ParsQuran
سوره 112: الإخلاص - جزء 30

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿۱﴾
انصاریان: بگو: او خدای یکتاست؛
خرمشاهی: بگو او خداوند يگانه است‏
فولادوند: بگو اوست‏ خداى يگانه
قمشه‌ای: بگو: حقیقت این است که خدا یکتاست.
مکارم شیرازی: بگو: خداوند يكتا و يگانه است.
اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿۲﴾
انصاریان: خدای بی نیاز [همه موجودات هستی که نیازمند و عین فقرند برای رفع نیازشان روی به او کنند و از حضرتش گدایی نمایند.]
خرمشاهی: خداوند صمد
فولادوند: خداى صمد [ثابت متعالى]
قمشه‌ای: آن خدایی که (از همه عالم) بی نیاز (و همه عالم به او نیازمند) است.
مکارم شیرازی: خداوندي است كه همه نيازمندان قصد او مي‏كنند:
لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ ﴿۳﴾
انصاریان: نزاده، و زاییده نشده است،
خرمشاهی: نه فرزند آرد و نه از كسى زاده است‏
فولادوند: [كسى را] نزاده و زاده نشده است
قمشه‌ای: نه کسی فرزند اوست و نه او فرزند کسی است.
مکارم شیرازی: نزاد و زاده نشد.
وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ ﴿۴﴾
انصاریان: و هیچ کس [در ذات و صفات] همانند و همتا و شبیه او نمی باشد.
خرمشاهی: و او را هيچ كس همتا نيست‏
فولادوند: و هيچ كس او را همتا نيست
قمشه‌ای: و نه هیچ کس مثل و مانند و همتای اوست.
مکارم شیرازی: و براي او هرگز شبيه و مانندي نبوده است.