وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى
﴿۱۱﴾
و گاه عذاب و هلاکت داراییش وی را هیچ نجات نتواند داد. (۱۱)
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَى
﴿۱۲﴾
و البته بر ماست که (خلق را) هدایت کنیم. (۱۲)
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى
﴿۱۳﴾
و ملک دنیا و آخرت از ماست (به هر که بخواهیم و صلاح دانیم میبخشیم). (۱۳)
فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّى
﴿۱۴﴾
من شما را از آتش شعلهور دوزخ ترسانیدم و آگاه ساختم. (۱۴)
لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى
﴿۱۵﴾
که هیچ کس در آن آتش در نیفتد مگر شقیترین خلق. (۱۵)
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّى
﴿۱۶﴾
همان کس که (آیات و رسل حق را) تکذیب کرد و روی از آن بگردانید. (۱۶)
وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى
﴿۱۷﴾
و اهل تقوا را از آن آتش دور سازند. (۱۷)
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّى
﴿۱۸﴾
آن کس که مال خود را (به فقیران اسلام) به وجه زکات بدهد. (۱۸)
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى
﴿۱۹﴾
و حال آنکه هیچ کس بر وی حق نعمت ندارد تا به پاداش آن بدهد. (۱۹)
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى
﴿۲۰﴾
(او احسان نکند) جز در طلب رضای خدای خود که برتر و بالاترین موجودات است. (۲۰)
|
||