|
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ
﴿۲۱﴾
مقربان آن را مشاهده می کنند. (۲۱)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ
﴿۲۲﴾
بی تردید نیکان در نعمتی فراوانند (۲۲)
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ
﴿۲۳﴾
بر تخت ها [ی آراسته و پرارزش تکیه زده و مناظر زیبای بهشت را با چشم سر و جمال محبوب را با چشم دل] می نگرند. (۲۳)
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ
﴿۲۴﴾
در چهره هایشان شادابی و طراوت نعمت را می یابی. (۲۴)
يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ
﴿۲۵﴾
آنان را از باده ناب و طهوری که سربسته و مُهر و موم شده است، می نوشانند. (۲۵)
خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ
﴿۲۶﴾
مُهر و مومش مشک است، و رقابت کنندگان و مسابقه گران باید به سوی این نعمت ها بر یکدیگر پیشی گیرند، (۲۶)
وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ
﴿۲۷﴾
و [این باده ناب مُهر و موم شده،] آمیخته ای از «تسنیم» است (۲۷)
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ
﴿۲۸﴾
[آن] چشمه ای که همواره مقربان از آن می نوشند. (۲۸)
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ
﴿۲۹﴾
بدکاران همواره [در دنیا از روی ریشخند و استهزا] به مؤمنان می خندیدند (۲۹)
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ
﴿۳۰﴾
و هنگامی که بر آنان می گذشتند آنان را با اشاره چشم وابرو به مسخره می گرفتند، (۳۰)
|
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو