لَا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً
﴿۱۱﴾
در آنجا سخن لغو وبیهوده نشنوند (۱۱)
فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ
﴿۱۲﴾
در آن چشمه ای روان است (۱۲)
فِيهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ
﴿۱۳﴾
[و] در آنجا تخت هایی بلند و با ارزش قرار دارد (۱۳)
وَأَكْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ
﴿۱۴﴾
و [در کنار چشمه هایش] قدح ها نهاده شده است (۱۴)
وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ
﴿۱۵﴾
و [دیگر از نعمت هایش] بالش هایی پهلوی هم چیده [برای تکیه زدن بهشتی ها] ست (۱۵)
وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ
﴿۱۶﴾
و فرش هایی زربافت و گسترده [که روی آن می نشینند.] (۱۶)
أَفَلَا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ
﴿۱۷﴾
آیا با تأمل به شتر نمی نگرند که چگونه آفریده شده؟ (۱۷)
وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ
﴿۱۸﴾
و به آسمان که چگونه بر افراشته شده؟ (۱۸)
وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ
﴿۱۹﴾
و به کوه ها که چگونه در جای خود نصب شده؟ (۱۹)
وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ
﴿۲۰﴾
و به زمین که چگونه گسترده شده؟ (۲۰)
|
||