به نام خداوند رحمتگر مهربان

به راستى كه خداوند سخن زنى را كه با تو درباره همسرش مجادله مى‏كرد و به خداوند شكايت حال خود مى‏گفت، شنيد، و خداوند گفت و گوى شما دو تن را مى‏شنود، چرا كه خداوند شنواى بيناست‏ (۱)

كسانى كه از ميان شما با زنانشان ظهار مى‏كنند، [بدانند كه‏] آن زنان [با اين ماجرا در حكم‏] مادران آنان نيستند، مادران آنان جز كسانى كه آنان را زاده‏اند، نيستند، و ايشان [با اين عمل‏] سخنى ناپسند و ناحق مى‏گويند، و بى‏گمان خداوند بخشاينده آمرزگار است‏ (۲)

و كسانى كه با زنانشان ظهار مى‏كنند، سپس از آنچه گفته‏اند برمى‏گردند [و مى‏خواهند به همسر خود بازگردند] بايد پيش از آنكه با همديگر تماس گيرند، برده‏اى آزاد كنند، اين اندرزى است كه به شما داده مى‏شود، و خداوند به آنچه مى‏كنيد آگاه است‏ (۳)

و هر كس كه [امكان آن را] نيافت، بايد كه پيش از آنكه با همديگر تماس گيرند، دو ماه پى در پى روزه بگيرد، سپس [بازهم‏] اگر نتوانست [روزه بگيرد]، در آن صورت بايد به اطعام شصت فقير بپردازد، اين [كفاره‏] براى آن است كه به [امر] خداوند و پيامبر او ايمان آوريد، و اين احكام الهى است، و براى كافران عذابى دردناك [مقرر] است‏ (۴)

بى‏گمان كسانى كه با [امر] خداوند و پيامبر او مخالفت مى‏كنند، سرنگون شوند، چنانكه پيشينيانشان هم سرنگون شدند، و به راستى آياتى روشنگر فرو فرستاده‏ايم، و براى كافران عذابى خفت‏بار [درپيش‏] است‏ (۵)

روزى كه خداوند همگى آنان را [از گور] برانگيزد، سپس آنان را به [حقيقت و نتيجه‏] آنچه كرده‏اند آگاه سازد، خداوند آن را در شمار آورده است اما [خود] آنان فراموشش كرده‏اند، و خداوند بر هر چيز گواه است‏ (۶)

آيا نينديشيده‏اى كه خداوند آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است مى‏داند، هيچ رازگويى سه تن نباشد مگر آنكه او چهارمين آنان است، و نه [رازگويى‏] پنج تن مگر آنكه او ششمين آنان است، و نه كمتر از اين و نه بيشتر مگر آنكه او هر جا كه باشند با ايشان است، سپس در روز قيامت آنان را به [نتيجه و حقيقت‏] كار و كردارشان آگاه مى‏سازد، بى‏گمان خداوند به هر چيزى داناست‏ (۷)

آيا ننگريسته‏اى در كار كسانى كه از نجوا نهى شده‏اند، سپس به آنچه از آن نهى شده‏اند، باز مى‏گردند و به گناه و ستمكارى و نافرمانى از پيامبر باهم نجوا مى‏كنند، و چون به نزدت آيند به نحوى به تو درود مى‏فرستند كه خداوند آن گونه به تو درود نفرستاده است، و در دلهايشان گويند چرا به خاطر آنچه مى‏گوييم خداوند عذابمان نمى‏كند؟ جهنم برايشان كافى است كه به آن اندر آيند، و چه بد سرانجامى است‏ (۸)

اى مؤمنان چون رازگويى كنيد، به قصد گناه و ستمكارى و نافرمانى از پيامبر نجوا مكنيد، و به قصد نيكى و تقوا نجوا كنيد، و از خداوندى كه نزد او محشور مى‏گرديد پروا كنيد (۹)

جز اين نيست كه نجوا از سوى شيطان است تا مؤمنان را غمگين كند، و هيچ زيان رسان به آنان نيست، مگر به اذن الهى، و مؤمنان بايد فقط بر خداوند توكل كنند (۱۰)

اى مؤمنان چون به شما گفته شود در مجالس جا باز كنيد، باز كنيد، كه خداوند در كار شما گشايش آورد، و چون گفته شود برخيزيد، برخيزيد، خداوند از ميان شما مؤمنان و دانش يافتگان را به درجاتى رفعت دهد و خداوند به آنچه مى‏كنيد آگاه است‏ (۱۱)

اى مؤمنان چون خواهيد كه با پيامبر راز گوييد، پيش از نجوايتان صدقه‏اى تقديم داريد اين براى شما بهتر و پاكيزه‏تر است، اما اگر چيزى نيافتيد، بى‏گمان خداوند آمرزگار مهربان است‏ (۱۲)

[سپس كه كسى جز على ع توفيق نيافت فرمود] آيا ترسيديد كه پيش از نجوايتان صدقاتى تقديم داريد؟ حال كه چنين نكرديد و خداوند هم از شما درگذشت، پس نماز را برپا داريد و زكات را بپردازيد و از خداوند و پيامبرش اطاعت كنيد، و خداوند به آنچه مى‏كنيد آگاه است‏ (۱۳)

