به نام خداوند رحمتگر مهربان

(ای رسول ما) نام خدای خود را که برتر و بالاتر (از همه موجودات) است به پاکی یاد کن. (۱)

آن خدایی که (عالم را) خلق کرد و (همه را) به حد کمال خود رسانید. (۲)

آن خدایی که (هر چیز را) قدر و اندازه‌ای داد و (به راه کمالش) هدایت نمود. (۳)

آن خدایی که گیاه را سبز و خرم از زمین برویانید. (۴)

و آن گاه خشک و سیاهش گردانید. (۵)

ما تو را قرائت آیات قرآن چندان آموزیم که هیچ فراموش نکنی. (۶)

مگر آنچه خدا خواهد (که از یادت برد) که او به امور آشکار و پنهان عالم آگاه است. (۷)

و ما تو را بر طریقه (شریعت سهل و) آسان موفق می‌داریم. (۸)

پس (به آیات الهی خلق را) متذکر ساز اگر سودمند افتد. (۹)

البته هر که خدا ترس باشد (به این تذکر) پند می‌گیرد. (۱۰)