وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى
﴿۱۱﴾
و چون به هلاكت افتد مالش به كار او نيايد (۱۱)
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَى
﴿۱۲﴾
بىگمان راهنمايى [بندگان] بر ماست (۱۲)
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى
﴿۱۳﴾
و بىگمان [جهان] واپسين و نخستين ما راست (۱۳)
فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّى
﴿۱۴﴾
پس شما را از آتشى كه زبانه زند هشدار دهم (۱۴)
لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى
﴿۱۵﴾
كه جز شقاوت پيشه وارد آن نشود (۱۵)
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّى
﴿۱۶﴾
همان كسى كه [حق را] انكار كرد و روى بر تافت (۱۶)
وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى
﴿۱۷﴾
و تقواپيشه از آن دور داشته خواهد شد (۱۷)
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّى
﴿۱۸﴾
همان كسى كه مالش را مىبخشد كه پاكدلى يابد (۱۸)
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى
﴿۱۹﴾
و بر او [منت از] نعمت كسى نيست كه بايد جزايش را بدهد (۱۹)
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى
﴿۲۰﴾
[و نمىكند آنچه مىكند] مگر در طلب خشنودى پروردگار بلندمرتبهاش (۲۰)
|
||