آيا ننگريسته‏اى كسانى را كه با قومى كه خداوند بر آنان خشم آورده است، و نه از شما هستند و نه از آنان [يهوديان‏]، دوستى ورزيده‏اند؟ و آگاهانه به دروغ سوگند مى‏خورند (۱۴)

خداوند براى آنان عذابى سهمگين آماده ساخته است، آنان عملكردشان بد است‏ (۱۵)

سوگندهايشان را سپر بلا كرده‏اند، و [مردمان را] از راه خدا باز مى‏دارند، پس عذابى خفت‏بار [در پيش‏] دارند (۱۶)

اموال و اولادشان به هيچ روى از [عذاب‏] خدا بازشان ندارد، اينان دوزخى‏اند و جاودانه در آنند (۱۷)

روزى كه خداوند همگى آنان را برانگيزد، آنگاه [مشركان‏] براى او به همان گونه سوگند ياد مى‏كنند كه براى شما ياد مى‏كنند و گمان مى‏كنند كه حقى در دست دارند، بدانيد كه آنان دروغگويانند (۱۸)

شيطان بر آنان دست يافت، سپس ياد خدا را از خاطر آنان برد، اينان حزب شيطانند، هان بى‏گمان حزب شيطان زيانكارانند (۱۹)

بى‏گمان كسانى كه با [امر] خداوند و پيامبر او مخالفت مى‏كنند، اينان از زمره فرومايگانند (۲۰)

خداوند مقرر داشته است كه من و پيامبرانم پيروز گرديم، بى‏گمان خداوند نيرومند پيروزمند است‏ (۲۱)

قومى نيابى كه به خداوند و روز بازپسين ايمان داشته باشند و با كسانى كه با خداوند و پيامبر او مخالفت مى‏ورزند، دوستى كنند، ولو آنكه پدرانشان يا فرزندانشان يا برادرانشان يا خاندانشان باشند اينانند كه [خداوند] در دلهايشان [نقش‏] ايمان نگاشته است، و به فيضى از جانب خويش استوارشان داشته است، و [ايشان را] به بوستانهايى درآورد كه جويباران از فرودست آن جارى است، جاودانه در آنند، خداوند از آنان خشنود است، و آنان هم از او خشنودند، اينان خدا خواهانند، بدانيد كه خدا خواهان رستگارانند (۲۲)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است خداوند را تسبيح مى‏گويد، و او پيروزمند فرزانه است‏ (۱)

اوست كه كافران اهل كتاب [يهوديان بنى‏نضير] را از خانه و كاشانه‏شان در آغاز هنگامه رهسپارى انبوه آواره كرد، گمان نمى‏برديد كه بيرون روند، و [خودشان هم‏] گمان مى‏كردند كه دژهايشان باز دارنده آنان در برابر امر و عقوبت الهى است، و امر [/عذاب‏] الهى از جايى كه گمانش را نمى‏بردند بر آنان فرود آمد و در دلهايشان هراس انداخت، [چندانكه‏] خانه‏هايشان را به دستهاى خود و دستان مؤمنان ويران مى‏كردند، پس اى ديده‏وران عبرت گيريد (۲)

و اگر خداوند جلاى وطن را بر آنان مقرر نداشته بود، در دنيا [به عذابى سهمگين‏] معذبشان مى‏داشت، و براى آنان در آخرت عذاب آتش دوزخ است‏ (۳)

اين از آن است كه با [امر] خداوند و پيامبرش مخالفت كردند، و هر كس با امر خداوند مخالفت كند، بى‏گمان خداوند سخت كيفر است‏ (۴)

هر چه از درختان خرما بريديد يا آن را ايستاده با ريشه‏هايش باقى گذارديد، همه به اذن الهى بود تا نافرمانان را خوار بدارد (۵)

و هر چه خداوند از ايشان به [صورت فى‏ء] عايد پيامبرش گرداند، شما در آن نه اسبان را به تاخت در آورديد و نه شتران را، بلكه خداوند پيامبرانش را بر هر كس كه خواهد سلطه دهد، و خداوند بر هر كارى تواناست‏ (۶)

آنچه خداوند [به صورت فى‏ء] از اموال اهل آباديها عايد پيامبرش گرداند، خاص خداوند و پيامبر و خويشاوندان و يتيمان و بينوايان و در راه ماندگان است، تا در ميان توانگران شما دستگردان نشود، و آنچه پيامبر شما را دهد آن را بپذيريد و آنچه شما را از آن بازدارد، از آن دست بداريد، و از خداوند پروا كنيد، كه بى‏گمان خداوند سخت كيفر است‏ (۷)

براى بينوايان از مهاجران است كه از خانه و كاشانه‏هايشان و ملك و مالهايشان رانده شده‏اند، و در طلب بخشش و خشنودى خداوندند و [دين‏] خداوند و پيامبر او را يارى مى‏دهند، اينانند كه راستگويانند (۸)

