يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ
﴿۲۱﴾
که مقربان درگاه حق به مشاهده آن مقام نائل شوند. (۲۱)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ
﴿۲۲﴾
محققا نیکوکاران در بهشت ابد متنعّمند. (۲۲)
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ
﴿۲۳﴾
آنجا بر تختها (ی عزت تکیه زنند و رحمت و نعمتهای خدا را) بنگرند. (۲۳)
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ
﴿۲۴﴾
در رخسارشان نشاط و شادمانی نعیم بهشتی خواهی دید. (۲۴)
يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ
﴿۲۵﴾
(ساقیان حور و غلمان) به آنها شراب ناب سر به مهر بنوشانند. (۲۵)
خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ
﴿۲۶﴾
که به مشک مهر کردهاند و راغبان (عاقل) بر این نعمت و شادمانی ابدی باید به شوق و رغبت بکوشند. (۲۶)
وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ
﴿۲۷﴾
و ترکیب طبع آن شراب ناب از (جشمهای از) عالم بالاست. (۲۷)
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ
﴿۲۸﴾
سر چشمهای که مقربان خدا از آن مینوشند. (۲۸)
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ
﴿۲۹﴾
همانا (در دنیا) بد کاران بر اهل ایمان میخندیدند. (۲۹)
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ
﴿۳۰﴾
و چون به آنها میگذشتند به چشم طعن و استهزا مینگریستند. (۳۰)
|
||