فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِينٍ
﴿۱۰﴾
پس در انتظار روزى باش كه آسمان دودى نمايان برمى آورد (۱۰)
يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ
﴿۱۱﴾
كه مردم را فرو مى گيرد اين است عذاب پر درد (۱۱)
رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ
﴿۱۲﴾
[مى گويند] پروردگارا اين عذاب را از ما دفع كن كه ما ايمان داريم (۱۲)
أَنَّى لَهُمُ الذِّكْرَى وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِينٌ
﴿۱۳﴾
آنان را كجا [جاى] پند[گرفتن] باشد و حال آنكه به يقين براى آنان پيامبرى روشنگر آمده است (۱۳)
ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ
﴿۱۴﴾
پس از او روى برتافتند و گفتند تعليم يافته اى ديوانه است (۱۴)
إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلًا إِنَّكُمْ عَائِدُونَ
﴿۱۵﴾
ما اين عذاب را اندكى از شما برمى داريم [ولى شما] در حقيقت باز از سر مى گيريد (۱۵)
يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَى إِنَّا مُنْتَقِمُونَ
﴿۱۶﴾
روزى كه دست به حمله مى زنيم همان حمله بزرگ [آنگاه] ما انتقام كشنده ايم (۱۶)
وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ
﴿۱۷﴾
و به يقين پيش از آنان قوم فرعون را بيازموديم و پيامبرى بزرگوار برايشان آمد (۱۷)
أَنْ أَدُّوا إِلَيَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
﴿۱۸﴾
كه [به آنان گفت] بندگان خدا را به من بسپاريد زيرا كه من شما را فرستاده اى امينم (۱۸)
وَأَنْ لَا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّي آتِيكُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ
﴿۱۹﴾
و بر خدا برترى مجوييد كه من براى شما حجتى آشكار آورده ام (۱۹)
|
||