و كسانى كه پيش از آنان در سراى اسلام [مدينه‏] جاى گرفتند و ايمان را پذيرفتند، كسانى را كه به سوى آنان هجرت كرده‏اند، دوست مى‏دارند و نسبت به آنچه به ايشان داده شده است، در دل خود احساس نياز نمى‏كنند، و [آنان را] ولو خود نيازمندى داشته باشند، بر خود بر مى‏گزينند، و كسانى كه از آزمندى نفس خويش در امان مانند، آنانند كه رستگارانند (۹)

و كسانى كه پس از آنان آمده‏اند گويند پروردگارا ما و برادرانمان را كه در ايمان بر ما سبقت دارند، بيامرز، و در دلهاى ما نسبت به مؤمنان كينه‏اى مگذار، پروردگارا تويى كه رئوف مهربانى‏ (۱۰)

آيا ننگريسته‏اى كسانى را كه نفاق ورزيدند به دوستانشان از اهل كتاب كه كفرورزيدند، گفتند اگر شما رانده شويد، ما نيز همراه شما بيرون مى‏آييم، و به زيان شما هرگز از امر هيچ كس اطاعت نخواهيم كرد، و اگر با شما كارزار شود، حتما شما را يارى خواهيم كرد، خداوند شاهد است كه آنان دروغگو هستند (۱۱)

اگر آنان [يهوديان بنى‏نضير] رانده شوند، ايشان همراه آنان بيرون نروند، و اگر با آنان كارزار شود، ايشان را يارى ندهند، و اگر بخواهند ياريشان دهند، پشت كنند، سپس از هيچ كس يارى نيابند (۱۲)

بى‏شك شما در دلهاى آنان هراس‏انگيزتريد از خداوند، اين از آن است كه ايشان قومى بى‏تميزند (۱۳)

هرگز همگى با شما كارزار نكنند مگر در ميان برزنهاى محصور، يا از پشت ديوارها، ستيز و صلابت آنان در ميان خودشان سخت است، آنان را همدست مى‏انگارى، حال آنكه دلهايشان پراكنده است، اين از آن است كه قومى نابخردند (۱۴)

همانند پيشينيان نزديكشان كه عقوبت كار [نادرست‏]شان را چشيدند و عذابى دردناك [در پيش‏] دارند (۱۵)

همانند شيطان كه به انسان گويد كافر شو، و چون كافر شود، گويد من از تو برى و بر كنارم، كه من از خداوند -پروردگار جهانيانمى‏ترسم‏ (۱۶)

و سرانجام آن دو چنين است كه هر دو در آتش جهنم‏اند، و جاودانه در آنند، و اين جزاى ستمكاران [مشرك‏] است‏ (۱۷)

اى مؤمنان از خداوند پروا كنيد و هر كس بنگرد كه براى فردا چه پيش انديشى كرده است، و از خداوند پروا كنيد، چرا كه خداوند به آنچه مى‏كنيد آگاه است‏ (۱۸)

و همانند كسانى كه خداوند را فراموش كردند، مباشيد كه خداوند هم [تيمار] خودشان را از يادشان برد، اينانند كه نافرمانند (۱۹)

دوزخيان و بهشتيان برابر نيستند، بهشتيانند كه رستگارند (۲۰)

اگر اين قرآن را بر كوهى فرو فرستاده بوديم، بى‏شك آن را از ترس خداوند خاكسار و فرو پاشيده مى‏ديدى، و اينها مثلهايى است كه براى مردم مى‏زنيم باشد كه انديشه كنند (۲۱)

او خداوندى است كه خدايى جز او نيست، داناى پنهان و پيدا، اوست خداى رحمان مهربان‏ (۲۲)

اوست خداوندى كه خدايى جز او نيست، فرمانرواى قدوس سلام مؤمن مهيمن پيروزمند جبار صاحب كبرياست، پاك و برتر است خداوند از آنچه براى او شريك مى‏انگارند (۲۳)

اوست خداوند آفريدگار پديدآور صورتگر، او راست نامهاى نيك، آنچه در آسمانها و زمين است او را تسبيح مى‏گويد، و اوست پيروزمند فرزانه‏ (۲۴)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

اى مؤمنان اگر براى جهاد در راه من و طلب خشنودى من از [وطن خود] بيرون آمده‏ايد، دشمن من و دشمن خودتان را دوست مگيريد، كه به آنها مهربانى كنيد، و حال آنكه آنان به دين حقى كه براى شما آمده است، كفر و انكار ورزيده‏اند و پيامبر و شما را آواره كرده‏اند، چرا كه به خداوند -پروردگارتانايمان داريد، [شماييد كه‏] با آنان سر و سر دوستانه داريد و من به آنچه پنهان داريد و آنچه آشكار داريد، آگاه‏ترم، و هر كس از شما كه چنين كند به راستى كه از راه راست گم گشته است‏ (۱)

اگر بر شما دست يابند دشمنان شما خواهند بود و دست و زبانشان را به بدى در حق شما مى‏گشايند، و خوش دارند كه شما كفر بورزيد (۲)

