بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ
﴿۱﴾
سوگند به اين شهر مىخورم (۱)
وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ
﴿۲﴾
و تو [يكچند] در اين شهر [حكمرواى مطلق و] دست گشادهاى (۲)
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ
﴿۳﴾
و سوگند به پدر و فرزندى كه پديد آورده است (۳)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ
﴿۴﴾
به راستى انسان را در رنج و محنت كشيدن آفريدهايم (۴)
أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ
﴿۵﴾
آيا مىپندارد كه هرگز كسى بر او دست ندارد؟ (۵)
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا
﴿۶﴾
گويد مالى فراوان [در راه مبارزه با پيامبر] بر باد دادم (۶)
أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ
﴿۷﴾
آيا مىپندارد كه هيچ كس [كار و بار] او را نديده است؟ (۷)
أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ
﴿۸﴾
آيا براى او دو چشم نيافريدهايم؟ (۸)
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ
﴿۹﴾
و زبانى و دو لب (۹)
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ
﴿۱۰﴾
و او را بر سر [هر يك از] دو راه [خير و شر] نياوردهايم؟ (۱۰)
|
||