بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا
﴿۱﴾
سوگند به خورشید و گسترش روشنی اش (۱)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا
﴿۲﴾
و به ماه هنگامی که از پی آن برآید (۲)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا
﴿۳﴾
و به روزچون خورشید را به خوبی آشکار کند (۳)
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا
﴿۴﴾
و به شب هنگامی که خورشید را فرو پوشد (۴)
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا
﴿۵﴾
و به آسمان و آنکه آن را بنا کرد (۵)
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا
﴿۶﴾
و به زمین و آنکه آن را گستراند (۶)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا
﴿۷﴾
و به نفس و آنکه آن را درست و نیکو نمود، (۷)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا
﴿۸﴾
پس بزه کاری و پرهیزکاری اش را به او الهام کرد. (۸)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا
﴿۹﴾
بی تردید کسی که نفس را [از آلودگی پاک کرد و] رشد داد، رستگار شد. (۹)
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا
﴿۱۰﴾
و کسی که آن را [به آلودگی ها و امور بازدارنده از رشد] بیالود [از رحمت حق] نومید شد. (۱۰)
|
||