خويشاوندانتان و همچنين فرزندانتان به شما سود نمى‏رسانند [و] در روز قيامت در ميان شما داورى كند و خداوند به آنچه مى‏كنيد بيناست‏ (۳)

براى شما در ابراهيم و همراهان او سرمشقى نيكوست، آنگاه كه به قومشان گفتند و ما از شما و آنچه به جاى خداوند مى‏پرستيد، برى و بركناريم، ما منكر شماييم و همواره در ميان ما و شما دشمنى و كينه پديد آمده است تا آنكه فقط به خداوند ايمان آوريد، مگر در اين سخن ابراهيم به پدرش كه حتما براى تو آمرزش خواهم طلبيد، و براى تو در برابر خداوند صاحب اختيار چيزى نيستم، پروردگارا بر تو توكل كرده‏ايم و به تو روى آورده‏ايم و سير و سرانجام [همه‏] به سوى توست‏ (۴)

پروردگارا ما را زيردست كافران مگردان و ما را بيامرز، پروردگارا تويى كه پيروزمند فرزانه‏اى‏ (۵)

به راستى براى شما در آنان سرمشقى نيكوست، براى كسى كه به خداوند و روز بازپسين اميد داشته باشد، و هر كس روى برتابد [بداند] كه خداوند بى‏نياز ستوده است‏ (۶)

چه بسا خداوند در ميان شما و كسانى از آنان كه باهم دشمنى داريد، مهربانى پديد آورد، و خداوند تواناست، و خداوند آمرزگار مهربان است‏ (۷)

خداوند شما را از كسانى كه با شما در كار دين كارزار نكرده‏اند، و شما را از خانه و كاشانه‏تان آواره نكرده‏اند، نهى نمى‏كند از اينكه در حقشان نيكى كنيد و با آنان دادگرانه رفتار كنيد، بى‏گمان خداوند دادگران را دوست دارد (۸)

خداوند فقط شما را از كسانى كه با شما در كار دين كارزار كرده‏اند و شما را از خانه و كاشانه‏تان آواره كرده‏اند و براى راندنتان [با ديگران‏] همدستى كرده‏اند، نهى مى‏كند از اينكه دوستشان بداريد، و هر كس دوستشان بدارد، آنانند كه ستمكار [مشرك‏] هستند (۹)

اى مؤمنان هر گاه زنان مؤمن مهاجر به نزد شما آيند، آنان را بيازماييد، خداوند به [حقيقت‏] ايمانشان آگاه‏تر است، پس اگر آنان را مؤمن شناختيد ديگر آنان را به سوى كفار باز مگردانيد، نه ايشان بر آنان حلال هستند و نه آنان برايشان حلالند، و به آنان آنچه خرج كرده‏اند بدهيد، و بر شما گناهى نيست كه پس از آنكه مهرهايشان را پرداختيد، با آنان ازدواج كنيد، و دست در دامان زنان كافر مزنيد، و [چون زنان شما نزد آنان روند] آنچه خرج كرده‏ايد از آنان [كافران‏] طلب كنيد و آنان هم آنچه خرج كرده‏اند از شما طلب كنند، اين حكم الهى است كه در ميان شما داورى مى‏كند و خداوند داناى فرزانه است‏ (۱۰)

و اگر از دست شما زنى به سوى كافران رود، و سپس با آنان تلافى كرديد و غنيمت گرفتيد، آنگاه به كسانى كه همسرانشان [به سوى كفار] رفته‏اند، معادل خرجى را كه كرده‏اند [از غنايم‏] بپردازيد، و از خداوندى كه شما به او ايمان داريد پروا كنيد (۱۱)

اى پيامبر چون زنان مؤمن به نزد تو آمدند كه با تو بيعت كنند كه براى خداوند شريكى نياورند و دزدى نكنند و زنا نكنند و فرزندانشان را نكشند و فرزندى را از راه بهتان به دست نياورند كه نسبت آن را به دست و پاى خويش دهند، و در كار خيرى از تو نافرمانى نكنند، پس با آنان بيعت كن و برايشان از خداوند آمرزش بخواه، چرا كه خداوند آمرزگار مهربان است‏ (۱۲)

اى مؤمنان قومى را كه خداوند بر آنان خشم آورده است، به دوستى مگيريد، كه از آخرت به همان گونه نوميدند كه كافران از بازگشت در گور خفتگان‏ (۱۳)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است خداوند را نيايش كند، و اوست پيروزمند فرزانه‏ (۱)

اى مؤمنان چرا چيزى مى‏گوييد كه انجام نمى‏دهيد (۲)

نزد خداوند بس منفور است كه چيزى را بگوييد كه انجام نمى‏دهيد (۳)

در حقيقت خداوند دوست دارد كسانى را كه در راه او صف در صف جهاد مى‏كنند، چنانكه گويى ايشان بنيادى ريخته از سرب‏اند (۴)

و چنين بود كه موسى به قومش گفت اى قوم من چرا مرا مى‏آزاريد و حال آنكه مى‏دانيد كه پيامبر خداوند به سوى شما هستم، پس چون [از حق‏] برگشتند خدا دلهايشان را برگردانيد، و خداوند نافرمانان را هدايت نمى‏كند (۵)

