أَمْرًا مِنْ عِنْدِنَا إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ
﴿۵﴾
[اين] كارى است [كه] از جانب ما [صورت مى گيرد] ما فرستنده [پيامبران] بوديم (۵)
رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
﴿۶﴾
[و اين] رحمتى از پروردگار توست كه او شنواى داناست (۶)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ
﴿۷﴾
پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است اگر يقين داريد (۷)
لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ
﴿۸﴾
خدايى جز او نيست او زندگى مى بخشد و مى ميراند پروردگار شما و پروردگار پدران شماست (۸)
بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ
﴿۹﴾
ولى نه آنها به شك و شبهه خويش سرگرمند (۹)
فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِينٍ
﴿۱۰﴾
پس در انتظار روزى باش كه آسمان دودى نمايان برمى آورد (۱۰)
يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ
﴿۱۱﴾
كه مردم را فرو مى گيرد اين است عذاب پر درد (۱۱)
رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ
﴿۱۲﴾
[مى گويند] پروردگارا اين عذاب را از ما دفع كن كه ما ايمان داريم (۱۲)
أَنَّى لَهُمُ الذِّكْرَى وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِينٌ
﴿۱۳﴾
آنان را كجا [جاى] پند[گرفتن] باشد و حال آنكه به يقين براى آنان پيامبرى روشنگر آمده است (۱۳)
ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ
﴿۱۴﴾
پس از او روى برتافتند و گفتند تعليم يافته اى ديوانه است (۱۴)
|
||