كه از طرف سليمان است و [مضمون آن] اين است به نام خداوند رحمتگر مهربان (۳۰)

بر من بزرگى مكنيد و مرا از در اطاعت درآييد (۳۱)

گفت اى سران [كشور] در كارم به من نظر دهيد كه بى‏حضور شما [تا به حال] كارى را فيصله نداده‏ ام (۳۲)

گفتند ما سخت نيرومند و دلاوريم و[لى] اختيار كار با توست بنگر چه دستور مى‏ دهى (۳۳)

[ملكه] گفت پادشاهان چون به شهرى درآيند آن را تباه و عزيزانش را خوار مى‏ گردانند و اين گونه مى كنند (۳۴)

و [اينك] من ارمغانى به سويشان مى‏ فرستم و مى ‏نگرم كه فرستادگان [من] با چه چيز بازمى‏ گردند (۳۵)

و چون [فرستاده] نزد سليمان آمد [سليمان] گفت آيا مرا به مالى كمك مى‏ دهيد آنچه خدا به من عطا كرده بهتر است از آنچه به شما داده‏ است [نه] بلكه شما به ارمغان خود شادمانى مى ‏نماييد (۳۶)

به سوى آنان بازگرد كه قطعا سپاهيانى بر [سر] ايشان مى ‏آوريم كه در برابر آنها تاب ايستادگى نداشته باشند و از آن [ديار] به خوارى و زبونى بيرونشان مى ‏كنيم (۳۷)

[سپس] گفت اى سران [كشور] كدام يك از شما تخت او را پيش از آنكه مطيعانه نزد من آيند براى من مى ‏آورد (۳۸)

عفريتى از جن گفت من آن را پيش از آنكه از مجلس خود برخيزى براى تو مى ‏آورم و بر اين [كار] سخت توانا و مورد اعتمادم (۳۹)