و چنين بود كه عيسى بن مريم گفت اى بنى‏اسرائيل من پيامبر خداوند به سوى شما هستم، [و] استوار دارنده توراتى كه پيشاروى من است و بشارتگر به پيامبرى كه پس از من مى‏آيد و نامش احمد است، و چون بر ايشان پديده‏هاى شگرف آورد، گفتند اين جادوى آشكار است‏ (۶)

و كيست ستمكارتر از كسى كه بر خداوند دروغ بندد، و حال آنكه به سوى اسلام دعوت مى‏گردد، و خداوند قوم ستمكار را هدايت نمى‏كند (۷)

مى‏خواهند نور الهى را با سخنان خويش خاموش كنند و حال آنكه خداوند كمال بخش نور خويش است، ولو آنكه كافران ناخوش داشته باشند (۸)

او كسى است كه پيامبرش را با هدايت و دين حق فرستاده است تا آنان را بر همه اديان پيروز گرداند، ولو مشركان ناخوش داشته باشند (۹)

اى مؤمنان آيا شما را به داد و ستدى رهنمون شوم كه شما را از عذاب دردناك مى‏رهاند؟ (۱۰)

[و آن اينكه‏] به خداوند و پيامبر او ايمان آوريد و به مال و جان در راه خدا جهاد كنيد، اين، اگر بدانيد، برايتان بهتر است‏ (۱۱)

تا بر شما گناهانتان را بيامرزد و شما را به بوستانهايى كه جويباران از فرودست آن جارى است، و خانه‏هاى پاك و پسنديده در بهشتهاى عدن درآورد، اين رستگارى بزرگ است‏ (۱۲)

و [نعمت‏] ديگرى كه آن را خوش داريد يارى از جانب خداوند و پيروزى نزديك، و مؤمنان را بشارت ده‏ (۱۳)

اى مؤمنان ياوران [دين‏] خدا باشيد، چنانكه عيسى بن مريم به حواريون گفت چه كسانى در راه دين خدا ياوران منند؟ حواريون گفتند ما ياوران [دين‏] خداونديم، سپس گروهى از بنى‏اسرائيل ايمان آوردند و گروهى [انكار و] كفرورزيدند، آنگاه مؤمنان را در برابر دشمنشان يارى داديم، و پيروز گرديدند (۱۴)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است خداوند را نيايش كند، [خداوندى كه‏] فرمانرواى قدوس پيروزمند فرزانه است‏ (۱)

اوست كه در ميان قوم بى‏كتاب [عرب‏] پيامبرى از ميان خودشان برانگيخت كه آيات او را بر آنان مى‏خواند و پاكيزه‏شان مى‏دارد، و به آنان كتاب و حكمت مى‏آموزد، و حقا كه در گذشته در گمراهى آشكارى بودند (۲)

و ديگرانى از آنان كه هنوز به آنان نپيوسته‏اند، و اوست پيروزمند فرزانه‏ (۳)

اين بخشش الهى است كه به هر كس خواهد ارزانى‏اش دارد، و خداوند داراى بخشش و بخشايش بيكران است‏ (۴)

داستان كسانى كه [عمل به‏] تورات بر آنان تكليف شد، سپس آن را [چنانكه بايد و شايد] رعايت نكردند، همانند چارپايى بر او كتابى چند است، چه بد است وصف گروهى كه آيات الهى را تكذيب كردند، و خداوند قوم ستمكار [مشرك‏] را هدايت نمى‏كند (۵)

بگو اى يهوديان اگر گمان مى‏كنيد كه شما از ميان همه مردم، دوستان خدا هستيد، اگر راست مى‏گوييد آرزوى مرگ كنيد (۶)

و به خاطر كار و كردار پيشينشان هرگز آن را آرزو نمى‏كنند، و خداوند به ستمكاران آگاه است‏ (۷)

بگو همان مرگى كه از آن مى‏گريزيد، روى آور به شماست، سپس به سوى داناى پنهان و پيدا بازگردانده شويد، آنگاه شما را به [نتيجه و حقيقت‏] آنچه كرده‏ايد، آگاه مى‏سازد (۸)

اى مؤمنان چون براى نماز روز جمعه بانگ [اذن‏] در داده شود، به سوى ياد كرد خداوند بشتابيد و خريد و فروش را رها كنيد، اگر بدانيد اين برايتان بهتر است‏ (۹)

سپس چون نماز گزارده شود، در زمين پراكنده شويد [و به راه خود برويد] و [روزى خود] از بخشش الهى بجوييد، و خداوند را بسيار ياد كنيد، باشد كه رستگار شويد (۱۰)

و [غافلان‏] چون داد و ستدى يا سرگرمى‏اى ببينند، به سوى آن بشتابند و تو را ايستاده رها كنند، بگو آنچه نزد خداوند است از سرگرمى و از داد و ستد بهتر است، و خداوند بهترين روزى‏دهندگان است‏ (۱۱)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

منافقان چون به نزد تو آيند گويند گواهى مى‏دهيم كه تو پيامبر خدا هستى، و خداوند مى‏داند كه تو پيامبرش هستى، و خداوند گواهى مى‏دهد كه منافقان دروغگو هستند (۱)

سوگندهايشان را سپر بلا گرفته‏اند، سپس [مردمان را] از راه خدا بازداشته‏اند، چه بد است كارى كه آنان مى‏كنند (۲)

اين از آن است كه ايشان ايمان آورده‏اند سپس كفر ورزيده‏اند، و بر دلهايشان مهر نهاده شده است، و ايشان در نمى‏يابند (۳)

و چون ايشان را بنگرى، بدنهاى ايشان تو را به شگفت‏آورد، و چون سخن گويند به سخنانشان گوش دهى، گويى همانند الوارهاى تكيه داده بر ديوارند، و هر بانگى را بر ضد خويش مى‏انگارند، آنان دشمن‏اند، از آنان بر حذر باش، خداوند لعنتشان كند، چگونه بيراهه مى‏روند؟ (۴)

و چون به ايشان گفته شود بياييد كه پيامبر خدا براى شما آمرزش بطلبد، سرهاى خود را [به انكار] برگردانند، و بنگريشان كه [از اعتذار و استغفار] رويگردانند و گردنكش‏اند (۵)

در حق آنان يكسان است چه برايشان آمرزش بخواهى، چه بر ايشان آمرزش نخواهى، هرگز خداوند آنان را نخواهد آمرزيد، بى‏گمان خداوند نافرمانان را هدايت نمى‏كند (۶)

ايشان كسانى هستند كه مى‏گويند براى كسانى كه نزد پيامبر خدا هستند چيزى هزينه نكنيد تا آنكه [از پيرامون او] پراكنده شوند، و حال آنكه خزانه‏هاى آسمان و زمين از آن خداوند است، ولى منافقان در نمى‏يابند (۷)

مى‏گويند چون به مدينه بازگرديم، بلندپايگان، فرومايگان را از آنجا بيرون خواهند كرد، حال آنكه عزت، خاص خداوند و پيامبر او و مؤمنان است، ولى منافقان نمى‏دانند (۸)

اى مؤمنان اموال و اولادتان، شما را از ياد خداوند بازندارد، و هر كس چنين كند، آنانند كه زيانكارانند (۹)

و پيش از آنكه مرگ به سراغ هر يك از شما بيايد و او بگويد پروردگارا چرا مرا تا مهلتى نزديك باز پس نداشتى كه بتوانم صدقه بدهم و از شايستگان باشم، از آنچه روزيتان كرده‏ايم، بخشش كنيد (۱۰)

و خداوند هرگز كسى را چون اجلش فرا رسد، بازپس ندارد، و خداوند به آنچه مى‏كنيد آگاه است‏ (۱۱)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است، خداوند را نيايش كند، فرمانروايى او راست، و سپاس او راست، و او بر هر كارى تواناست‏ (۱)

و اوست كه شما را آفريده است، و بعضى از شما كافرند، و بعضى از شما مؤمن‏اند، و خداوند به آنچه مى‏كنيد بيناست‏ (۲)

آسمانها و زمين را به حق آفريد و شما را نقش و نگار كرد و پيكرهاى شما را بر آراست، و سير و سرانجام به سوى اوست‏ (۳)

آنچه در آسمانها و زمين است مى‏داند و آنچه پنهان مى‏داريد و آنچه آشكار مى‏داريد، مى‏داند، و خداوند به راز دلها داناست‏ (۴)

آيا خبر كسانى كه پيش از اين كفرورزيدند به شما نرسيده است كه عقوبت كارشان را چشيدند و براى آنان عذابى دردناك [در پيش‏] است‏ (۵)

اين از آن است كه پيامبرانشان براى آنان پديده‏هاى شگرف آوردند، و گفتند آيا بشرى مى‏خواهد هدايتمان كند، پس كفر [و انكار]ورزيدند و روى بر تافتند و خداوند بى‏نيازى نمود و خداوند بى‏نياز ستوده است‏ (۶)

كافران پنداشته‏اند كه هرگز برانگيخته نمى‏شوند، بگو آرى سوگند به پروردگارم كه برانگيخته خواهيد شد، سپس از [حقيقت‏] آنچه كرده‏ايد، آگاهتان كنند، و اين بر خداوند آسان است‏ (۷)

پس به خداوند و پيامبر او و نورى كه فرو فرستاده‏ايم ايمان آوريد، و خداوند به آنچه مى‏كنيد آگاه است‏ (۸)

روزى كه براى روز محشر گردتان آورد، آن روز تغابن است و هر كس به خداوند ايمان آورد و نيكوكارى كند، گناهانش را از او مى‏زدايد، و او را به بوستانهايى كه جويباران از فرودست آن جارى است، درآورد، كه جاودانه در آن باشند، اين رستگارى بزرگ است‏ (۹)

و كسانى كه به آيات ما كفر و انكار ورزيده‏اند، اينان دوزخيانند، جاودانه در آنند و بد سرانجامى است‏ (۱۰)

