ParsQuran
سوره ۹۰: البلد - جزء ۳۰ - ترجمه خرمشاهی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿۱﴾
سوگند به اين شهر مى‏خورم‏ (۱)
وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿۲﴾
و تو [يكچند] در اين شهر [حكمرواى مطلق و] دست گشاده‏اى‏ (۲)
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿۳﴾
و سوگند به پدر و فرزندى كه پديد آورده است‏ (۳)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ ﴿۴﴾
به راستى انسان را در رنج و محنت كشيدن آفريده‏ايم‏ (۴)
أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ﴿۵﴾
آيا مى‏پندارد كه هرگز كسى بر او دست ندارد؟ (۵)
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا ﴿۶﴾
گويد مالى فراوان [در راه مبارزه با پيامبر] بر باد دادم‏ (۶)
أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ ﴿۷﴾
آيا مى‏پندارد كه هيچ كس [كار و بار] او را نديده است؟ (۷)
أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ ﴿۸﴾
آيا براى او دو چشم نيافريده‏ايم؟ (۸)
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ ﴿۹﴾
و زبانى و دو لب‏ (۹)
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ﴿۱۰﴾
و او را بر سر [هر يك از] دو راه [خير و شر] نياورده‏ايم؟ (۱۰)