در گروههاى پيشينيان [پيامبرانى] فرستاديم قمشهای: و ما پیش از تو هم رسولانی بر امم سالفه فرستادیم. مکارم شیرازی: ما پيش از تو (نيز) پيامبراني در ميان امتهاي نخستين فرستاديم. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو