وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى
﴿۱۱﴾
و شقاوتپيشه از آن دورى كند (۱۱)
الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَى
﴿۱۲﴾
همان كسى كه به آتش سترگ درآيد (۱۲)
ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَى
﴿۱۳﴾
آنگاه در آنجا نه بميرد و نه زنده بماند (۱۳)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى
﴿۱۴﴾
به راستى هر كس پاكدلى پيشه كرد، رستگار شد (۱۴)
وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى
﴿۱۵﴾
و [هر كس] كه نام پروردگارش را ياد كرد و نيايش كرد (۱۵)
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا
﴿۱۶﴾
حق اين است كه شما زندگانى دنيا را بر مىگزينيد (۱۶)
وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَى
﴿۱۷﴾
و حال آنكه آخرت بهتر و پايندهتر است (۱۷)
إِنَّ هَذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَى
﴿۱۸﴾
اين [نكته] در كتب آسمانى پيشين هم هست (۱۸)
صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى
﴿۱۹﴾
در صحف ابراهيم و موسى (۱۹)
|
||