هيچ مصيبتى [به كسى‏] نرسد مگر به اذن الهى، و هر كس به خداوند ايمان آورد [او] دلش را هدايت كند، و خداوند به هر چيزى داناست‏ (۱۱)

و از خداوند اطاعت كنيد، و از پيامبر [هم‏] اطاعت كنيد، و اگر روى برتابيد [بدانيد كه‏] بر پيامبر ما فقط پيام رسانى آشكار است‏ (۱۲)

خداوند است كه خدايى جز او نيست، و مؤمنان فقط بر خداوند بايد توكل كنند (۱۳)

اى مؤمنان بى‏گمان از ميان همسران و فرزندانتان بعضى دشمن شما هستند، از آنان بر حذر باشيد، و اگر گذشت و بخشايش پيشه كنيد و درگذريد، خداوند هم آمرزگار مهربان است‏ (۱۴)

همانا اموال و اولاد شما مايه آزمون [و دردسر]اند، و پاداش بيكران فقط نزد خداوند است‏ (۱۵)

تا آنجا كه بتوانيد از خداوند پروا كنيد و [حق را] بشنويد و اطاعت پيشه كنيد و به انفاق بپردازيد كه به خير خودتان است، و كسانى كه از آزمندى نفس خويش در امان مانند رستگارند (۱۶)

اگر در راه خداوند قرض‏الحسنه دهيد، براى شما [اجرش را] دو چندان كند و شما را بيامرزد، و خداوند قدردان بردبار است‏ (۱۷)

داناى پنهان و پيدا [و] پيروزمند فرزانه است‏ (۱۸)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

اى پيامبر، چون خواهيد زنان را طلاق گوييد، از هنگامى كه عده‏شان آغاز تواند شد [طهر غير مواقعه‏]، طلاق دهيد، و حساب عده را نگه داريد، و از خداوند، پروردگارتان، پروا كنيد، آنان را از خانه‏هايشان بيرون مكنيد، و خودشان هم بيرون نروند، مگر آنكه مرتكب كار ناشايست آشكارى شوند، و اين احكام الهى است و هر كس از [حد و مرز] احكام الهى تجاوز كند، به راستى در حق خود ستم روا داشته است، ندانى باشد كه خداوند بعد از اين كارى تازه پديد آورد (۱)

پس چون به پايان عده‏شان نزديك شوند، يا به نيكويى نگاهشان داريد [و رجوع كنيد]، يا با خير و خوشى از آنان جدا شويد، و [بر اين كار] دو [شاهد] عادل از ميان خودتان را شاهد بگيريد، و شهادت را براى خداوند برپا داريد، اين است كه هر كس به خداوند و روز بازپسين ايمان دارد، بدان اندرز داده شود، و هر كس كه از خداوند پروا [و پارسايى پيشه‏] كند، [خداوند] براى او بيرون‏شدى بگذارد (۲)

و او را از جايى كه گمان نمى‏برد، روزى رساند، و هر كس بر خداوند توكل كند، همو وى را كافى است، بى‏گمان خداوند سررشته‏دار كار خويش است، به راستى كه خداوند براى هر چيز اندازه‏اى نهاده است‏ (۳)

و كسانى از زنان شما كه از حيض مايوسند، اگر در كارشان شك داريد، بدانيد كه عده آنان سه ماه [/سه پاكى‏] است، همچنين [است امر] زنانى كه حيض نديده‏اند، و بارداران، سرآمد عده‏شان اين است كه وضع حمل كنند، و هر كس از خداوند پرواكند، در كارش آسانى پديد آورد (۴)

اين امر الهى است كه به سوى شما نازلش كرده است، و هر كس از خداوند پرواكند، گناهانش را از او مى‏زدايد و پاداش او را بزرگ گرداند (۵)

آنان را در همانجا كه خود سكنا داريد، در حد وسعتان سكنا دهيد، و به آنان زيان مرسانيد كه عرصه را بر آنان تنگ بگيريد، و اگر [مطلقات‏] باردار باشند، خرجشان را بدهيد تا آنكه وضع حمل كنند، و اگر براى شما [نوزاد را] شير دادند، پس اجرتشان را بپردازيد، و در ميان خود به نيكى رايزنى كنيد، و اگر به توافق نرسيديد [زن‏] ديگرى او را شير دهد (۶)

تا توانگر بر وفق توان خود خرج كند و كسى كه روزى‏اش تنگ شده است، در همان حد كه خداوند به او بخشيده است خرج كند، خداوند بر هيچ كس جز بر وفق آنچه به او بخشيده است، تكليف نمى‏كند، زودا كه خداوند پس از تنگنا، آسايش مقرر دارد (۷)

و چه بسا شهرها كه [اهالى آن‏] از فرمان پروردگارش و پيامبران او سرپيچيد، آنگاه به سختى از آنان حساب كشيديم، و به عذابى بى‏مانند معذبشان داشتيم‏ (۸)

بدين‏سان عقوبت كار خود را چشيد و عاقبت كارش زيان بود (۹)

خداوند براى آنان عذابى سهمگين آماده كرده است، پس اى خردمندان مؤمن از خداوند پروا كنيد، به راستى كه خداوند به سوى شما پندآموزى فرستاده است‏ (۱۰)

پيامبرى كه آيات روشنگر الهى را بر شما مى‏خواند، تا كسانى را كه ايمان آورده‏اند و كارهاى شايسته كرده‏اند، از تاريكيها به سوى روشنايى برآورد، و هر كس به خداوند ايمان آورد و نيكوكارى كند، او را به بوستانهايى كه جويباران از فرودست آن جارى است، درآورد، و جاودانه در آنند، به راستى كه خداوند روزى او را نيكو گردانده است‏ (۱۱)

خداوند كسى است كه هفت آسمان را آفريده است، و از زمين نيز همانند آن را، فرمان او از ميان آنها نازل مى‏گردد، تا بدانيد كه خداوند بر هر كارى توانا است، و اينكه خداوند بر هر چيز احاطه علمى دارد (۱۲)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

اى پيامبر چرا در طلب خشنودى [بعضى از] همسرانت چيزى را كه خداوند بر تو حلال گردانده است، تحريم مى‏كنى؟ و خداوند [در همه حال‏] آمرزگار مهربان است‏ (۱)

به راستى كه خداوند شكستن سوگندهايتان را [با دادن كفاره‏] بر شما روا داشته است، و خداوند سرور شماست و او داناى فرزانه است‏ (۲)

و چنين بود كه پيامبر سخنى را پوشيده‏وار به بعضى از همسرانش گفت، و چون آن را [آن زن به زن ديگر] خبر داد، و خداوند او را از آن آگاه كرد، بخشى از آن را [در عتاب خود به آنان‏] بيان داشت و از بخش ديگر صرفنظر كرد، و چون آن زن [صاحب راز و افشاءگر آن‏] را از آن آگاه كرد، گفت چه كسى تو را از اين خبر داد؟ فرمود مرا خداوند داناى آگاه با خبر كرد (۳)

اگر شما دو زن به درگاه خداوند توبه كنيد، و به راستى هم دلهاى شما [از طاعت خداوند و پيامبر او در اين امر] برگشته است [از گناه شما در مى‏گذرد]، و اگر در برابر او همدستى كنيد، بدانيد كه خداوند دوست اوست و جبرئيل و صالح‏[ترين‏] مؤمنان، و علاوه بر آن فرشتگان هم پشتيبانند (۴)

چه بسا اگر شما را طلاق دهد، پروردگارش براى او همسرانى بهتر از شما جانشين گرداند كه زنانى مسلمان، مؤمن، فرمانبردار، توبه‏كار، پرستشگر خداوند، روزه‏دار، اعم از بيوه و دوشيزه باشند (۵)

اى مؤمنان خود و خانواده‏تان را از آتشى حفظ كنيد كه هيزم آن مردم و سنگها هستند و فرشتگانى درشت‏خو و سخت‏رو بر آن گمارده‏اند كه از خداوند در آنچه فرمانشان دهد سرپيچى نمى‏كنند، و هر چه به ايشان فرمان داده مى‏شود، انجام دهند (۶)

اى كافران امروز عذرخواهى مكنيد، فقط در برابر كارى كه كرده‏ايد جزا يابيد (۷)

اى مؤمنان به درگاه خداوند توبه‏اى خالصانه كنيد، چه بسا پروردگارتان گناهانتان را از شما بزدايد و شما را به بوستانهايى كه جويباران از فرودست آن جارى است، در آورد [در] روزى كه خداوند پيامبر و ايمان آوردگان همراه او را فرو نگذارد، نورشان در پيشاپيش و سمت راستشان مى‏شتابد، گويند پروردگارا نور ما را براى ما به كمال برسان، و ما را بيامرز، كه تو بر هر كارى توانايى‏ (۸)

اى پيامبر با كافران و منافقان جهاد كن، و با آنان درشتى كن كه سرا و سرانجامشان جهنم است و بد سرانجامى است‏ (۹)

خداوند درباره كافران مثلى مى‏زند، و آن همسر نوح است و همسر لوط كه در حباله دو بنده از بندگان شايسته ما بودند، سپس به ايشان خيانت كردند، و آن دو [پيامبر] در برابر امر [و عذاب‏] الهى چيزى را از آنان باز نداشتند، و [به آنان‏] گفته شود، همراه ساير وارد شوندگان، وارد آتش [جهنم‏] شويد (۱۰)

و نيز خداوند درباره مؤمنان مثلى مى‏زند و آن همسر فرعون است كه [در اوج سختى كشيدن‏] گفت پروردگارا براى من در نزد خودت، خانه‏اى در بهشت بنا كن، و مرا از شر فرعون و عمل او رهايى ده، و از قوم ستمكار نجاتم بخش‏ (۱۱)

و نيز مريم دختر عمران را كه ناموس خود را محفوظ داشت، آنگاه از روح خويش در آن دميديم، و سخنان و كتابهاى پروردگارش را استوار گرفت، و از فرمانبرداران بود (۱۲)